Jæja föstudagur á morgun.

Það er síðasti dagur í þessari kosningabaráttu, því á laugardaginn göngum við að kjörborðinu og leggjum málflutning okkar í dóm kjósenda.

Af því tilefni langar mig að segja örfá orð.  Það var fyrir rúmu ári sem ég var vör við að mitt fólk í Frjálslyndaflokknum var farið að ræða við fólk í Hreyfingunni og Borgarahreyfingunni, ásamt ýmsum grasrótarhreyfingum eins og Öldu, þetta gladdi mig mjög, því þessar hreyfingar voru eiginlega í sama farvatni og við frjálslynd.  Og mér þótti það sigurstranglegt að sameinast þessu ágæta fólki. 

Ég lýsti mig svo áhugamann um að taka þátt í undirbúningi að stofnun nýrrar hreyfingar innan raða þessa fólks.  Það hefur verið virkilega ánægjulegt að starfa með þessu góða fólki, og þar hefur ríkt eining og heiðarleiki.  Auðvitað hafa einhverjir yfirgefið skútuna eins og gengur, það er bara eðlilegt, en samt sem áður hefur áfram ríkt vinátta meðal þeirra sem farið hafa í önnur framboð, eins og Pírata og Lýðræðisvaktina, það ágæta fólk fór ekki í neinu fússi, heldur áleit að þeim væri betur borgið annarsstaðar, það er eitt af grundvallaratriðum okkar að mega skipta um skoðun, og skoða eitthvað annað.  Ég er líka sannfærð um það, að ef þessum nýju framboðum auðnaðist að koma fólki inn á þing þannig að það skipti sköpum að þá næðu þau að standa saman að góðum málum, því það er ekki mikið sem ber á milli, bara einhver ágreiningur sem fólk telur að skipti það sjálft máli. 

Ég hef heldur ekkert á móti því að svona mörg framboð séu í farvatninu, því ég held að það styrki lýðræðið og fái fólk til að hugsa aðeins út fyrir rammann.  Reyndar sýnir fjöldi framboða að það er eitthvað verulega mikið að í okkar pólitísku umhverfi, og sýnir að fólk er búið að fá sig fullsatt af þeirri pólitík sem hefur verið framkvæmt nú undanfarin mörg ár.  Og þó stóru flokkunum takist ef til vill að ná vopnum sínum fyrir þessar kosningar, þá eru þeir samt sem áður að missa tökin, þeir eiga sína traustu viðskiptavini sem hugsa ekkert út fyrir atkvæðið sitt, og spá ekki einu sinni í það að þau séu ef til vill að jaska lýðræðínu með því að kjósa alltaf það sama... sinn flokk á hverju sem gengur og hvernig sem flokkurinn og þeir sem þar eru, haga sér.  Þetta þýlyndi deyr út með því fólki sem nú er komið yfir unglingsárin.  Unga fólkið vill skoða málin, þau vita að þau bera ábyrgð á atkvæði sínu, og vilja kynna sér flokkana.  Og það er vel.  Þetta er ef til vill hroðalegt að segja, en því miður satt.

Með þessari miklu aukningu á framboðum, hefur það gerst að unga fólkið okkar er að vakna til vitundar um vald sitt.  Þau eru allt í einu farin að ræða um pólitík og skoða málin, það birtist m.a. í því að þau hafa í miklum mæli óskað eftir því að frambjóðendur komi á þeirra fund og ræði sín stefnumál.  Það er bara afar gott.  Þeirra er nú einu sinni framtíðin.

En það er annað sem líka er að gerast og það er, að með þessum mörgu framboðum, heyrast nýjar raddir, raddir sem hafa hingað til ekki náð eyrum almennings, því það hentar ekki gömlu flokkunum að almenningur spái of mikið í þessi mál.  Fólk á bara að kjósa sinn flokk og ekkert kjaftæði.

Það hefur örugglega ekki verið auðvelt að koma öllum þessum frambjóðendum fyrir í sjónvarpasal á RUV, þá hefur nú verið betra fyrir stöð2 að handvelja þá sem þeir telja hafa mesta möguleika og útiloka hina.  Þannig er nú lýðræðið þar á bæ, og ættu menn að hugsa sinn gang hvað lýðræðið varðar á þeim bænum. 

En sem sagt eftir morgundaginn gefst okkur tækifæri til að veita þeim brautargengi sem við viljum sjá á alþingi næstu fjögur árin.  Við þurfum að hugsa okkur um, því atkvæðið okkar er einn af hornsteinumlýðræðisins.  Og það sem meira er að ef við veljum ekki vel, þá getum við lent í því að landið okkar fari á hausinn vegna þess að þeir sem við völdum valda ekki hlutverki sínu.  Það verður því ekki auðvelt að velja um öll þessi framboð. 

