Mannleg reisn.

Mig langar aðeins að tala um það sem fram fór í gærkveldi, nú þegar sigurvíman er að baki og skynsemin tekin við. 

Ef ég á að segja hvað var þarna í hnotskurn þá myndi ég segja "mannleg reisn"

Þetta kvöld og svo undirbúningurinn var alveg frábært.  Það var svo sem ekki mikill undirbúningur, við hittumst einu sinni heima hjá Matthildi og Gumma þar sem farið var yfir nafnalistann og hvað ætti að standa við hvern keppanda og þar voru teknar myndirnar sem svo voru settar á netið.  Síðan var hist á Langa Manga kaffihúsi þeirra hjóna, þar sem Kastljósið og aðstandendur þess voru mætt til að ræða við okkur og taka upp.  Síðan æfing í Félagsheimilinu um kvöldið.  Þar sem meiri tími fór í að spjalla og hlæja en að fara yfir það sem átti að gerast.  Allir voru afslappaðir og glaðir, enginn var stressaður þrátt fyrir að þarna voru kvikmyndagerðarmenn með kvikmyndavélar á fullu.  Við vorum eins og stjörnur sem ekkert létum trufla okkur.  Flestir þarna mjög óvanir að koma fram.  Sumir jafnvel nýstaðnir upp úr þunglyndi og minnimáttarkennd. 

Svo kom stóri dagurinn.  Og þegar við mættum fengum við að vita að það var uppselt, og þurfti að vísa fólki frá.  Þarna voru þrír upptökumenn fyrir sjónvarp og fréttamenn frá ýmsum fjölmiðlum m.a. BBC.  DV maður var þarna líka og BB ljósmyndarinn okkar Halldór Sveinbjarnason.  En okkar fólk var ekki stressað fyrir fimm aura.  Það var rosalega merkilegt. Því ég hef oft tekið þátt í allskonar uppákomum, m.a. ótal frumsýningum á leikritum, þar sem æft hefur verið í a.m.k. 6 vikur og byggt upp allt sem þarf að gera og segja. 

Þarna voru okkar frumkvöðlahetjur á þönum, ein sá um miðana og bókanir, önnur var að raða upp stólum og skipleggja hver ætti að sitja hvar, þriðja að tékka á eldhúsinu, og sú fjórða að fylgjast með uppröðun á borðum og tékka á salnum.  Gummi fastur á barnum................... við afgreiðslu þessi ljúfi drengur.

Nú við vorum í sífeldum ljósmyndatökum og upptökum.  Þurftum að pósa og fara í upptökur í mynd og allir voru svo æðrulausir að undrun sætti. 

Á skemmtuninni vlidu flestir vildu koma fram með eitthvað atriði.  Og þetta fjölmiðlafár virtist ekki trufla þau neitt. 

Nú erum við að tala um fólk sem sjaldan eða aldrei hefur komið fram svona opinberlega.  Og ég verð að segja að ég hef bara aldrei upplifað annað eins. 

'Eg hef verið að spá í hvers vegna þetta gekk allt svona lipurlega og áreynslulaust fyrir sig.   Var það vegna þess að fólk var að vinna að einhverju sem skipti máli, eða var það vegna þess að stjórnendur voru rosalega óbeislaðir og frakkir.  Hvað olli því að 12 manns sem sjaldan eða aldrei höfðu komið opinberlega fram voru fullkomlega róleg og glöð að vera þau sjálf svona óforvarendis ?

Þarna stóðu þau fyrir framan kvikmyndavélarnar og brostu og bara sögðu það sem þau ætluðu að segja róleg og ákveðin falleg með bros á vör,  öll sem eitt.  Að öllu venjulegu hefði átt að ríkja taugatitringur og spenna.  Allir hefðu átt að vera stífir af spennu og ótta.

Ekkert slíkt gerðist.  Og frú Ásta Dóra kom sá og sigraði.  Alveg eins og í ævintýri.  Þessi kona sem aldrei hefur stigið á svið, aldrei gert neitt opinberlega til að ögra einu né neinu bara blómstraði eins og allir hinir.  Það er með ólíkindum og ég þekki þetta alveg ágætlega búin að vera í Litla Leikklúbbnum síðan 1966, sýna m.a. í Þjóðleikhúsinu og á norrænni leiklistar hátíð í Danmörku, verandi í hljómsveitum út og suður í mörg herrans ár, og taka þátt í allskonar uppákomum.  Ég veit vel að þetta er bara alls ekki svona.  Hvað olli þessu ?

Ég hef verið að spá í þetta.  Ég held að það byggist fyrst og fremst á því hve óstressaðar forsjárkonurnar voru. Og hvernig þær höndluðu málið frá A til Ö.  Það skiptir ekki svo litlu máli.

