Í Fljótavík.

Fljótavíkin er dásamlegur staður fyrir börn og unglinga en líka fyrir okkur hin. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvað ungur nemur gamall temur.  Atli frændi að kenna krökkunum að kveikja upp í ofninum, sjónvarpinu sem við köllum svo.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Sem betur fer var ágætlega hlýtt í veðri, því við þurftum að spara eldinn.  Við höfðum samt tekið með drumba sem Elli sagaði í fyrra í grisjun í garðinum okkar, og var drjúgur efniviður, en svo keyptum við líka niðursöguð jólatré frá hjálparsveitinni.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og Daníel var ráðinn aðaluppkveikjarinn með aðstoð frá Óðni Frey.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og svo þurfti að höggva í eldinn, og Daníel var duglegur við það.  Ásthildur hjálpaði til.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hún bar eldiviðinn inn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var spilað, og leikið sér meðan rigndi, þá var notalegt inni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var líka notalegt frammi í garðskálanum, sérstaklega eftir að gamla sófasettið var flutt þangað og svo var hægt að steikja sér sykurpúða við gasofninn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og meðan hinir krakkarnir spiluðu...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dundaði nafna sín sér við að lita í krossgátubókina hennar ömmu.  

Hún er nefnilega athafnakona alltaf að hjálpa til.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og vitanlega þurfti að vaska upp.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daniel og Óðinn fundu upp góða aðferð við að vinda handklæði, því þegar allt er blautt og enginn þvottavél er eins gott að vera ráðagóður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ásthildur fór á hverjum degi í göngutúr með afa, og safnaði kúskeljum sem hún ætlar að fara með til Austurríkis og sýna krökkunum í skólanum sínum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 En hvað ætli hafi vakið athygli krakkanna og líka hinna fullorðnu hér?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Góðir gestir litu við, Hálfdán Bjarki og Hálfdán hinn, flottir feðgar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við Ásthildur bökuðum pönnukökur, og Hanna Sól hjálpaði líka til.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þær hurfu eins og dögg fyrir sólu í svanga maga. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Strákarnir reyndu að stríða minnsta manninum, en hann tók bara þátt í gríninu svo það var ekkert skemmtilegt 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er líka heilmikið mál að grilla...teku allavega tvo karlmenn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eða jafnavel þrjá 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrstu dagana hefði veðrið mátt vera betra, en börnin tóku það ekki nærri sér.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maður gat bæði hyggað sig inni eða farið út að sulla.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Og það voru sagðar sögur, bæði draugasögur og annað við hæfi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já eruð þið nokkuð orðin forvitinn hvað við erum alltaf að glápa á?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann er hérna ástæðan fyrir glápinu, heil fjölskylda gerði sig heimakominn hjá okkur og það var gaman að fylgjast með.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En nú er verið að stugga mér burt úr tölvunni af barnabörnunum, svo ég læt hér staðarnumið, en skrifa meira seinna.  Eigið góðan dag elskurnar  

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 19.8.2014 kl. 14:03]

Og ég er alltaf að bíða eftir góðum veiðimyndum frá þér.  Ég er alveg að tapa mér af spenningi ég er ekkert betri en litlu krakkarnir.  Bestu kveðjur í KÚLUNA.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.8.2014 kl. 16:52]

Hahaha Jóhann, því miður veiddist ekki branda að þessu sinni í Fljótavík. Menn eru að spá í hvað hefur gerst, sumir segja makríll, aðrir flundra sem er að gera sig heimakomna í vatninu, enn aðrið tala um of mikið saltvatn í ánni. En vonandi rætist úr þessu veiðileysi.

[Jóhann Elíasson, 19.8.2014 kl. 17:34]

Ja hérna, ég varð þess heiðurs einu sinni aðnjótandi að veiða í Fljótavíkinni og ég hef aldrei á ævi minni séð jafn vænan fisk og það var svo mikið af honum að ég var miklu styttri tíma við veiðar en ég hafði ætlað mér.  Ég hef alltaf haldið mig við það að maður á alls ekki að veiða meira en maður hefur þörf fyrir til matar.  Svo er þessi fiskistofn í Fljótavíkinni alveg einstakur og það er mikil synd að ekki séu til neinar rannsóknir á því hvað hefur gerst þarna.  Ég myndi gjarnan vilja vita hvort dr. Jón Kristjánsson fiskifræðingur hafi einhverja vitneskju um þennan fiskistofn ég á afskaplega erfitt með að trúa því að makrílnum og flundruhelvítinu hafi tekist að útrýma honum.  Ég er miklu hræddari við hlýnunina því það er staðreynd að hitastig sjávar hefur hækkað all verulega t.d var það þannig þegar ég var á sjónum þá fékkst ekki karfi norðan við Víkurál en kunningi minn sem er skipstjóri á Ásbirni RE sagði að nú fengju þeir karfa norður á Hala og jafnvel norðar en það, svo það er ansi margt sem getur spilað inn í.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.8.2014 kl. 20:10]

Já það gæti verið hlýnun, ég lagði til við veiðifélagið að þeir myndu fá Jón Kristjánsson til að skoða þetta mál, því þessi stofn má alls ekki deyja út. Og svo hvað er hægt að gera til að vernda hann.