Vegna þess að ég hef verið að garfa í gömlum bréfum í sambandi við starfslok mín

hjá Ísafjarðarbæ, og þar af leiðandi verið að skoða ýmis bréf sem ég hef sent, að vísu heimanað frá mér, en samt vistuð í vinnunni, þá kom þetta bréf og minnti mig á soninn minn og barátturna um hans hag. Ég ætla mér jafnvel að setja fram fleiri dæmi og bréf til að árétta það sem er algjörlega rangt í áherslum ríkisins í baráttunni við fíkla.  En svona hljómar þetta bréf sem ég skrifaði til Landspítala háskólasjúkrahúss þegar ég átti von um að sonur minn kæmist að í Krýsuvík, bréfið segir sína sögur.

 

 

 

Ísafirði 22 ágúst 2002.

 

Landssítali Háskólasjúkrahús

Geðdeild 33A

b.t.yfirmana.

 

 

Sonur minn... nafn kennitala var vistaður á Geðdeild 33A föstudaginn 2. ágúst s.l.

Hann var þá búinn að fá pláss í Krýsuvík í langtíma meðferð. Skilyrði frá þeirra hendi var að hann færi í afeitrun áður en hann kæmi til þeirra. Ég hafði fengið tíma hjá Jóhanni Bergsveinssyni kl. 10 þann 2.8.2002.

Byrjun málsins var sá að ég taldi og tel enn að ****** sé kominn á hættulegt stig í eiturlyfjaneyslu. Svo hættulega að ég ætlaði að svipta hann sjálfræði. Var mál þetta komið fyrir dómara, og mætti ***** þar ásamt mér og lögfræðingi sem var skipaður honum. Lá fyrir að Langtímameðferð í Krýsuvík stæði til boða, og staðfesur tími hjá fyrrgreindum lækni á Geðdeild.

***** bað þá um að hann fengið að ganga þessa þrautargöngu án þess að vera sviptur, hann var alveg samþykkur því að fara í Krýsuvík, en taldi sig ekki þurfa afeitrun. Það var hins vegar öllum ljóst öðrum sem í kring um hann voru að það var nauðsynlegt. Ég sá aumur áhonum og því miður samþykkti að bíða með sviptingu, en gerði honum jafnframt ljóst að stæði hann ekki við sitt myndi svipting vera eina ráð mitt til bjargar.

 

Föstudaginn 2. ágúst sendi ég hann suður með morgunvél og til að tryggja að hann kæmist alla leið borgaði ég manni til að fylgja honum alla leið á Geðdeild.

Laugardaginn 3.7. hleypur hann hinvegar út eftir því sem mér var tjáð seinna, og kom lögreglan með hann aftur þangaði sama dag.

Á miðvikudaginn 7. ágúst hringir hann í mig og fleiri ættingja og kunningja og reynir að fá peninga til að kaupa sér tannkrem og sigarettur.

Ég hafði þá samband við hjúkrunarfræðing sem er á vakt og lýsi áhyggjum mínum af þessum ákafa hans í að fá aura og taldi að hann ætlaði sér að fá pening fyrir lyfjum, hún sagði mér að hann mætti alls ekki fá peninga, hann gæti fengið tannkrem og slíkt hjá þeim og það væri heppilegra að senda einhvern til hans með sigarettur, hjann fengi hvort sem er ekki að fara neitt án fylgdarmanns.

 Fimmtudag sendum við svo stjúpbróður hans með sigarettur og sælgæti til hans.  

Á föstudag fer afi hans suður og ætlar að færa honum sigarettur, en þá er sagt að það sé afar óæskilegt að hann fái heimsóknir.

 

Sama dag föstudaginn frétti ég svo af honum í Hafnarfirði að reyna að kaupa sér læknadóp. Maðurinn minn hringdi þá fyrir mig á deildina og þar fengum við þær upplýsingar að hann væri í bæjarleyfi, en hann ætti að fara að skila sér. Auðvitað skilaði hann sér aldrei, hann ætlaði að gera það, en hann hefur enga orku til að standast freistingar og þess vegna fór þessi prosess í gang. Hann er ennþá á vergangi í Reykjavík þegar þetta er skrifað og ég veit ekkert hvar hann er, bara að hann er einhversstaðar og mjög veikur. Hann er búin að missa plássið í Krýsuvík og ég er ráðalaus og örvingluð.

