Sjúkrasaga vinkonu - svo sannarlega hrollvekjandi lesning.

Mig langar að benda á ótrúlega þrautargöngu vinkonu minnar við læknamafíuna og geðlæknakerfið sem virðist vera gjörsamlega á rangri braut.

Og þetta er örugglega ekki eina dæmið, en ef til vill manneskja sem er baráttumanneskja og lætur ekki bjóða sér hvað sem er.  Hvað hafa margir gefist upp í þessu ferli. 

 

Ég á ekki orð, og legg til að svona mál verði rannsökuð ofan í kjölin. 

Þessi vinkona mín hefur ákveðið að skrifa sig út úr sínum alvarlegu veikindum, þó hún sé í miðri baráttunni. Heill sé henni, ég er stolt af henni.

http://tilfinningatorg.wordpress.com/   Því miður get ég ekki linkað á þetta beint, því ég er með Eldvegg sem varnar mér aðgöngu. En tékkið á þessu og lesið ykkur til þeirrar baráttu sem þessi kjarnakona hefur þurft að ganga í gegnum. 

 

Athugasemdir

[Hörður Þórðarson, 13.12.2010 kl. 08:52]

Hrikaleg saga. Ef heilbrigðiskerfið er almennt svona lélegt er engin furða að kostnaður við það hefur farið fram úr öllu hófi. Mér finnst þetta satt að segja svo slæmt að ég held að læknarnir sem reyndu að telja manneskjunni trú um að hún væri slæm á geði ættu að missa lækningaleyfið og endurgreiða ríkinu kostanðinn við öll geðlyfin sem þeir létu manneskjuna taka. Takk fyrir að deila þessu, Ásthildur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.12.2010 kl. 09:02]

Ég tel fulla ástæðu til að landlæknisembættið skoði þetta mál og ef til vill önnur álíka.  Það er spurningin hversu margir eru í þessum sömu sporum, en ef til vill ekki með þannan baráttuvilja?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.12.2010 kl. 09:03]

Hér er til dæmis eitt fórnarlamb í viðbót.  http://vallimatti.blog.is/blog/vallimatti/

[Kidda, 13.12.2010 kl. 12:33]

Það sem hefur haldið henni á floti er vonin um að verða heilbrigð og  hætta á lyfjunum. Það á alveg hiklaust að taka lækningaleyfið af lækninum hennar. Í 4-5 ár hefur krabbafjandinn sennilega fengið að vaxa óáreittur í ristlinum af því að hún var með kvíðaverki að sögn læknisins. Læknirinn minn biður mig um að láta sig vita um leið og það fari að færast yfir mig svefndrungi, þá þoli ég ekki lyfin. En henni er sagt að fara bara út að labba, þegar hún stendur ekki undir sjálfri sér.

Ég verð svo reið við tilhugsunina hvernig hefur verið farið með kæra vinkonu  

Knús í kúlu

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.12.2010 kl. 14:04]

Ég veit eiginlega ekki hvað maður á að hugsa.  Ég er reið en um leið sorgmædd yfir hvað er lagt á eina manneskju, og hún þarf þar að auki að berjast í þessu ein.  Sárast er það.  Og á þessum tíma, dimmasta tíma ársins og það eru að koma jól. 

Elsku kæra vinkona mín ég sendi þér allan þann kærleika sem ég á til, og fallelgar jákvæðar hugsanir.  Þú ert í mínum huga daglega.