Boðið í ferðalag.

Við hjónin ákváðum að stytta okkur skammdegið og heimsækja barnabörnin okkar sem búa erlendis.  Við höfðum keypt okkur miða Kef. Salzburg þann 4. janúar, en komumst ekki lönd né strönd vegna veðurs og urðum að fresta ferðinni til 11. janúar.  Ferðin kostaði tæpar 10.000 kr. ísl.  með WOWair, sem er ekki dýrt þegar miðað er við að miði frá Ísafirði til Reykjavíkur getur kostað allt upp í 24.000.  Ég skil eiginlega ekki verðalagið á flugmiðum innanlands. 

En nóg um það.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Áður en við fórum kom Sigurjón Dagur í heimsókn með vini sínum, eins og hann gerir oft þessi elska.  Í dag lesa börnin ekki bækur, heldur leika sér með IPad.  Þau eru ekki gömul þegar þau hafa náð lengra en afi og amma, og jafnvel pabbi og mamma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og sjá má er heilmikill snjór hér, sem er reyndar hlýlegra en þurrafrost og kuldi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér á sjá mána gamla kíkja upp fyrir Ernirinn, þó kominn sé dagur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og Naustahvílftin brosir gleitt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á þessum tíma er mikil litadýrð þegar sól skín á skýin og litar himininn með fallegum roðablæ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og kúlan kúrir hulin snjó og yl.  En nú erum við að leggja af stað, ekki eftir neinu að bíða með það.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rjúpurnar vappa alls óhræddar kring um hýbýli ísfirðinga, þær vita sem er að þær eru friðhelgar þar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þær eru algjör krútt, en systir mín sem elskar að borða þær á jólunum baðaði út höndunum og dæsti yfir þessari krás sem trítlaði fyrir framan nefið á henni og gaf henni örugglega langt nef. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Veðrið sem sagt upp á það besta þegar við lögðum í hann.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá bæði Snæfjallaströndina og Grænuhlíðina baðaðar í morgunbirtunni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég elska þetta land. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér erum við að fara inn í Seyðisfjörð.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og Hesturinn blasir við.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér sést hann hinu megin frá, og Snæfjallaströndinn og Skarðið blasir við.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann er glæsilegur Hesturinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér sést Ytraskarðið betur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yndislegt að sjá sólina svona á þessum tíma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég elska svona sólarmyhndir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og mikið er nú skemmtilegra að ferðast í svona fallegu veðri, en að þurfa að berjast við snjókomu eða skafrenning.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mér finnst sorglegt hvernig Djúpið er að fara, svona fallegt land og mikið búfjárræktarland.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það á að gefa ungu fólki kost á að fá bújarðir fyrir lítið og afnema kvóta að mestu, þannig að það geti byggt upp eigin bústofn.  En það er víst alltaf þessi forráðahyggja ráðamanna sem heftir allt frjálst framtak.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En svona er þetta, nú þegar farið er að flytja mikið út, og þegar staðarmerkingar byrja þá er alveg hægt að selja kjöt á hærra verði, með átaki og markaðssetningu um hreinleika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ísafjörðurinn var ísilagður, og stóð undir nafni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Máni gamli enn og aftur, nú hálfur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Erum að fara niður af Steingrími og niður í Staðardalinn.  Merkilegir þessir ljósbjarmar í snjónum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er ekki viss en held að við séum hér að aka ofan af Þröskuldum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já einmitt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi sérkennilegu fjöll og strítur blasa einmitt við þegar ekið er ofan af Þröskuldum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi mynd er úr ævintýraheimi, þar sem álfarnir búa.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi fjöll finnst mér alltaf svo flott.  En bíðið þangað til ég pósta norsku fjöllunum, þá verða þessi íslensku eins og babyes við samanburð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En loksins vorum við svo komin til Njarðvíkur til barnabarnanna þar, Arnar Mílos með pabba sínum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elsku stubbarnir voru glaðir að sjá ömmu og afa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nú er Arnar Milos orðin 6 ára, og litli stubbur er  hættur snuðið.

En nú er bara að hvíla sig eftir bílferð dagsins, og svo er það flug til Salzburg á morgun.  

Eigið góðan dag elskurnar.