Þess vegna er ágætt að heimsækja allar kosningaskrifstofur, ræða við fólki sem þar er, skoða hvað flokkarnir hafa fram að færa og velja það sem hentar okkur sjálfum best hvaða bókstaf eða nafn framboðið hefur.

Þetta er sérstaklega mikilvægt í ár, þegar við höfum gengið í gegnum stórt hrun vegna óheiðarleika og svika manna sem sáu sér tækifæri til að taka sér bæði völd og fé á kostnað okkar hinna sem ekki vorum í sömu aðstæðum.  Þessar aðstæður sköpuðu reyndar stjórnvöld, sem núna reyna að fela þá slóð og þykjast hvergi nærri hafa komið. 

Ég hef ákveðið að leggja mitt af mörkum til þessarar baráttu, reyndar ætlaði ég mér ekki að fara út í það orðin það gömul og lúin, en samt sem áður þá fannst mér að ég gæti ekki skorast undan, þess vegna er ég hér tilbúin til að leggja mitt af mörkum.  Það eru reyndar fingraför mín á ýmsu í samþykktum Dögunar, eins og ályktunum vegna fíkla, sem ég tel svo brýnt að fara yfir að það hálfa væri nóg, en líka í málefnasamningi Dögunnar í málefnum landsbyggðarinnar.

Þess vegna heiti ég því að ef okkur tekst að koma tánni innfyrir 5% múrinn þá mun ég standa fyrir því með mínum félögum að rödd þeirra sem minna mega sín, okkar öðruvísi börnum sem hafa lent illa í lífinu vegna fíkna muni heyrast, að Þau eigi þann málsvara á þingi sem þeim ber samkvæmt stjórnarskrá sem segir að allir eigi sama rétt. 

Ég mun líka brýna mína félaga að standa vörð um landsbyggðina og að þeirra rödd heyrist sem aldrei fyrr.  Við höfum nefnilega góðar samþykktir um hvernig hægt er að byggja upp sterkari landsbyggð en við upplifum í dag.

Þið sem þekkið mig vitið að ég er heiðarleg í því sem ég tek að mér og vil virkilega vinna að heill lands og þjóðar.

En það sem ég vil segja að lokum er, þegar þið gangið að kjörborðinu á laugardaginn, þá skuluð þið kjósa með hjartanu, það framboð sem þið trúið á að vinni þjóðinni og ykkur mest gagn, ekki láta neinn segja ykkur að þið kasti atkvæðinu á glæ. Það er einfaldlega ekki þannig.

En svo að lokum á morgun verð ég í Slunkaríki með heitt á könnunni og vöflur og fleira með kaffinu, tilbúin í spjall alveg sama þó þið ætlið ekki endilega að kjósa Dögun, það er til heilla að skoða alla möguleika og ég fagna hverjum sem kemur inn og spjallar við mig um landsins gagn og nauðsynjar. Þó fólk komi inn og spjalli er ekki þar með sagt að það hafi selt sálu sína... eða þannig

Svo eigi gott kvöld elskurnar og vonandi sé ég sem flesta á morgun í góðu spjalli yfir kaffisopa.

ESB viðræður á röngu róli. Og GLEÐILEGT SUMAR.

Ég vil byrja á að bjóða öllum landsmönnum Gleðilegs sumars, og megi öllum farnast vel og megi sumarið verða okkur gott og gjöfult, hlýtt og sólríkt.  Þó snjórinn liggi á gluggunum mínum og eitt og eitt snjókorn falli niður, þá syngja fuglarnir sinn vorsöng og hjartað í mér tekur kipp, börnin mín blómin sem ég er að meðhöndla núna daglega vaxa og dafna og geta ekki beðið eftir að komast ofan í umhyggjusamar hendur fólksins í kring um mig, sem kemur og vill kaupa þau til að skreyta garðana sína.

En það er annað sem er líka að hrærast inn í mér þessa dagana.  Það er þetta með að kíkja í pakkann í Brussel.

Fólk er farið að tala eins og þetta sé staðreynd að það verði að ljúka viðræðum og kjósa svo um málið. 

Þetta er sögufölsun sem er reyndar sorgleg, því það er ljótt að plata fólk svona upp úr skónum.  Sérstaklega þegar stjórnvöld standa fyrir blekkingarleiknum.

Það vill svo til að Björn Bjarnason fyrrverandi ráðherra dómsmála og menntamála, fór árið 2011 utan til Brussel og Berlínar, held á vegum heimsýnar til að kynna sér málin frá fyrstu hendi.

Björn var einstaklega vel til þessa fallinn sem fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn Íslands og hafði því þann "statur" að geta komið og farið meðal ráðamanna ESB. 

