Eyþór Ingi og Júróvisjónin.

Ég var stödd á BSÍ í gærkvöldi þegar keppnin stóð, var á leiðinni austur á Hellu. Sat þar með vinkonu minni og fengum okkur fisk og franskar.  Ég var að bíða eftir dóttur minni sem var á leiðinni til Austurríkis, en ég hafði lofað henni að passa litlu krílin mín fyrir hana á meðan.  Því tengdaforeldrarnir voru að fara í hestaferð, en það er allt önnur saga. Hún ætlað sem sagt að hitta mig þarna og ég átti svo að taka bílinn og aka til Hellu.

Þarna sat ég  nú niður á BSÍ með vinkonu minni þegar keppnin hófst.  Og ég verð að segja það að þegar Eyþór Ingi hafði lokið söng sínum var ég alveg viss um að hann kæmist áfram.  Fyrir því eru nokkrar ástæður.  Sú fyrsta er framúrskarandi framkoma hans, einlægur, flottur allt komst vel til skila, hvert orð skilaði sér.  Sviðið var einfalt en óskaplega fallegt, og þegar Eyþór tók háu tónanna sem voru síðan uppfærðir í ekkói, þannig að það var eins og hann væri ekki af þessum heimi, en færi með röddinni í ferðalag um sálir mannanna, (bein lýsing á minni upplifun), og myndatakan var þannig að stórt hvítt ljós á sviðinu bak við hann, kom eins og stjarna yfir honum, vissi ég að hann myndi komast áfram, og reyndar ef honum heppnast svona vel á laugardaginn er ég bara ekkert viss um nema að hann vinni.  Reyndar var annað sem hjálpaði til, á móti einlægum og tærum flutningi Íslands, voru sitt hvoru megin við hann fjörug og litamikil atriði, sem undirstrikuðu algjörlega sérstöðu hans.

Við megum sannarlega vera stolt af okkar fólki þarna úti.  Ég er líka afskaplega glöð yfir að allar norðurlandaþjóðirnar komust áfram, því upphaflega leit út fyrir að það yrðu aðeins austurevrópuríki sem myndu dominera í Malmö.

Ég ætla því að fylgjast spennt með á morgun og krossa putta fyrir okkar mann.   Til hamingju Ísland. 

Tek það fram að ég var bláedrú, því ég átti eftir að aka bíl til Hellu. Þannig að þessi hughrif komu beint frá ámengaðri sálinni minni.

Eyþór Ingi nítjándi á svið