Vorið kemur senn.

Vorið sem var komið hér hefur farið í frí, veðrið er samt ekkert verra en oft í apríl, en við vorum orðin svo góðu vön og héldum að nú væri bara sumarið á næsta leyti.  Nei reyndar ekki, við erum jú eldri en tvævetur ég og þeir sem eru mér innanhandar.  

Vorið er samt komið hér í garðskálanum mínum og vantar bara einn sólskynsdag til að runnarnir og trén mín blómstri, þar eru kirsuberjatré, perutré, zakúrakirsuber, rósamandla, nektarína og svo eru rósirnar komnar á fullt mér til mikillar ánægju.

En það er meira að gerast hér hjá mér.  Til dæmis eru þrestirnir komnir og gera sig heimakomna, sumir þeirra vita að það er hægt að smeygja sér inn um póstlúguna, sennilega frá gamalli tíð, þegar ég fann þrastarunga og bjó um þá hér í tré í garðskálanum og þrastarmóðir tók þá að sér og fæddi þá uns þeir gátu bjargað sér sjálfir, mörg á á eftir komu þeir reglulega inn um bréfalúguna og gæddu sér á því sem hér var að fá, áður en vorið gekk í garð fyrir utan.  Þetta eru sennilega ættingjar sem afinn og amman hafa sagt þeim um kúluhúsið á Ísafirði þar sem hægt væri að smeygja sér inn um bréfalúguna til að hygge sig.

Lotta hefur margt að hugsa þessa dagana, kojarnir og gullfiskarnir eru að vakna af vetrarblundi og farnir að synda um í tjörninni, og það er voða spennandi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég rétt missti af henni þegar hún horfði með miklum áhuga á fiskana synda þarna fyrir framan hana.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já það er margt sem heillar litlar kisur á þessum tíma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sjá má er athyglin vakinn svo um munar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hvað ætli það sé nú sem vekur þvílíka ágirnd og áhuga kisu?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jú auðvitað, fuglar.  Hún er ótrúlega fljót að fatta að þeir eru komnir til að fá sér í gogginn, þó hún sé stödd langt inn í húsi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En þeir eru varir um sig, snjótittlingarnir þ.e.a. s. þrestirnir eru miklu óhræddari.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 En þeim finnst gott að fá sér í gogginn þessum elskum.  Og svo er krummi, hann er líka ótrúlegur, hann fjarlægir heilan hrygg þ.e. beininn sem ekkert væri, svo bíður hann bara eftir næstu máltíð, og ef veislan er stór, kallar hann á alla hina. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og jólastjarnan er komin út, hún lifir auðvitað ekki af næsta vetur, en vonandi mun hún hafa það gott í sumar.

Annar er veðrið bara svona eins og það er Jorge okkar maður frá El Salvador hafði miklar áhyggjur af snjókomunni í morgun, en ég sagði honum að þetta væri slydda en ekki snjór, hann vissi ekkert hvað ég var að tala um, enda hefur hann aldrei séð neitt slíkt áður.  

  Hér erum við í mat hjá okkar elskulegu fjölskyldu frá El Salvador, í Babusas, eða hvernig sem það er skrifað.  Og hér er Jorge, Isabel og Pablo.