Tai Kwon Do í Noregi.

Litli unginn minn í Nittedal Óðinn Freyr stundar Tai Kwon Do, rétt eins og Úlfurinn minn hér heima.  Mér var boðið að fara og sjá sýningu Pounce eða hvað það nú heitir. Ætla að sýna nokkrar myndir frá því.

En fyrst eru myndir af stóru ferðatöskunni sem amma kom með frá Austurríki.

Sólveig Hulda varð svo glöð eins og alvöru prinsessa að fá öll þessi flottu föt frá Austurríki. En þar eru þau frekar ódýr miðað við Noreg, þar sem bara einar gallabuxur kosta hvítuna úr augunum á manni.

Hef grun um að mamman hafi verið spennt líka.

Keypti byssu handa stráknum mínum, sem svo sannarlega sló í mark, en eins og þú sagðir Olga mín, hún brotnaði í flutningnum. Það kom samt ekki að sök, því það var gert við hana á staðnum.

Og hér er drengurinn kominn í gallan tilbúinn í slaginn.

Það er mismunandi verð á benzíni og olíu hér í Noregi, en þetta er svona nokkurnveginn verðið. 

Prinsessan mætt á svæðið kát og glöð.

Óðinn að pósa.

Svo þarf að skrá nemendurna.

Eins og þið sjáið eru þarna allskonar belta litir, sem segir til um hve langt nemendur hafa náð. Fyrst hvíta beltið, svo gula, síðan græna, bláa og rauða, hæst er svarta beltið, en inn á milli fá nemendur randir í beltið, eina rönd svo tvær og síðan heilt belti.

Allt byggist þetta upp á virðingu og tækni, hönd, fótur og hugur. Falleg hugsun og alþjóðleg. Úlfur var að æva Tai Kwon Do hér, en því miður vantar kennara, ef einhver hefur áhuga á slíku, þá endilega hafa samband og melda sig inn.

Svartbeltingur fer yfir stöðuna með krökkunum.

Mikill áhugi og ákefð mátti sjá hjá unga fólkinu norska.

Tilhlökkun um það sem var að gerast. Rétt eins og hér heima við slíkar aðstæður.

Það er afar gott fyrir unglinga að vera í einhverju svona.

Ef eitthvað var óundirbúið var það dómararnir. Það tók langan tíma að koma því máli í lag.

En sumir gátu ekki beðið, og vildu aktion.

Mamma var ekki alveg á því að unginn ætti að vera þarna...

En hér eru drengirnir okka komnir í stöðu bæði Óðinn og Róbert.

Þetta kallast eitthvað líkt Pounch, eða þannig.

Þetta eru tilfæringar þar sem hugur, hönd og fótur skipta máli.

Þetta er jákvæð ögun og þyrfti að vera miklu víðtækara. Auglýsi enn og aftur eftir einhverjum til að koma hingað og kenna okkar drengjum sem hafa æft í þrjú ár eða lengur.

Í staðin fyrir venjulega leikfimi ætti í raun og veru að vera eitthvað svona í gangi. Sem virkilega agar nemendur og þjálfar þá bæði í sjálfsvörn og kurteisi.

Stoltir krakkar.

Hér er verið að undirbúa að brjóta spjald. Sem í sjálfu sér er ekkert afrek, en að brjóta fjögur spjöld eða meira í einni og sömu hreyfingunni og bara hitta þau öll er afrek sem virkilega krefst athygli hugans, handarinnar og fótarins. Ég ætla að setja þessar hreyfingar allar saman, ef þið renni þeim hratt niður, sjáið þið hvað þetta er í raun og veru flott. Sá svipað á Tai Kwon Do móti í Keflavík fyrir nokkrum árum.

Done.

En svona geta hlutirnir verið allstaðar þeir sömu, ef við leitum eftir því.

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 4.4.2012 kl. 00:40]

Mér finnst afar gaman að sjá börn í íþróttum,eða stunda áhugamál.Þau læra líka svo margt samhliða,eins og þrautseygju og það að verða undir í einhverri glímunni og taka á því.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.4.2012 kl. 01:02]

Já einmitt, þess vegna er mikilvægt að í staðinn fyrir einhverja leiðindar leikfimi myndu þau fá þjálfun í einhverju eins og judo glímu eða tai kwon do. 

[Dísa (IP-tala skráð) 4.4.2012 kl. 10:20]

Gaman að sjá einbeitinguna, sem auðvitað er verið að þjálfa og áhugann.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.4.2012 kl. 12:28]

Já einbeitinginn er það sem mest er lögð áhersla á fyrir utan kurteisi og virðingu. 

[Kidda, 4.4.2012 kl. 12:33]

Mikið er ég sammmála með að það þurfi td að kenna þessa íþrótt í grunnskólanum. Hún nýtist á svo margann jákvæðann hátt.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.4.2012 kl. 12:47]

Já það er algjörlega rétt.

[Jónína Dúadóttir, 6.4.2012 kl. 11:13]

Gaman að sjá þetta... yngri sonur minn æfði og þjálfaði svo líka í mörg ár... ég ber virðingu fyrir þessari íþrótt... Þau læra svo miklu meira en bara einhver brögð... þau læra kurteisi, stundvísi og fleira og fleira...

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.4.2012 kl. 15:36]

Já nákvæmlega Jónína, eitthvað sem þau bera með sér útí lifið, hvort sem þau halda áfram eða hætta, þá muna þau það sem innprentað var og er þýðingarmikið.