Hársprey, söngleikur frá leikfélagi MÍ. Frábær skemmtun.

Ég var að koma af leiksýningu Menntaskólans á Ísafirði.  Frábær sýning og ég skemmti mér svo vel.  

Yndisleg sýning hjá menntskælingum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er söngleikur sem heitir Hársprey og gerist í Bandaríkjunum, þegar svertingjar áttu ekki upp á pallborð hvítingja.  Sagan er um keppni um ungfrú Hársprey, og baráttu milli hvítra og svartra.  

Krakkarnir voru byrjaðir að æfa söngleikinn Chicago, en þurftu að hætta við hann á miðju ævingatímabili.  

Svo þau þurftu að finna nýjan söngleik, og úr varð Hársprey.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég verð að segja að ég skemmti mér konunglega, bæði voru krakkarnir frábærir í sínum hlutverkum og leikgleðin allstaðar sýnileg, þau voru örugg og fáir hnökrar þar á.

Leiksstjóri var Pétur Einarsson og Birgitte Heidi danshöfundur sá um dansana.  

Það var greinilegt að hér var vanur leikstjóri á ferð, því ég veit að það er meira en að segja það að hafa 20 leikara á sviðinu og oft öll í einu, það krefst mikillar skipulagningar á ekki stærra sviði en í Hnífsdal að fá allt til að ganga upp þannig að ekki myndaðist kaos á sviðinu með alla þessa leikara, og þar að auki flest óvön leik.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En það tókst með þvílíkum ágætum að unun var á að horfa, aldrei hik eða vandræðagangur, allir stóðu sig prýðilega og allt gekk smurt.  

Það var líka alveg ljóst að þarna var vanur leikhúsmaður á ferð, með því hvernig hann lék sér að senuskiptingum, og hvernig hann setti saman leikinn.  Þannig að stundum voru þrjú eða fleiri atriðið í einu á sviðinu, og hægt að fylgjast með öllu saman.  Snilld.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Búningar voru skemmtilegir og smink mjög skemmtilegt, þarna voru bæði svartir og hvítir, og persónur vel gerðar.

Ég sá að leikstjórinn hafði valið vel í hlutverkin, því persónurnar gengu upp.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Auðvitað má finna að ýmsu, til dæmis var músikin of hávær, hún var live og frábærir tónlistarmenn, en það hefði mátt lækka hana aðeins, eins var söngurinn oft of hár líka.  En þetta er allt saman hægt að laga.  Eins var lýsingin í vinstra horni séð úr sal oft of dimmt, annað hvort vantaði kastara nákvæmlega þar, eða hann var ekki rétt staðsettur, þannig að þau sem voru að leika nákvæmlega við enda sviðsins voru í skugga.  þetta er einnig ekkert mál að laga.  

Sviðið var smekklegt aðeins dökkar drapperingar, hljómsveitin stóð upp á háum palli, svo að hún einangraðist algjörlega frá leikendum, hún gleymdist meðan hún var ekki að spila.  Propsið var einfalt, og var einfaldlega fjarlægt eftir notkun, sviðsmenn stóðu sig vel í því.  Leikbúningarnir voru skrautlegir og gáfu leiknum þann lit sem þurfti, og þeir voru glæsilegir.   

Í upphafi vaknar aðalleikonan Tracy Turblad upp og byrjar að syngja, hún var í byrjun dálítið nervus, sem er eðlilegt með byrjanda á sviði.  En hún náði sér á strik og sýndi þessa skemmtilegur stelpu sem þráir frægð og frama og er algjört krútt.   Elskar aðalgaurinn en á ekki sjens, eða þannig.

Hjónin foreldrar hennar Vilbur og Edna, sem er reyndar leikinn af karlmanni voru kúnstug og náðu vel til áheyrenda, enda voru þeirra hlutverk fyndinn og skemmtileg, þau voru fljót að ná salnum alveg.

Ástarprins Tracy Link Larkin, er kærasti aðalgellunnar í hópnum Amber von Tussie, mamma hennar stjórnar keppninni um Hársprey keppnina, svo það lítur illa út fyrir okkar stúlku um árangur.  

Amber og móðir hennar Velma von Tussle voru skemmtilegar týpur svo innilega innantómar og sjálfselskar.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og ég sagði þá voru útgangar og innkomur afar fagmannlega unnar, og það var frábært að sjá hve létt unglingunum virtist að skila þessu af sér, allt leikandi létt og fumlaust.  Enda höfðu þau lagt mikið í æfingar.   

Úlfur lét þarna smáhlutverk Mr. Pinky og skilaði því vel, hann var líka með í danshópnum og ég var afar stolt af stubbnum mínum þarna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er ekki hægt að gera þessari skemmtun eins góð skil og ég vildi.  En ég vil bara hvetja fólk til að fara og sjá þessa frábæru skemmtun, það var mikil stemning meðal áhorfenda og mikið klappað í lokin. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frábært að fá svona þrautreyndan leikhúsmann til að setja upp svona verkefni.  Fagmennskan út í gegn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þið trúið því ef til vill ekki, en þessi

myndarlega kona í rauðakjólnum er í raun og veru Strákur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ég fékk myndir úr ýmsum áttum, því myndavélin mín var batteríislaus, mest frá Úlfi, en líka frá Helgu Guðný í Botni og þakka ég henni mikið og vel fyrir.  

Ég vil hvetja fólk til að fara og sjá þessa frábæru sýningu, krakkarnir hafa lagt mikið á sig og þau eru svo sannarlega þess virði að fara og sjá þau fara með þennan skemmtilega söngleik.  Menntaskólinn á Ísafirði má svo sannarlega vera stoltur af nemendum sínum, því ég held að þau hefi gert þetta mestmegnis sjálf, og það er bara svo gott að vita hver duglegir og frábærir unglingarnir okkar eru.  Þau eru okkar stolt.

Innilega takk fyrir mig.