Ásatrú og heimildarmynd um framliðna.

Ég er orðin dálítið á eftir í blogginu, á eftir að segja ykkur frá sýningunni hans Einars Þorsteins,  myndir af litlu Sólveigu Huldu að leika við gæsaungann, og margt fleira, en ég ætla samt að byrja á gærdeginum, sem núna er orðin daginn eftir gærdaginn af ýmsum ástæðum.  Hann var um margt merkilegur, ekki bara fyrir að vera dagurinn okkar kvenna, heldur líka gerðust skemmtilegir atburðir. 

Sá fyrri var sá að frændi minn ákvað upp á sitt einsdæmi að fullorðnast að hætti Ásatrúarmanna.  Það er einmitt það sem fer alveg inn í mitt hjarta.  Ég hef sjálf valið að fylgja þeim lífstíl sem Ásatrúin er.  Lífsgildi hennar eru nefnilega það sem sannast er og réttast að mínu mati. 

Svo segir um Ásatrú. 

 Ásatrú eða heiðinn siður byggir á umburðarlyndi, heilarleika, drengskap og virðingu fyrir náttúrunni og öllu lífi.  Eitt megin inntak siðarins er að hver maður sé ábyrgur fyrir sjálfum sér og gerðum sínum.

Í Hávamálum er einkum að finna siðareglur Ásatrúarmanna.  Heimsmynd Ásatrúarmanna

er að finna  í Völuspá.  Þar er sköpunarsögunni lýst, þróum heimsin, endalokum hans og nýju upphafi.

Í trúarlegum efnum hafa ásatrúarmenn aðallega  hliðsjón af hinum fornu Eddum.

Margir ásatrúarmenn líta frekar á ásatrú sem sið eða lífstíl  heldur en bein trúarbrögð.

Að kalla siðinn ásatrú er reyndar villandi þar sem átrúnaður er ekki einungis bundinn við æsi, heldur hvaða goð eða vættir sem er innan norrænnar goðafræði eða þjóðtrúar, svo sem landvættir,álfa dísir, vani, jötna, dverga eða aðrar máttugar verur eða forferður.  Ásatrúarmenn iðka trú sína á hvern  þann hátt sem hverjum og einum hentar svo framarlega sem iðkunin brýtur ekki í báta við landslög. 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi ungi maður ákvað þetta mitt í öllu fermingarstússinu og án þess að í kring um hann væru slíkir, 14 ára piltur sem greinilega tekur sjálfan sig alvarlega.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er hann ásamt Úlfi, en þeir eru frændur, jafnaldrar og skólabræður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haldið til hátíðarinnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Undirbúningur á fullu, og eftirvænting ríkir meðal ættingja, sem eru forvitnir um hvernig svona siðmennt fer fram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Goðinn og gyðjan með væntanlegan heiðingja sér við hlið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er hún flott sem aldrei fyrr, vertinn í Arnardal, tignarleg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bætt á eldinn, vatnið vígt að víkingasið.  allt skal vera rétt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ég verð að segja það, að hér út undir berum himni með fjallasýnina og nátturuna allt í kring leið mér betur en í nokkurri kirkju.  Og boðskapurinn er svo fallegur og einlægur og hjartnæmur, að ég fylltist stolti að tilheyra þessu öllu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hringurinn eini sanni sem er tákn þess sem er, nútíðar fortíðar og samtíðar, eilífðar og uppruna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vættum, goðum og gyðjum blótað af einlægni og friðarboðskap.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og drengurinn ber fram ljóðið sem hann hefur valið sér til að fara með við þessar aðstæður. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fjölskyldan horfir stolt á drenginn sinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo eru frænkur sem taka myndir í gríð og erg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hlý orð og hvatning frá Vestfjarðargoðanum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og drengurinn bergir á blessuðu vatni til staðfestingar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Síðan gengur gestir til "altaris" og bergðu á vatni úr Horni Óðíns. Og blótuðu landi og þjóð Hér er móðirin fremst í flokki.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er amma hans að taka þátt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Úlfur og margir margir fleiri komu fram og blótuðu og unnu eiða, og heilsuðu náttúrvættum og Ívani Breka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi mynd gæti sem best hafa verið tekin fyrir 100 árum eða svo... ekki satt, heimasætan situr á bæjarburstinni og lætur sig dreyma um fjarlæga staði og að ferðast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sumt bara er, og sem betur fer geymist með okkur alltaf.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ívan Breki og stolt mamma.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og reyndar fjölskyldan öll.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frændsystkinin hér vantar að vísu Úlfinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Úr fíflum og sóleyjum festar hún batt.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stórfjölskyldan, Ívan og bróðir hans, amma og afi, stjúpmamma og pabbi, mamma og stjúpi

