Ferðasagan - slöngusafnið og saga Burg Fortchenstein.

Við skulum ekki alveg skilja við Kastalann.  Allt Burgenland tilheyrði Ungverjalandi allt til ársins 1920. Fyrir krist réðu Keltar ríkjum, síðan komu rómverjar, þá ungverjar. Árið 1970 fékk kastalinn svo nafnið Fortchtenstein, en hét áður Fortenau.

A 13 öld var Burg Forchtenstein á landamærum Ungverjalands og Austurríkis, þar réði Herr Von Mattersburg, síðar Herr Von Fortshenstein.  Hann eignaðist hins vegar aldrei son, einungis dóttur, og giftist hún iinn í Odenburgerættina sem réði yfir Ungverjalandi á þeim tíma.

En þarna áttu hörmulegir atburðir sér stað.  Eins og ég kom með áður, þá var kóngur mikið í hernaði, sennilega eins og kóngar í dag fara á refaveiðar, dugði ekkert minna en að fara á mannaveiðar í þá daga,  konungar fóru í hernað, það hét að verja landið, eða vernda þegnanna, en sennilega meira í ætt við sport eða græðgi. 

Nema meðan kóngurinn var í hernaði, ríkti drottninginn Rosalie, hún var grimm og gráðug, og frek til fjár, skattpíndi þegnana og drap þá sem ekki hlýddu á hroðalegan hátt, hún batt band um þá miðja og slakaði þeim svo niður í stóran brunn, þar sem þeir dóu drottni sínum ýmist eftir einn eða tvo daga.  

Þegar konungurinn og ráðgjafi hans komu heim, sáu þeir að þegnarnir voru illa haldnir, soltnir og plágur herjuðu.  Þeir voru að ráða ráðum sínum þegar drottningin kom inn.  Við erum að ræða ástandið á þegnum vorum, sagði kóngur, og hvernig við eigum að refsa illvirkjanum sem hefur farið svona með þjóðina.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér má sjá uppstoppaðan krókódíl sem hangir yfir anddyri kastalans.  

Hengja hann, svaraði drottning af bragði.  Já sagði kóngur við vorum einmitt að tala um þig.  Hún var svo tekinn bundið um hana band og henni slakað niður í brunninn sem hún hafði verið svo iðin við að setja þegna sína í. En drottningin dó ekki strax, hefur sjálfsagt verið betur á sig komin en vesalings fólkið.  Það tók hana 3 vikur að deyja, og öskrin í henni heyrðumst um allt, þann tíma.  Eftir dauða hennar varð svo reimt í höllinni að enginn hélst við þar. 

Var brugðið á það ráð að reisa henni kapellu á hæstu hæðinni þarna hjá, sem kallast Rosalie hæð og kapellann heitir Rosaliekapel.  Við fórum þarna upp. Urðum ekki vör við vondu drottninguna, en sál hennar reikar ennþá í kastalanum,  í dag er hann safn með upprunalegum munum frá kóngum sem þarna dvöldu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það má alveg ímynda sér þvílíkt erfiði það hefur verið að byggja þennan kastala svona á brún hárrar hæðar.  Örugglega mörg mannslíf sem þarna hafa farið forgörðum, allt til að búa til glanslmynd auðjörfa, útrásarvíkingar hvað???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég er viss um að ennþá má heyra öskrin í frúnni, þegar skyggja tekur, enda er enginn til staðar í kastalanum þegar nóttir sækir á. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á haustinn setja austurríkismenn niður fjólurnar og stjúpurnar, sem við notum sem sumarblóm, þeir nýta blómið sem vetrarblóm, enda harðgerð þessi elska.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta er ekki fyrir viðkvæma, rétt hjá kastalanum er safn dýra með kalt blóð.  Við ætlum að skreppa þangað inn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sumum finnst  þessi dýr frekar ógeðsleg, og ógnvekjandi, þar á meðal ég, vildi ekki þurfa að hitta þau í þeirra  náttúrulega umhverfi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En börnin vildu endilega fá að skoða, svo auðvitað fórum við.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þær horfast í augu Hanna Sól og Eðlan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ekki beint fegurðinni fyrir að fara. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Veit ekki með ykkur en það fer svo sannar lega um mig að horfa á þessar slöngur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þær virka letilegar og sofandi, en maður veit aldrei.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sumar allt að þvi krúttlegar. Hér má eiga slöngur í búrum, ekki þessar hættulegu heldur þær sem eru hættulausar, hér eru snákar í gróðrinum villtar, svo það er ekki sama fóbía hér og heima með slöngur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jamm spennandi eða hvað??

