DV og alvörumálin.

Ég er farin að kaupa DV reglulega.  Þar kennir ýmissa grasa og þar hefur verið stungið á mörgum kýlum sem brenna á almenningi, eins og sukki útrásarvíkinganna og margt af því sem er að gerast í samfélaginu, sem önnur blöð taka ekki á.  Eitt af því til dæmis er um erlenda konu og börn hennar í Bolungarvík sem stóð til að senda úr landi og sundra þar með fjölskyldunni. Ég þekki svoleiðis mál, því barnabarnið mitt eitt þarf að sækja um dvalarleyfi á sex mánaða fresti þó hún sé búin að vera hér í tíu ár eða meira.

Í dag var talað um fanga á Litla Hrauni og sjálfsvíg og ótímabæran dauða þeirra sem þar dvelja.  Þar segir að á síðastliðnum sex árum hafi nær níundi hver fangi látið lífið  á meðan beðið var afplánunar, í fangelsi eða að lokinni afplánun. 

Ég ráðlegg fólki að lesa þessa grein.  Hún segir allt sem segja þarf um aðgerðarleysi og mismunun á fólki á vegum opinberra aðila.  Fangarnir sjálfir halda utan um upplýsingar um þá sem fara, og minnast þeirra innan sinna raða.

Þarna eru líka sett inn viðtöl sem birst hafa í DV frá aðstandendum þeirra sem misst hafa ástvini sína á þennan hátt.

Ég er ein af þeim sem fór í svona viðtal og hafði vissar áhyggjur af að það yrði gert eitthvað í æsifréttastíl um mín mál.  En það var öðru nær, þarna var gætt ítrustu varkárni og umhugun um sálarlíf mitt og virðingu fyrir syni mínum.

Ég skil vel að það sé ekki hægt að setja sig í þau spor sem við foreldrar þurfum að ganga í gegnum þegar börnin okkar annað hvort taka sitt eigið líf eða fara á ótímabæran hátt af öðrum orsökum.  Og ekki bætir úr, þegar maður er sannfærður um að áhugaleysi og hreinlega miðbjóðun opinberra aðila eiga þar sök á. 

Það kemur alltaf upp það sama, óvirðing og mikil lítilsvirðing þeirra sem eiga að hlutast til um málefni barnanna okkar.

Las um daginn hjá vinkonu minni um brunan í miðbæ Reykjavíkur, þar sem drengurinn hennar var hætt komin vegna reykeitrunar, var bjargað úr húsinu en settur í yfirheyrslur hjá lögreglu í stað þess að fara með hann á sjúkrahús eða gefa súrefni.  Hann var þar fram á morgun og var síðan skilað heim, gjörsamlega búinn á sál og líkama, þar sem vinur hans brann inni, meðan hann var yfirheyrður. Hann á ekki við svona vandamál að stríða, svo það var ekki afsökunin í það skiptið.

Ég verð alltaf svo reið þegar ég hugsa um hve hugsunin er enginn þegar kemur að okkar öðruvísi börnum eða bara unglingum yfirleitt.  Það er oft eins og yfirvöld telji sig vera yfir það hafinn að taka tillit til þeirra eða þurfa að hafa áhyggjur af velferð þeirra.  Nema bara í orði og á pappír. 

Ég vil líka benda á grein í DV. frá 19. febr.  Hún heitir Fangelsin eru tímasprengja:

http://www.dv.is/brennidepill/2010/2/24/fangelsin-eru-timasprengja/

Hvenær ætla stjórnvöld sem um dómsmál fjalla að fara að hugsa um þá ábyrgð sem þeir bera á fólki sem þeir hafa afskipti af? Því það gera þeir svo sannarlega.

Það þarf að gera þá ábyrga fyrir því sem gerist, þegar ljóst er að fyrirhyggjan er enginn, áhuginn er enginn um velferð þeirra og að oft er það svo að einmitt aðkoma þeirra að viðkvæmum málefnum barnanna tengist beinlínis ótímabærum dauða þeirra.

Ég vil heimta að hér verði sett á laggirnar ráðstefna í málefnum ungs fólks sem hefur lent í ógöngum, málefnum fíkla og hvað er til ráða.

