Sólarupprás á Ísafirði og smá kúlulíf.

14.1.2010 | 00:05

Sólarupprás á Ísafirði og smá kúlulíf.

Hér er allt að birta, sólin skríður niður Eyrarfjallið dag frá degi, og það er vel.

Svona var hún komin í gær.

Þessi var tekin í dag, en það er ekki að marka, því hún sést betur niður í bæ en héðan.

Og himnagalleríið er opið.

Þessi var líka tekin í gær.

Og svona var nú sólarupprásin í morgun.

Þetta er nú örugglega á við gott Heklugos.

Þessi litadýrð varir samt ósköp stutt, bara nokkrar mínútur.

Svo breytist roðin yfir í gult.

Smátt og smátt.

Svo verður þetta svona.

Fallegt ekki satt?

Úlfur les fyrir Hönnu Sól, hann er duglegur að hjálpa til.

Afi les fyrir Ásthildi, svo heimtar hún ömmu sín. Og þegar amma kemur segir hún; við gleymdum að lesa. Og það ekki tauti við komandi hvað þá að segja að afi sé búin að lesa. Ekkert tekið til greina. Svo er lesið aftur og meira. Loks kúrir hún sig svo niður hjá ömmu. Í kvöld var mikið að spjalla, því við fórum til læknis í dag, mér fannst hún eitthvað svo lottaraleg. Það var samt allt í lagi með hana. En við þurftum að spjalla heilmikið um lækninn. Hann skoðaði í eyrun á mér, sagði hún og hálsinn. Og rassinn bætti hún við. Nei sagði ég hann skoðaði ekkert rassinn. En það er eitthvað í rassinum á mér, sagði hún. Hvað er þar, spurði ég, er það bolti... nei sagði hún og hló. Er það kannski kúkur? spurði ég. Nei bara að grínast sagði hún og hló alveg svakalega mikið.

Þegar við skiluðum mömmu og pabba úr á flugvöll, sagði hún strax að nú færum við og keyptum púsl. Jú það var umsamið. Þegar við komum niður í búðina fékk hún að velja milli tveggja mynda. En hún mundi vel eftir myndinni sem ekki var keypt. Svo notaði hún fyrsta tækifæri til að plata ömmu til að fara og kaupa púslið sem ekki var valið síðast. Hún er ótrúleg þessi stelpa. Heart

Þessi púsl gerir hún á örfáum mínútum alveg hjálparlaust.

Það var hér.. Hanna Sól hafði rifið upp flipa við nögl, það blæddi og hún vildi fá aðstoð. 'Eg sagði að við skyldum bíða eftir afa, til að klippa nöglina. Litla systir fylgdist með af áhuga.

Það varð að samkomulagi að bíða og Hanna Sól fékk sér pappír á sárið og lagði af stað upp að horfa á sjónvarpið. Þá heyrist í þeirri litlu; Andskotinn.

Hanna Sól snýr sér við og horfir með vandlætingarsvip á mig; þarna sérðu amma, þetta ert þú búin að kenna barninu. Blush

Svo í lokin ein af Brandi og Snúð. Þeir eru að verða dús.

Góða nótt og megi allir góðir vættir vaka með okkur öllum. Sérstaklega sendi ég hlýjar kveðjur til Haiti og fólksins þar, sem á um sárt að binda og svo hinna sem leggja nótt við dag að bjarga því sem bjargað verður. Góða nótt. Heart

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Sæl Ásthildur.

Ég man þegar maður var að sjá fyrstu sólargeislana og það var magnað. Maður horfði lengi á !

Takk fyrir frábært myndskeið.

Kveðjaá alla.

Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 14.1.2010 kl. 00:25

Mín er ánægjan Þói minn.

Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.1.2010 kl. 00:38

Amma þó að kenna barninu að segja andskotinn.

Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 14.1.2010 kl. 01:37

Amma þó, svona hefur maður ekki fyrir börnunumDásamlegar myndir

Jónína Dúadóttir, 14.1.2010 kl. 06:10

Glæsilegar og skemmtilegar myndir!

Jens Guð, 14.1.2010 kl. 06:17

Brandur er fljótur að meta aðstæður og lætur ekki einhvern kettling setja alla sína tilveru á annan endann.

Jóhann Elíasson, 14.1.2010 kl. 08:57

Usss, passa orðbragðið, En myndirnar, þær rifja upp gamlar góðar minningar frá þeim tíma að áhyggjur voru engar, mamma og pabbi gátu reddað öllu. Stundum var vont veður og mátti ekki fara út, en oftast skemmtilegt, hentaði bara mismunandi leikjum eftir hvort var snjór og frost fyrir sleða, skauta eða snjóhús. Ógleymanlegt þegar kviknaði í úlpunni hennar Klöru í snjóhúsinu og henni einni var ekki kalt þar sem hún stóð í björtu báli. En ómeidd slapp hún með skemmda úlpu sem mamma hennar lagaði snilldarlega. Örfáir dagar í að sólin nái niður til þín, fyrr en í Sólgötuna.

Dísa (IP-tala skráð) 14.1.2010 kl. 09:17

Já ég hundskammast mín auðvitað fyrir þetta. í það minnsta segir hún það með réttri áherslu.

Jamm Brandur er skynsemdarköttur. hehe...

Já Dísa manstu, við vorum að tala um að okkur væri kalt, nei sagði Klara mér er hlýtt, hún sat uppi við kerti sem við höfðum sett hér og þar í snjóhúsinu. Svo stóðu logarnir upp úr úlpunni. Stundum þurftum við líka að klofa snjóinn í klof eða jafnvel upp í mitti til að komast í skólann, þá var maður lengi á leiðinni, og oftar en ekki vorum við krakkarnir sem áttum lengst að, þau einu sem mættu í skólann. Já það er ekkert langt í að Sunna heimsæki mig.

Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.1.2010 kl. 09:49

Takk fyrir himmnamyndirnar og hinar lika. Ég þori að veðja að Brandur mun kenna þeim yngri hvað má og hvað ekki, siða hann til.