Vor í lofti og ríkisstjórnarmyndun frá mínum sjónarhóli.

Fallegt veður áfram í dag.  Þó snjórinn sé ennþá mikill hér fyrir vestan, þá léttist lundin við sólina.

Hér eru staddir ofuráhættufíklar frá Ástralíu, þeir eru að renna sér á skíðum niður Ernirinn fyrir ofan sorpbrennslustöðina, niður gil og læki.

Ekki fyrir mig takk.

Vorið heldur áfram í kúlunni.

Kamelíufrúin mín brosir sínu blíðasta.

Meira að segja rósir eru komnar í stuð.

Sakúrakirstuberin blómstra, líka rósamandlan, kirsuberin, perutréð og nektarinan mín.

Geislasópurinn setur svo sinn fallega gula lit ó litabrygðin. Þarf að taka mynd af honum líka.

En mig langaði aðeins að ræða um kosningarnar.

Við í Dögun náðum ekki manni inn í þetta skiptið, þrátt fyrir góða forystu í framboðum um allt land, heiðarlega baráttu og góð málefni. En það þýðir ekkert að svekkja sig á því. Við munum örugglega halda áfram okkar góða samstarfi, og auka við okkur. Við erum komin til að vera.

En það er dálítið hætt við að næsta ríkisstjórn sitji uppi með svarta Pétur, það er svona mín tilfinning. Í fyrsta lagi er stríðið um hver fær stjórnarmyndunarforræðið. Þar held ég að kraumi undir, Bjarna er það mikilvægt að verða forsætisráðherra, því Flokkurinn þarf á því að halda. Það er nefnilega þannig að flestir þeir sem hafa verið um tíma í stjórnmálum virðast hætta að hugsa um þjóðina en hugsa fyrst og fremst í hag flokksins síns. Því miður.

Ég er nokkuð viss um að þetta umboð fer til Sigmundar Davíðs. Tel það vera næsta víst, þekki ég Ólaf Ragnar rétt. Hans hugsun er sýnist mér að auka sátt innan þjóðarinnar. Og það er nokkuð ljóst að það er meiri sátt um Sigmund Davíð en Bjarna Benediktsson. Það hefur ekkert með þá sjálfa að gera svona í fljótu bragði. En talandi um traust, þá hygg ég að þrátt fyrir allt njóti Sigmundur meira trausts en Bjarni. Fólk er ekki búið að gleyma neina á þessum fjórum árum.

Þannig séð geta þessir flokkar báðir sett upp ríkisstjórn með Samfylkingu og Vinstri grænum. En ég er nokkuð viss um að það er ekki mikill áhugi á því, hvorki hjá B og D, né hinum flokkunum. Þeir eru ennþá í sárum og hafa varla orku í slíkt.

Enda held ég að sú ríkisstjórn sem tekur við verði ekki of sæl. Í fyrsta lagi í sögulegu samhengi, og í öðru lagi að nú hefur fólk vaknað upp við vondan draum. Fjórðungur landsmanna kaus ekki þá flokka sem nú sitja stærstir á þingi. Það var sorglegt að nýju framboðunum tókst ekki að vinna saman. Þó var það reynt mikið af Dögun, það veit ég því ég sat marga fundi með þeim á þessum tíma, að það var leitað mikið eftir samstarfi, það áður en flokkar fundu sér bókstafi og slíkt. En það er önnur saga.

Nú er það svo að Sjálfstæðisflokkurinn vinnur fyrir útgerðarmenn og er þeim því skuldbundinn til að vernda þeirra hag í sjávarútvegsmálum. En það vill svo til að yfir 80% þjóðarinnar vill nýja stefnu í þeim málum. Ef þessir tveir kvótaflokkar setja fram frumvarp sem er eingöngu ætlað fyrir þessa aðila, er ansi hætt við því að fólk rísi upp og hefji undirskriftasöfnun gegn slíku frumvarpi. Og nú höfum við forseta sem þorir vill og getur, og hefur sýnt að hann fer eftir þjóðarvilja.

Ef þessir aðilar vilja svo fara í að gefa sínu fólki bankana, virkja óhóflega og slíkt,  tel ég að á því verði þeim ekki stætt lengur.

Við þessa miklu hræringar í þjóðfélaginu sem hafa átt sér stað, og eiga sennilega upphaf í búsáhaldabyltingunni hefur nefnilega losnað um þau höft sem hafa verið á fólki.

Og ég er næsta viss um að stjórnarandstaðan sem yrðu þá Samfylking, VG og hinir tveir flokkarnir munu standa vaktina um þau mál sem skipta þjóðina máli, eins og virkjunarmál.  

Þannig að þó þessir tveir flokkar komist ef til vill til valda í krafti fjöldans, þá er ekki víst að þeir eigi góða daga við að stjórna landinu með hrútsvekkta stjórnarandstöðu og þjóðina vakandi yfir hverju skrefi. 

Þeir þurfa því allavega að gæta sín á að stíga ekki ofan á vilja þjóðarinnar í þeim málum sem mest brenna á. 

En vonandi tekst þeim að vinna bug á vanda heimilanna, Sigmundur Davíð talar þannig að ekki verði gefinn neinn afsláttur í því máli, og er það vel, þó segja megi að þar þurfi aðeins að hugsa málin betur, með tilliti til þeirra sem mest eiga og geta. 

En það verða ekki bara íslendingar sem fylgjast með, svo virðist vera að í mörgum löndum fylgist fólk með því sem er að gerast hér, og vita af bankahruninu og hverjir voru upphafsmenn í því máli.  Þess vegna mun þessi ríkisstjórn líka fá dóma erlendis frá ef þeir ætla að bregðast. 

Svo vil ég óska sigurvegurum kosninganna til hamingju, og vona að loks verði farið að vinna að hag þjóðarinnar allrar en ekki einstaka einstaklinga eins og svo mikið hefur verið um hingað til.  Það er gæfuríkast fyrir okkur öll.  Það er ekkert mikið til skiptanna, að sumir geti vaðið í peningum, sem er fenginn beint frá almenningi, meðan aðrir eiga varla fyrir mat.  Þessu verður að linna, og það er okkar sjálfra að gæta þess að slíkt endurtaki sig ekki.  Með því að vera á varðbergi og órög við að safna undirskriftum til að mótmæla þeim aðgerðum sem beinast í þann veg.  Við vitum núna að við höfum þennan sameiningarkraft og eigum að nota hann þjóðinni til heilla.

Eigið svo góðan dag.