Er eitt barn merkilegra en annað?

 Bara spyr.   Það er alltaf gleði og gæfa fyrir fólk að eignast barn.  Sem betur fer eru þau flest velkomin í heimin og foreldrum til gleði. Ég man þegar ég eignaðist mitt fyrsta barn, hann var reyndar ekki alveg planaður... eða þannig og ég ól hann upp að mestu leyti sjálf fyrstu árin, en hann var svo velkomin fyrir því, og ég man hvað mér þótti hann mikið kraftaverk og mér fannst ég vera svo stór og merkileg að geta komið í heimin einhverju svona fullkomnu. 

Lætin núna kringum væntanlegan prins, eru frekar ýktar að mínu mati, og allar serimoníurnar kring um blessað fólkið alveg örugglega að þolmörkum.  Er alveg viss um að allt þetta umstang gerir tilvonandi foreldrum ekki neitt gott, en fólk er auðvitað ekkert að spá í það.   Það kemur svo vel fram í þessu öllu hvað við mannfólkið erum ófullkomin.   Þurfum alltaf að hafa einhverja sem leiða okkur, einhverja sem við getum sameinast um að dást að og elska hvað sem það kostar.  Hvort sem það eru biskupar, kóngar, einræðisherrar, leikarar eða söngvarar eða what not.

Við þurfum einhverja til að fylgja í stað þess að læra bara að vera við sjálf og treysta því að við séum alveg jafn merkileg öll sömul.

Auðvitað óska ég ungu hjónunum alls hins besta og vona að barnið fæðist heilbrigt og vel skapað.  Ég byrjaði til dæmis á því að telja fingur og tær, er næstum viss um að flestar mæður geri eitthvað slíkt.

En við skulum muna að við erum öll jafnmerkileg og öll börn eru jafnfalleg í augum ástvina sinna.  Og þau gefa svo sannarlega hamingju til okkar. 

Bíða tilkynningar við Buckingham