Myndir dagsins í dag.

Þrútið er loft og þungur sjór... Nei annars loftið er lævi blandið en sjórinn er bara svona allt í lagi.

En her koma nokkrar myndir frá því núna áðan.

Dálítið hrikalegt, en kraftur inn sýnilegur.

Og hún er þarna uppi sólin, falin í drunga skýjanna.

Páskaliljurnar mínar upp á sitt besta, í seinna fallinu samt fyrir páskana. 

Þær njóta sín líka vel út í grasflötinni. 

Hafiði séð nokkuð svona dásamlegt.  Hún opnaði sig í morgun þessi elska.  Manchuríu bóndarósin mín. 

Svo ein saga, sem hefur aldrei verið sögð opinberlega áður. 

Maðurinn minn týndi vísakortunum sínum fyrir nokkrum árum.  Honum fannst náttúrulega mjög óþægilegt að vita ekkert hvað varð af þeim.  Einnig voru peningar í leðurbuddunni sem vísakortið var í. um 18.000.- krónur.

En dag nokkurn hringir maður í hann.  Þessi ágæti maður er kynlegur kvistur, en átti til að detta í það.  Veit ekki hvort svo er ennþá.  En hann sem sagt hringir og segir;

Heyrðu Elías, ég fann visakortið þitt.

Gott er að heyra það sagði maðurinn minn feginn.  Þú færð auðvitað góð fundarlaun.

Já sko, ég er með svo mikið samviskubit, að ég hef eiginlega ekkert geta sofið.

Nú leitt er að heyra, sagði minn mann.  Af hverju ?

Jú ég henti nefnilega vísakortunum í sjóinn.

Leitt er að heyra það. 

Já og svo keypi ég mér brennivín fyrir hluta af peningunum.

Nú sagði maðurinn, en þú skilar þá bara afgangnum.

Já auðvitað.

Hann kom svo með 5000.- krónur og var mjög feginn að hafa gert vel.  Ég er sko búin að draga fundarlaunin frá, sagði hann hróðugur.

 

Einn ágætur maður hér fór líka til Thailands og ákvað að fá sér konu, því hann var hálf einmana, bjó einn með hundinum sínum. 

Hann sagði síðar að þegar hann hafði valið sér konu, hefðu ættingjarnir dubbað þau upp, og einhverskonar víxla farið fram.  Hann kom svo með konuna sína heim.  Hann talar enga thailensku og hún auðvitað ekki íslensku.  Og margt skrýtið getur sprottið af svoleiðis sambandi. 

Dag einn kom hann til kunningja síns með hundinn, og sagðist hafa verið rekinn að heiman.  Hann var síðan hjá vininum í viku, og þegar farið var að kanna málið  kom í ljós  að konan skyldi ekkert í hvað hafði orðið af honum.  Hún hafði sent hann út í göngutúr með hundinn, meðan hún tæki húsið í gegn. 

Athugasemdir

[Magnús Paul Korntop, 19.5.2007 kl. 15:12]

Vonandi kann þessi thailenska kona íslensku í dag.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.5.2007 kl. 15:18]

Já ég hugsa það bara.  Þetta var vel gefin stúlka.   Hún flutti til Reykjavíkur fljólega. 

[Jenný Anna Baldursdóttir, 19.5.2007 kl. 15:27]

Hahahaha þessi sem fann vísakortin er krútt!  Það er hægt að vera heiðarlegur á fleiri en einn máta.

Ekki er sú thailenska enn með hundamanninum?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.5.2007 kl. 15:51]

Nei hún flutti til Reykjavíkur.  En ef til vill ná þau samt saman aftur.  Aldrei að vita.

[Ragnheiður , 19.5.2007 kl. 16:00]

Tek undir með Jennýu, kortamaðurinn er snillingur

[Gunnar Th. (IP-tala skráð) 19.5.2007 kl. 20:44]

Eru þessar tvær sögur nokkuð af sama manninum???

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.5.2007 kl. 21:17]

Ég veit ekki hvort ég á að segja af eða á með það.  Það var ekki illa meint að segja þessar sögur.  Þær eru bara svo frábærlega skemmtilegar.  Og ættu ekki að skaða hann neitt. 

[Jens Guð, 20.5.2007 kl. 00:04]

  Skemmtilegar sögur.  Ég man líka eftir því fyrir 30 árum eða svo að maður nokkur týndi veskinu sínu á fylleríi í Klúbbnum sáluga.  Eitthvað var af peningum í því.  Man ekki hvað mikið.  Þetta var fyrir daga greiðslukortanna. 

  Nokkrum dögum síðar fékk hann veskið sent í pósti.  Með því var bréf.  Í því stóð eitthvað á þá leið að viðkomandi hafi fundið veskið.  Það hafi komið sér vel því að hann var blankur og vantaði pening fyrir leigubíl til Keflavíkur.  Hann bað eiganda veskisins afsökunar á að hafa tekið peninginn úr veskinu.  En bað eigandann um að virða það við sig að hann væri að skila veskinu með tilheyrandi gögnum (nafnskírteini,  ökuskírteini o.þ.h.). 

  Eigandi veskisins var alsáttur við þessa niðurstöðu.  Enda dýrara og fyrirhafnarmeira á þessum árum að útvega sér aftur skilríki.   

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.5.2007 kl. 00:10]

Já það er svo margt skemmtilega mannlegt við svona karaktera.  Þetta er eiginlega ekki þjófnaður heldur sjáfsbjargarviðleitni.