 

Mánudaginn 26. ágúst n.k. Fer ég aftur til dómara með sama máliði, það er síðasta hálmstráið sem ég hef til að bjarga syni mínum. Þá mun hann að öllum líkindum sviptur sjálfræði í ex mánuði og er þar með án mannlegra réttinda. 'Eg fer því fram á að hann verði tekinn inn á Geðdeild Landspítala háskólasjúkrahús deild 33A og fái þar meðhöndlun og vistun þangað til mér tekst að koma honum í langtíma meðferð. Ég er búin að sækja um að koma honum aftur í Krýsuvík, en þar er víst langur biðlisti, vonandi tekur það samt ekki langan tíma. Vona ég að beiðni mín fái jákvætt svar.

 

Virðingarfyllst Ásthildur Cesil Þórðardóttir.

Tek það fram að þessu bréfi var aldrei svarað.

Athugasemdir

[Jens Guð, 10.5.2011 kl. 00:45]

  Það er sárt að lesa þetta.  Ég þekki þetta vegna svipaðs vandamáls með minn son.  Það eru veggir allsstaðar.  Allt í einhverskonar pattstöðu.  Ég hef talað við öll þau embætt sem mér dettur í hug að geti gert eittvað.  Ótal mörg.  Án árangurs. 

[Birgir Viðar Halldórsson, 10.5.2011 kl. 07:58]

Hver ætli hafi verið tilgangur yfirmanna Landssítala Háskólasjúkrahús að svara ekki bréfi eða að öllu neyðarkalli? Hafa þeir einhverjar heimildir að "flokka" sjúklinga?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.5.2011 kl. 09:21]

Ég veit ekki Birgir, en maður hefði haldið að eftir klúðrið sem þeir gerðu að hleypa drengnum út í miðri afeitrun hefðu þeir átt að skammast sín til að taka hann inn og klára afeitrunina. 

Já Jens það er sárt að upplifa þetta og ennþá sárara að vita að það hefur lítið breyst þessi ár.

Takk báðir fyrir innlitið.

[Ragnheiður , 10.5.2011 kl. 10:53]

Elskuleg, faðmlag til baka.

Það er svo erfitt að lesa þetta og hugsa til baka. Manni verður þungt um. Síðast í morgun varð mér hugsað til síðustu viknanna hans sonar míns. Ég hef því miður alveg fengið upplýsingar um hvað gekk á fyrir austan. Ég á svo erfitt með að hugsa til meðferðarinnar á honum.

Nú sé égekki fyrir tárum..knús til baka

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.5.2011 kl. 11:36]

Takk elsku Ragnheiður mín.  Já þetta er erfitt stundum.  En það má samt ekki gleymast, með því að halda á lofti því sem gerðist með okkar syni, getum við ef til vill komið í veg fyrir það í framtíðinni að aðrir þurfi að feta þann veg.

[Kidda, 10.5.2011 kl. 11:41]

Þetta hefur ekkert breyst og ekki veit ég hvað þarf að gera til þess að breyting verði á í málefnum fíkla. En það er svo löngu kominn tími á að breyta um viðhorf til fíkla og okkar aðstandenda. Við getum komið með margar ljótar sögur um baráttu okkar eða fíklanna okkar við kerfið eða stofnanir fyrir fíkla. Veit það eitt að það þyrfti að stokka heldur betur upp í  málefnum fíkla og aðstandenda. Það getur ekki verið annað en að ódýrara sé þegar upp er staðið að gera börnin okkar að óvirkum fíklum en að þau séu í heimi fíknarinnar með öllu sem því getur fylgt. Það er þungur steinninn sem þarf að velta við í málefnum fíkla hér á landi en það verður að fara gera eitthvað í þeirra málum.

Knús

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.5.2011 kl. 12:54]

Nákvæmlega Kidda mín.  Það þarf virkilega að vekja athylgi á meðferð á þeim og líðan aðstandenda og þeir eru margir sem líður illa vegna þess hve hjálparlaus maður er og kallar út í tómið, þar sem er   ENGINN sem hægt er að leita til, ENGINN sem ber ábyrgð og ENGINN sem vill gera eitthvað í að breyta þessum málum.

Knús.