Ég krefst þess að á þessa ráðstefnu verði boðuð dómsmálayfirvöld, bæði dómarar, fangelsismálastarfsfólk

lögregla verði skylduð að mæta.  Einnig félagsmálayfirvöld, sálfræðingar, geðlæknar, landlæknir og læknar yfirleitt.  Tryggingaraðilar, aðstandendur og fíklar fyrrverandi og núverandi. Þarna verði rætt um úrræði og hvað er hægt að gera til að stemma stigu við ástandinu eins og það er í dag.

Ef þetta væru umferðarslys eða dauði af völdum svínaflensu, fuglaflensu eða nefnið það bara þá trúið mér þetta væri kallaður stórhættulegur faraldur, það væri komið upp á efsta stig viðbúnaðarstigs.  En af því að þetta eru óvart BARA fangar eða fyrrverandi fangar eða komandi fangar, þá skiptir það samfélagið engu máli, af því að óvart þá eru brotnir foreldrarm upplausn í fjölskyldum eða örvænting þeirra sem málin varða bara svona smámál eins og að reka skúringakonuna, þegar fyrirtækið er að fara á hausin.  Afsakið meðan ég æli.

Athugasemdir

[Jónína Dúadóttir, 24.2.2010 kl. 23:25]

Mælt þú manna heilust mín kæra

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 24.2.2010 kl. 23:48]

Heyr, heyr. 

[Guðný Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 24.2.2010 kl. 23:58]

Já ásthildur mín, mikið vildi ég óska þess að það yrði eitthvað gert í þessum málum sem þú skrifar hérna um. Eins og þú veist missti ég bróðurson minn 29.jan og nóttina áður en hann dó hafði hann farið upp á bráðamóttöku og þeim var alveg sama um hann þó svo að hann hafi verið fárveikur þetta er FÍKILL og ég ættla ekki að segja meir. Hann dó morguninn eftir. Knús og kærleikur til þín kv Guðný........ég er rosalega reið núna hvernig er komið fram við börnin okkar af því að þau eru..........öðruvísi. Það er verið að vinna í hans málum við ættlum ekki að þegja.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 25.2.2010 kl. 00:00]

Takk stelpur mínar mér er reyndar alveg gjörsamlega ofboðið.  Eins og ég viti þetta ekki af minni innstu reynslu.  Allt saman satt og rétt og hér þarf svo sannarlega að taka til og taka mann á beinið fyrir vítaverð kæruleysi um sálarlíf fjölda fólks.  Skömmin er þeirra sem um þess mál eiga að sjá.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 25.2.2010 kl. 00:19]

Guðný nei við ætlum ekki að þegja.  Við skulum láta raddir okkar hljóma og óma uns fólk fer að hlusta á okkur. Þetta er nefnilega ekki líðandi lengur.  Þetta fólk þarf að HLUSTA og það hlusta vel, skammast sín og taka aðra stefnu gagnvart þeim sem hér á eftir koma.   Þetta nefnilega gengur ekki lengur.

[Ragna Birgisdóttir (IP-tala skráð) 25.2.2010 kl. 08:16]

Ég gerðist áskrifandi að DV því mér finnst það vera eini miðillinn sem dregur ekki taum einhvers stjórnmálaflokks og blaðamenn þar eru greinilega vel á vaktinni.Kveðja vestur Ásthildur héðan úr ófærðinni í Eyjum ,aldrei þessu vant.

[Ásdís Sigurðardóttir, 25.2.2010 kl. 12:38]

Snilld hjá þér að vanda, þú ert svo vel máli farin.

[Kidda, 25.2.2010 kl. 13:13]

Það gleymist hjá öllum þeim sem sinna þessum öðruvísi börnum okkar að það þarf að byggja upp sjálfsmatið, sjálfsímyndina og sjálfstraustið hjá þeim. Hvort sem þau eru í meðferð eða í fangelsi. Annars segir þú allt sem segja þarf.

Knús í kærleikskúluna

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 25.2.2010 kl. 14:43]

Sæl Ásthildur, Fín færsla hjá þér, þar sem reyndar er tekið á svo mörgu -og stóru- að fátt verður um stutt svör.

Ég kaupi líka DV reglulega sem stendur. Því blaði hafa, eins og reyndar öllum fjölmiðlum, verið mislagðar hendur í gegn um tíðina. Í núverandi ástandi er DV hins vegar ómissandi; ágengur fjölmiðill, sem fjallar um mál, sem aðrir snerta ekki á.