Björn Bloggaði um þessa för sína, hann gerði það á afskaplega skynsamlegum nótum og samkvæmt sinni bestu sannfæringu.  Ég las þessa pistla hans af áhuga, því vissulega kom þarna margt fram sem við fengum ekki að heyra af.  Ég ætla mér að grípa dálítið í einn pistil hans sem hann kallar; "ESB aðildarviðræður á röngu róli".

 

"27.10.2011

ESB-aðildarviðræður á röngu róli

Morgunblaðið minnir á það í leiðara 27. október að Åœtefan Füle, stækkunarstjóri ESB, hafi áréttað í heimsókn sinni til Íslands 18. og 19. október „að ekki væri ætlast til að ríki sæktu um aðild að sambandinu nema skýr vilji væri til inngöngu. Viðræðurnar við sambandið þyrftu að fara fram á þeim forsendum“.

Þessi orð stækkunarstjórans koma heim og saman við það sem ég hef kynnst hér í Brussel dagana sem ég hef dvalist hér til að átta mig á stöðu Íslands gagnvart Evrópusambandinu þegar rúm tvö ár eru liðin frá því að alþingi samþykkti aðildarumsóknina 16. júlí 2009. Þá talaði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra um hraðferð Íslands inn í ESB. Engan tíma mætti missa, lífið lægi við að taka upp evruna. Bar hann Carl Bildt, utanríkisráðherra Svía, fyrir því að hlutirnir myndu ganga hratt fyrir sig og einnÁhersla Össurar á ákveðin tímamörk í viðræðunum við ESB mælist nú orðið illa fyrir í Brussel. Íslendingum sé nær, segja menn, að búa þannig um hnúta að unnt sé að haga viðræðunum að kröfum ESB".

 

Já svo mörg voru þau orð.  Stækkunarstjórinn ítrekaði sem sagt við ráðamenn að ekki væri ætlast til þess að ríki sæktu um aðild nema að skýr vilji væri til inngöngu. Hvernig hljóðaði nú aftur umsóknin?  Er ekki verið að tala um að kíkja í pakka? 

  Og enn segir Björn:

"Af hálfu ESB er enginn skilningur á því að eitthvert ríki sæki um aðild að sambandinu án þess að hafa kynnt sér skilmála um framgöngu á umsóknarferlinu. (Skýrsluna góðu. innskot frá mér) ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum þótt fulltrúar þess hafi teygt sig til móts við Össur og félaga með orðaleikjum um aðlögun annars vegar og „tímasetta áætlun“ hins vegar og Olla Rehn, forvera Füles í embætti stækkunarstjóra".

 

Já, ESB telur einfaldlega ekki unnt að hrófla við þessum skilmálum, þótt fulltrúar þess hafi TEYGT SIT TIL MÓTS VIÐ ÖSSUR OG FÉLAGA með orðaleikjum um aðlögun annars vegar og "tímasetta áætlun hins vegar"

Er ekki eitthvað sem fer hér milli mála?  Hvar byrjar platleikurinn?

Og Björn heldur áfram:

"Hjá ESB hafa menn vonað að þessi orðaleikur dygði til að aðlögun hæfist. Að nokkru leyti hefur það gerst. Jón Bjarnason, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, hefur þó ekki bitið nægilega fast á agnið að mati sambandsins. Um framhaldið verður meðal annars deilt á flokksþingi vinstri-grænna á Akureyri um næstu helgi".

 

Aha er ekki þarna komin skýringin á því hver vegna Jón Bjarnason þurfti að víkja, hann var nefnilega ekki búinn að bíta nógu fast á agnið að mati sambandsins. 

 

Björn heldur áfram:

"Í fyrrgreindum leiðara Morgunblaðsins frá því 27. október segir:

 „Í sérstökum bæklingi sem Evrópusambandið hefur gefið út til að útskýra stækkunarferlið er kafli sem heitir Aðlögunarviðræður. Kaflinn hefst á þessum orðum: “Fyrst er mikilvægt að undirstrika að hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Aðlögunarviðræður beinast að skilyrðum og tímasetningum á inngöngu umsóknarríkis, framkvæmd og beitingu ESB-reglna, sem eru upp á 90.000 blaðsíður. Og þessar reglur (líka þekktar sem „acquis“, sem er franska yfir „það sem hefur verið ákveðið“) eru ekki umsemjanlegar. Fyrir umsóknarríki er þetta í grundvallaratriðum spurning um að samþykkja hvernig og hvenær eigi að framkvæma og beita reglum ESB og starfsháttum. Fyrir ESB er mikilvægt að fá tryggingu fyrir dagsetningu og skilvirkni innleiðingar umsóknarríkis á reglunum.““

Því ber að fagna að blaðið birtir þessi skýru fyrirmæli af hálfu ESB í leiðara sínum. Allir sem kynna sér aðildarferli ESB vita um þessi skilyrði sambandsins og að undan þeim verður ekki vikist".