Það hringdi í mig blaðakona frá erlendu blaði í dag.  Setti ekki á mig nafnið eða blaðið.  Hún spurði mig hvort áhugi á málinu hefði komið mér á óvart.  Ég sagði nei.  Af hverju ekki ? spurði hún.  Og ég sagði, það sem hér er að gerast er eitthvað sem í raun og veru allir hafa verið að spá í.  Alveg eins og í sögunni um nýju fötin keisarans.  Enginn sagði neitt nema að dást að fötunum, þangað til eitt barn hrópaði upp; Mamma maðurinn er nakinn.  Þá einhvernveginn rann upp ljós fyrir öllum, og þeir sáu sem var að karl greyið var fatalaus.

Þannig eru málin stundum.  Við gleypum öll hvert eftir öðru enginn má vera öðruvísi, viðtekinn venja verður það sem allir eiga að samþykkja, þó þeir geri það ekki i raun og veru.  Svo þarf bara einn til að standa upp og segja; Mamma maðurinn er nakinn.  Og það er bara það sem allir vita, en enginn hefur haft kjark í sér til að segja opinberlega.  Þess vegna hefur þessi áhugi og eftirspurn ekki komið mér neitt á óvart.  Ég vildi óska að það kæmu fleiri svona sannleiksmál upp á yfirborðið og yrðu meðtekinn og sett á stall.

Sannleikurinn er þarna alltaf, og þegar við heyrum hann þá vitum við einhvernveginn að þetta er hann.  En meðan enginn stendur upp og segir setninguna, þá erum við meðvirk og fylgjum bylgjunni.  Það mættu fleiri segja þetta: Mamma maðurinn er nakinn.

Það er verið að segja þetta víðar.  En því miður þá er dýpra á þeim sannleika.  Þar sem við erum á einhvern hátt ekki tilbúin til að takast á við það sem það fólk er að reyna að segja.  En það er bara annað mál.

Við skulum vera dugleg að standa upp fyrir okkur sjálf og benda og segja Mamma Mamma maðurinn er nakinn !

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.4.2007 kl. 00:15]

Takk fyrir það Arna mín

[IGG , 20.4.2007 kl. 00:58]

Þú hittir naglann á höfuðið Ásthildur.  Maðurinn er nakinn!

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 20.4.2007 kl. 05:16]

Mér finnst þessi keppni alveg stórkostleg, og vil sjá hana reglulega um land allt!  Ég meina það virkilega, því það sem við höfum verið mötuð á hingað til fjallar ekkert um manneskjuna sem slíka, heldur æsku og megranir (eða "body building") og innantóm tannburstabros!!!

Þið voruð að gera svo miklu meira og slóguð á umræðuna um gildi fergurðasamkeppna á einu kvöldi....án þess að nefna það einu orði...en þær eru svo sannarlega eins og NÝJU FÖT KEISARANS. 

[Kristín Katla Árnadóttir, 20.4.2007 kl. 10:25]

Er ekki heima tetta er utlensk tolva get ekkert gert  strax kann ekki  ´A hana kem heim kl 5 idag fyrgefi etta

[Jenný Anna Baldursdóttir, 20.4.2007 kl. 11:36]

Ég held Ásthildur að allir bæði konur og velflestir menn séu búin að fá nóg af staðalímyndum sem eiga ekkert skylt við venjulegt fólk.  Þetta er ein fínasta leiðin til að segja það sem ég hef til þessa heyrt um.  Að setja manngildið, húmorinn, sjarman og útgeislunina, svo ég tali ekki um lífsreynsluna sem gerir okkur að því sem við erum, í forgrunn er bara frábært.  Þessara hluta vegna held ég að þessi uppákoma hafi BARA fengið jákvæða athygli.  Mér finnst þetta ein flottasta uppákoma nánast síðan á kvennafrídaginn,þótt minni sé í sniðum.  Knúsaðu þáttakendurna óbeisluðu frá mér.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.4.2007 kl. 12:40]

Takk stelpur, já ég skal knúsa þær allar.  Þær lesa líka þessa síðu veit ég.  Ég vona bara að þetta verði til þess að hér eftir verði sett spurningamerki við hinar fegurðarsamkeppnirnar.  Þessi var alveg einstök.  Og ég hef fengið fullt af viðbrögðum við henni, og ég er viss um að okkar konur hafa fengið ennþá meiri viðbrögð og hrós.  Frábært frábært. 

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 20.4.2007 kl. 15:04]

Akkúrat málið. Þetta sammannlega er svo fallegast.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.4.2007 kl. 15:12]

Já einmitt