önnur amma, amma og afi og enn ein amma.  Glæsileg öll sömul, en svona er Ísland í dag ekki satt?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pilturinn komin í borgaraleg föt. Innilega til hamingju með þessa ákvörðun í lífi þínu Ívan Breki, ég er stolt af þér.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stolt mamma með sína unga elsku Sunna mín. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hinn skemmtilegi atburðurinn sem var hjá okkur þessa helgi, var að fara á nýja heimildarmynd hjá vini okkar Christofer Pond, sem er franskur en dvaldi hér um hríð, á Ísafirði, hann var að læra mannfræði, og svo fékk hann þessa hugmynd að kynna sér andleg málefni íslendinga, þ.e. áhuga þeirra og vitneskju um hinn andlega heim, álfa, hulduverur og einnig framliðna.  Hann og vinur hans gerðu svo heimildarmynd þar sem var rætt við marga íslendinga um þessi mál og var þessi mynd sýnd í Reykjavík á bíódögum, en svo vildi fólk hér heima líka fá að sjá myndina, og Guðbjörg mágkona mín og bróðir ásamt vinum undirbjuggu sýningu í Haukadal í Dýrafirði, þangað sem við vorum boðin til að horfa á þessa frábæru mynd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér eru þeir vinirnir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sýningarsalurinn er gamla samkomuhúsið í Haukadal, sem Elvar Logi og hans spúsa eiga núna og er þar einskonar listagallerí og virkilega áhugaverður staður. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ég get sagt ykkur það að það verður enginn svikin af að fara þarna og fá að skoða staðinn. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haukadalur er svo fyrir utan fræga sögu fallegur og tignarlegur staður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er ekki að skrökva neinu þegar ég segi að  þetta sé afar áhugaverður staður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og fyrir utan þá list sem þessi listrænu hjón skapa sjálf þá eru þarna áhugaverðar myndir eftir afa og ömmu Billu, þetta eru ekki teikningar heldur steinamyndir, svona flottar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en ég segi bara innilega takk fyrir mig og þá upplifun að koma þarna og uppgötva þessa dýrð og sjá myndina hans Christofers vinar míns.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og ekki spillti veðrið. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér í kúlu gengur allt sinn vana gang, hér eru unglingar dagleg rútína mér til mikillar ánægju.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Unginn þrífst vel og stækkar dag frá degi, ég held að þetta sé strákur, Elli kallar hann Pípí, af því að hann segir nafnið sitt þannig.  En krakkarnir voru reyndar búnir að skíra hann Lúlla.  Veit ekki hvað verður ofaná. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Óðinn Freyr og Sigurjón Dagur í heimsókn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skafti sonur minn var hér í heimsókn en er nú farin en Tinna mín og krakkarnir eru hér ennþá.  Það var svo gaman að hitta þau. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta eru Kolmar og Pípí

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pípí er algjört krútt, honum finnst gaman að vera með krökkunum og hann eltir okkur út um allt.  Það þarf bara að gæta þess að hann fari ekki einn út í garð, því þar gætu verið kettir og krummar sem væru honum skeinuhættir, meðan hann er svona lítill og vitlaus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og svo var grillað, og sumir gátu ekki alveg beðið þangað til grillið var klárt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

svo er bara notalegt að vera saman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo voru eiginlega allir orðnir voða svangir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sólveig og Pabbi í þungum þönkum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við kveðjum með Pípí, ef til vill verður hann orðin svo frekur á blómin í skálanum að maður þarf að setja á hann múl Hver veit hvað honum dettur í hug þegar hann verður orðin stærri og unglingur þar á ofan. 

Ég segi svo bara góða nótt og sofið rótt.

 

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 22.6.2011 kl. 00:37]

Skemmtileg frásögn og frábærar myndir eins og venjulega...

[Jón Steinar Ragnarsson, 22.6.2011 kl. 07:09]

Gott hjá stráknum. Þetta er upprennandi snillingur.

[Dísa (IP-tala skráð) 22.6.2011 kl. 09:05]

Flottar myndir og skemmtilegar sögur, eins og maður býst orðið við frá þér.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 22.6.2011 kl. 11:09]

Takk öll. 

Já Jón Steinar unglingur sem gengur svona ákveðin fram er á góðri leið. 

[Steingrímur Helgason, 22.6.2011 kl. 22:38]

Dona drengir vaxa bara til þezz að verða znillíngar!

Takk fyrir að deila úr kúlunni þinni, vena...

 Alltaf bezta bloggeríið.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 22.6.2011 kl. 23:40]

Áshildur mín. Takk fyrir pistilinn og frábærar myndir. Ef er til heiðarleg trú er það Ásatrúin, sem byggir á að standa með sjálfum sér, og virðingu fyrir náunganum.

Göfugri getur trúin ekki orðið, að mínu mati.

Það er einungis framtaksleysi, að ég skuli ekki hafa gengið í Ásatrúar-söfnuðinn fyrir löngu séðan. Ég hef oft verið á leiðinni þangað, en stressið hefur þvælst fyrir?  !

Til hamingju með sjálfstæða og heilsteipta góða strákinn þinn, hann er greinilega á réttri leið  

M.b.kv.

[Kidda, 23.6.2011 kl. 10:02]

Gott hjá stráknum að fara þessa leið.

Gaman að fylgjast með nýjasta íbúa kúlunnar

Knús í ungakúluna

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.6.2011 kl. 11:52]

Takk Steingrímur minn.

Anna mín já þú þarft að drífa þig í þetta sem fyrst, efla góðan málstað á þessum síðustu og verstu tímum.

Einmitt Kidda mín og unginn dafnar vel. 

[Ásdís Sigurðardóttir, 23.6.2011 kl. 12:27]

Yndislegt, takk fyrir mig kvitt og knús