 

Nú verða menn að trúa því sem þeim finnst skynsamlegt, hvort á að trúa þeim sem vinna að stækkunarmálum í ESB, eða því fólki sem er að sækja um, og raunar á fölskum forsendum, því við þennan lestur og einnig í skýrslunni góðu kemur skýrt fram að hér er ekki um samningaviðræður að eiga, heldur aðlögunarferli sem er stjórnað af ESB og á þeirra forsendum, með þeirra skilyrðum. 

Björn lýkur svo þessum pistli sínum á eftirfarandi orðum:

"Leiðara Morgunblaðsins 27. október lýkur á þessum orðum:

„Auðvitað geta þeir sem það vilja haldið áfram, þrátt fyrir þessar skýru línur Evrópusambandsins, að tala um að Ísland eigi í samningaviðræðum við Evrópusambandið sem geti skilað einhverju öðru en inngöngu í Evrópusambandið eins og það er. Og þó að Evrópusambandið segi að reglurnar séu “ekki umsemjanlegar„ geta þeir sem vilja líka haldið áfram að reyna að blekkja landsmenn til að halda að við getum breytt Evrópusambandinu áður en við göngum inn. Slíkur málflutningur er ekki heiðarlegur, en reynslan sýnir að ákafir stuðningsmenn aðildar láta það ekki endilega stöðva sig.“

Þarna notar blaðið orðin „ ekki heiðarlegur“ þegar lýst er blekkingartali ESB-aðildarsinna um eðli viðræðnanna. Þar er of vægt til orða tekið því að um blekkingar er að ræða, vísvitandi eða af vanþekkingu, og þeim er haldið áfram af íslenskum stjórnvöldum.

Hér hefur ekki verið minnst á efnislega þætti viðræðnanna. Ég tel í stuttu máli álíka mikið að marka ummæli íslenskra ráðamanna um að unnt verði að ná viðunandi efnislegri niðurstöðu í virðræðunum og ummæli þeirra um tímasetningar og eðli viðræðnanna. Vegna blekkingarleiksins hafa viðræðumenn Íslands mun veikari stöðu gagnvart ESB en ella væri. Íslendingar eru einfaldlega að ræða við ESB í skjóli velvilja fulltrúa þess til að túlka mál á allt annan veg en opinber gögn ESB leyfa. Eru miklar líkur til þess að viðræðumenn í þeirri stöðu hafi fótfestu þegar kemur að raunverulegum efnislegum ágreiningi?

Dvölin hér í Brussel hefur staðfest þá skoðun að íslensk stjórnvöld eru á röngu róli í viðræðunum við Evrópusambandið. Það er báðum aðilum fyrir bestu að líta í eigin barm, hugsa ráð sitt og meta hvernig haga beri framhaldinu".

Hér má lesa bloggið í heild. http://bjorn.blog.is/blog/bjorn/entry/1200874/

Og svo er hér skýrslan enn og aftur.

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

Gott fólk þið getið tætt í ykkur Björn Bjarnason og Moggann og sagt að þetta sé Moggalygi og áróður, en þetta er allt saman stutt rökum sem komið hafa fram í skýrslunni og í samtölum við stækkunarstjóra ESB bæði þann fyrrverandi og núverandi.  Fólk ætti að spyrja sig hvort er líklegra að ESBfólk sé að leika sér svona fram og til baka, eða hvort það liggi ekki frekar hjá þeim sem er mest áfram um að koma okkur inn í ESB, þeim Össuri Skarphéðinssyni, Árna Páli Árnasyni, Katrínu Júlíusdóttur, Guðmundi Steingrímssyni og Róberti Marshall. 

Það er alveg ljóst kæru landsmenn að það er enginn pakki til að kíkja í, heldur er þessi pakki fallegar umbúðir utan um fangabúr sem bíður eftir að við ´"býtum nógu fast á agnið" til að fara alla leið inn. 

Ég vil það ekki, ég vil frjálst óháð Ísland með yfirráðum yfir öllum sínum auðlindum og gæðum, fá að ráða sér sjálf og hafa um sín mál að segja, og fá ráðamenn sem standa fast í lappirnar við að verja íslenska þjóð. 

Til þess treysti ég reyndar best Dögun, þess vegna hef ég lagst á árarnar með þeim frekar en öðrum.  En það er bara allt öllur saga. 
 Eigið góðan dag.

Göngum svo sæl inn í sumarið.