Hvað varðar börnin okkar þá las ég viðtalið við þig og fannst það fallegt og gott, þó að tilefnið væri þyngra en tárum tæki.

Það er hins vegar eins og allar áherslur séu meira og minna rangar í þessu þjóðfélagi þegar kemur að því sem allra mestu máli skiptir -en það vitum við öll innst inni hvað er. Reyndar líka í fjármálum, enda bítur hver siðleysan í annarrar skott.

Það er erfitt að stinga sér í þessa ljótu hauga, en gott fólk verður samt að nýta sára reynslu til að gera það og stuðla þannig að því að slæmar sögur endurtaki sig ekki aftur og aftur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 25.2.2010 kl. 18:30]

Takk fyrir innlitið Hildur Helga og ég er sammála þér í því að áherslurnar eru svo rangar í samfélaginu með flest þau mál sem snúa að fólkinu sjálfu í landinu.  Ég er líka sammála þér að það er sárt að stinga á þessum kýlum, sérstaklega þeim sem snúa að manni sjálfum. Mér finnst samt að ég verði að halda því áfram, til að reyna að koma í veg fyrir að aðrir þurfi að standa í þeim erfiðu sporum sem ég hef þurft að ganga í gegnum.

Alveg hárrétt Kidda mín, það þarf að byggja  þau upp og hreinlega kenna þeim að lifa í samfélaginu, eftir langa neyslu því þau hreinlega kunna það ekki lengur.

Takk Ásdís mín.

Takk sömuleiðis Ragna mín, já það er heldur betur sérstakt að þið hafið ófærð af snjó.

[Sigrún Jóna (IP-tala skráð) 25.2.2010 kl. 23:29]

Þegar ég lít yfir andláts tilkinningarna, og sé mynd að ungu fólki. þá er mér efst í huga; hvort var þessi að berjast við þunglyndi eða var þessi einn að þeim ólánsömu sem yrðu einhverri fíkn að bráð.

Og samfélaginu er alveg sama um báða hópanna.

Þegar ég skrifa hér samfélag, þá er það hið opinbera kerfi sem ég er að skrifa um.

Ég veit að almenningi er ekki sama.

[Hulda Haraldsdóttir, 26.2.2010 kl. 15:48]

Elsku Ásthildur mín, alveg stórgóð færsla hjá þér eins og venjulega. Ég sé þú vitnar í færslu mína um daginn varðandi son minn og brunann. Það er löngu orðið ljóst að það búa margar þjóðir í landinu og sitthvað Jón eða séra Jón þegar þessi mál bera á góma og það er hryllingur hvað þessi öðruvísi börn okkar eru gjörsamlega sett til hliðar oft á mjög niðurlægjandi hátt og það brýtur niður allt sjálfstraust og svo sannarlega ekki til að hjálpa þeim að fóta sig á ný. Þakka þér mín kæra fyrir þetta innlegg og ef við stöndum saman og setjum þessi mál á oddinn þá geta góðir hlutir gerst. Lausnin fellst ekki í því að stinga höfðinu í sandinn og neita að horfast í augu við vandann eða fela hann eins og skítugu börnin hennar Evu. Því miður þá finnst mörgum foreldrum skömm af því að viðurkenna að börnin, maki, eða aðrir ástvinir séu föst í neti eitursins.    

[Hulda Haraldsdóttir, 26.2.2010 kl. 15:55]

Gleymdi að hrósa DV ég er alveg sammála því að í dag er það sá fjölmiðill sem er að standa sig best og er óhlutdrægur og án áróðurs ásamt Utvarpi Sögu.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 26.2.2010 kl. 16:26]

Takk Hulda mín.  Já við verðum að vera vakandi og láta í okkur heyra þegar óréttlætið er annarsvegar.  Og börnin okkar eiga það skilið að við reynum að vekja opinbera aðila til vitundar um hve illa þeir eru að standa sig í málefnum öðruvísi barnanna okkar.

Sigrún Jóna mín það er gott að vitað að almenningi í landinu er ekki sama.  Því hér er á ferðinni þvílíkt óréttlæti og mannsorðsmorð framið á hverjum degi.  Þetta fólk skálkar í því skjólinu að fórnarlömbin kvarta ekki, og foreldarnir oft svo brotnir að þau hafa enga orku í að fylgja réttlætinu eftir.