Ferðasögunni haldið áfram. Göngutúr í skóginum og farið í...

9.12.2010 | 14:24

Ferðasögunni haldið áfram. Göngutúr í skóginum og farið í sund ásamt fleiru.

Nú förum við í laugina, og göngutúr í skóginum.

Trölli er pabbi kettlingana, þetta eru hreinustu kettir í heimi, því hann sér algjörlega um að halda þeim hreinum. Enda sleikja þeir aðra eins og hverjir aðrir hundar.

Hann vaktaði þá og gætti alveg frá því að þeir komu á heimilið, pínulitlir.

Golda Samúelsdóttir vill líka þrýfa kettlingana, enda er hún besta vinkona Trölla.

Áður en við fötum út, þurfum við að föndra smá, það er svo gaman.

Sjá prakkarasvipinn á þessu litla dýri. Heart

Svo þarf mamma að skrifa nafnið á listaverkið.

Þessi hæð blasir við út um gluggann, það er eins og skorin hafi verið sneið af fjallinu, eins og með venjulega köku.

Hér er paprikuakurinn sem ég tíndi mér paprikuna í nesti, ég tók samt eina sem hafði fallið af jurtinni.

Dádýrin eru fallegar skepnur, þær eiga það til að hlaupa út úr skóginum og niður á götu, svo það þarf að aka varlega.

Ekki er ég viss um að íslenskir bændur væru ánægðir með svona vel hyrndar rollur, þessar eru ungverskar, og örugglega ekki gott að hafa þær margar saman í fjárhúsi. Kýrnar eru líka með svona skrýtin horn í Ungverjalandi.

Á leiðinni úr Familypark ókum við fram hjá risastórum rómverskum rústum. Ég reyndi að taka mynd gegnum girðingu sem girti svæðið af. Steinbruch Als Arena rústirnar, en þær eru rétt hjá st. Margarethe þorpi. Þarna voru þýðingarmiklar samgöngur rómverja á þeim tímum. Nú eru rústirnar nýttar sem óperuhús með allt að 450 leik og söngvurum, náttúruleikhús.

Risasvið.

Svo var kvöldið komið, og himininn fallegur, með svona flugvélaröndum.

Þetta er svo fallegt. himnagalleríið opið í Austurríki líka.

Þetta er stærsta vatnsrennibraut sem ég hef séð, og hún er í Þorpi sem heitir Lutzmannsburg og er í Blau Fränkisvínræktarhéraðinu.

Stelpunum finnst voða gaman að fara í laugina. Þær eru nokkrar svona stórar, staðsettar þannig að fólk getur komið úr nálægum sveitum, enda mikið í þær lagt.

Á helgum sækja margir þetta Spa, þarna er allt til alls, laugar, snyrtistofur, ljósabekkir og allt sem tilheyrir svona stöðum, hvíldarherbergi og nefndu það bara.

Með vissu millibili kemur hér öldugangur sem stigmagnast uns öldurnar eru risastórar.

Rennibrautirnar eru þrjár, bláa fyrir yngstu, gula fyrir flesta og svo þessi stóra sem þið sáuð áðan.

Hér er vaðlaug fyrir þau yngstu, ég held að það séu a.m.k.fjórar mismunandi laugar inni og svo er líka úti, fyrir utan heita potta og vatnaleiktæki.

Sú stutta með pabba í einni lauginni, Hanna Sól er flugsynd, og þessi fleytir sér alveg.

Úlfur og Hanna Sól að fara í gulu rennibrautina. Hér eru svo legubekkir fyrir fleiri hundruð manns, og fólk kemur hér og eyðir deginum með börnunum, ýmist í sundi eða liggur og slakar á í bekkjum, hér er líka matsölustaður og fólk hefur gjarnan með sér nesti. Hingað koma líka Ungverskar fjölskyldur, því þetta er rétt við landamærin.

Hér er útilaugin.

Hanna Sól og afi.

Svo þarf auðvitað að þurrka hárið þegar maður kemur upp úr.

Nú er að undirbúa sig undir skógarferð.

Haustlitirnir eru stórkostlegir.

Hér eru ávaxtatré, bændurnir eiga sína skika í skóginum, sem þeir nýta bæði til ávaxtaræktar og líka til að rækta timbur til húshitunar.

Hér er eldgamalt eplatré sem hefur fengið stuðning við greinarnar sínar.

Hér blasir höllin við hinummegin við daglinn.

Hér var áður eikarskógur, en bændur gengu svo nærri honum að hann eyddist, þá uxu upp beykitré, en það má víða sjá að eikin er að koma upp aftur, það mun taka nokkra áratugi samt fyrir hana að ryðja sér rúms innan um beykið, sem mun þá láta undan. Málið er að beykiskógur er miklu bjargari en eikarskógur, þannig að hætt er við að botngróðurinn hverfi, hér eru nefnilega allskonar falleg stofublóm eins og alpaklukkan.