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi var hvorki sofandi eða letileg, skröltormurinn er einn af þeim hættulegustu sem finnast, enda hristi hann dinglumdánglið sitt í gríð og erg að okkur, ég var auðvitað fegin að hafa glerið á milli okkar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já gler getur komið sér vel. En nú ætla ég að koma ykkur á óvart, þeir sem eru hræddir við slöngurnar ættu að hlaupa yfir næstu myndir

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hún verður 10 metra löng og feit eftir því, og þegar hún er orðin nógu stór kyrkir hún fljótt og vel. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Meira að segja var Úlfur smá aumur í handleggnum, því hún þrýsti svo vel að, til að halda jafnvægi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ef þið haldið að þetta geti ekki versnað, þá skuluð þig ekki skoða næstu mynd. heheh

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Já, sú stutta vílaði ekki fyrir sér að taka slönguna, en það sást í iljarnar á Ástildi á hlaupum í burtu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hún náði að róa sig niður og jafnvel klappa slöngunni. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er afskaplega fallegt hér í Fortchenstein. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komin til Parísar.... nei nei, þessi er á hringtorgi í Mattersburg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það var gott að koma heim, og við gerðum okkur oft spaghettirétti, og Ásthildur var dugleg að hjálpa til. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hún kann þetta alveg, litla dúllan mín.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo líður kvöldið bara í ljúfum gír við að læra og föndra með mömmu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér horfum við niður götuna meðan rökkrið færist yfir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rökkrið fellur líka yfir dulúðugan kastalan, hér sýnist vera friður, en samt er þarna sál sem fær engan frið vegna illverka sinna og hræðilegs dauða.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alveg eins og í ekta draugamynd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þar sem þokan smátt og smátt þekur höllina og enginn veit hvað gerist í þokunni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Næst förum við í Familypark Stærsta skemmtigarð í Austurríki.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sem er líka nokkurskonar húsdýragarður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í brekkum er nú gott að eiga traustan vin sér við hlið. 

Vonandi að þið hafið skemmt ykkur í ferðinni. 

 

 

 

 

H

 

Athugasemdir

[Kidda, 5.12.2010 kl. 17:43]

Já við skemmtum okkur vel í ferðinni og sögunni sem tilheyrir kastalanum. Slöngumyndirnar vor ágæta þar sem þær voru lokaðar í glerbúri en það fór um mig að sjá Úlf og Hönnu með slönguna um hálsinn

Knús í sögukúluna

[Ingibjörg (IP-tala skráð) 5.12.2010 kl. 19:12]

Já - hvort ég gerði. Beið spennt eftir framhaldinu. Þú ættir að fá prósentur fyrir markaðssetningu.

Kveðja,

I.

[Sigrún Jónsdóttir, 5.12.2010 kl. 23:56]

Já takk, frábær ferð, takk fyrir mig

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 6.12.2010 kl. 06:16]

Æðisleg ferð hjá ykkur og síðasta myndin er svo krúttuleg
Knús í kúlu

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.12.2010 kl. 09:19]

Takk stúlkur mínar, mín er ánægjan. 

[Dísa (IP-tala skráð) 6.12.2010 kl. 12:05]

Skemmtilegt, ég er ekki hrædd við slöngur sem búið er að frysta á mynd. Nafna þín virðist éhugasöm og efnileg í matargerðinni. Sammála, þið eruð voða sæt á síðustu myndinni

[Ásdís Sigurðardóttir, 6.12.2010 kl. 13:38]

Skemmtilegar myndir og yndislegt að sjá litlu prinsessurnar ykkar.  Kær kveðja og takk fyrir mig.

[Sóldís Fjóla Karlsdóttir, 6.12.2010 kl. 17:38]

Fín ferð..... takk fyrir. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.12.2010 kl. 20:29]

Gaman að heyra að þið njótið þessarar ferðar.