Að kíkja í pakka ESB.

Varðandi "samning" um ESB aðild, sem sagt er að yfir 50 % landamanna vilji skoða og greiða atkvæði um, þá ber þess að geta að það er alls ekki samningur í gangi, það er blekking svo vægt sé til orða tekið.  Þegar lesið er yfir skýrsluna sem ESB sendi ráðamönnum um hvernig á að ganga inn í sambandið þá kemur þessi grein;

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

 Hér er heildar skýrslan. Þetta hér er einn kaflinn.

Accession negotiations

Accession negotiations concern the candidate’s

ability to take on the obligations of membership.

The term “negotiation” can be misleading.

Accession negotiations focus on the conditions and

timing of the candidate’s adoption, implementation

and application of EU rules – some 100,000 pages of

them. And these rules (also known as the acquis,

French for “that which has been agreed”) are not

How the enlargement process works:

meeting the requirements

negotiable. For candidates, it is essentially a

matter of agreeing on how and when to adopt and

implement EU rules and procedures. For the EU, it

is important to obtain guarantees on the date and

effectiveness of each candidate’s implementation

of the rules.

Negotiations are conducted between the EU

Member States and each individual candidate

country and the pace depends on each country’s

progress in meeting the requirements. Candidates

consequently have an incentive to implement the

necessary reforms rapidly and effectively. Some of

these reforms require considerable and sometimes

difficult transformations of a country’s political

and economic structures. It is therefore important

that governments clearly and convincingly

communicate the reasons for these reforms to the

citizens of the country. Support from civil society

is essential in this process. Negotiating sessions

are held at the level of ministers or deputies, i.e.

Permanent Representatives for the Member States,

and Ambassadors or Chief Negotiators for the

candidate countries.

To facilitate the negotiations, the whole body of EU

law is divided into “chapters”, each corresponding

to a policy area. The first step in negotiations is

called “screening”; its purpose is to identify areas

in need of alignment in the legislation, institutions

or practices of a candidate country.

Það er því í versta falli ósannsögli hvaðan sem hún kemur að hér sé um einhvern samning að ræða sem við getum skoðað og neitað eða játað. Eða eins og Björn Bjarnason kemur ágætilega inn á í pistli sínum í gær. En Björn fór til Brussel og Berlínar í fyrra haust beinlínis til að kynna sér þetta málefni og ræða við ESB menn og kom því til skila í ágætum pistlum meðan hann var þar.

Fimmtudagur 18. 04. 13

Nokkrir erlendir blaðamenn koma til landsins í tilefni af þingkosningunum og þar á meðal til að átta sig á stöðunni í ESB-málinu. Ég ræddi við einn þeirra í dag. Það vekur undrun að lagt hafi verið af stað í ESB-vegferðina á jafnveikum grunni og gert var. Venjulega sendir ríkisstjórn ekki inn umsókn nema hugur hennar og meirihluta þjóðarinnar standi til aðildar. Hér var sótt um með því fororði að kanna ætti málið, sjá til hvers umsókn leiddi og greiða síðan atkvæði um niðurstöðuna. Er einsdæmi að þannig sé staðið að málum.

Sé farið af stað til að fá einhverja niðurstöðu sem enginn vill styðja nema kannski embættismennirnir sem stóðu að niðurstöðunni og þetta gert að markmiði umsóknar um aðild sjá allir sem þekkja til  ESB og stækkunar sambandsins að hér er um pólitískan leikaraskap að ræða. Þannig standa málin núna að látið er eins og það sé markmið í sjálfu sér að fá einhverja niðurstöðu og takast síðan á um hana á heimavelli. Niðurstaða í þeim átökum muni leiða til þess að ESB-mál verði ekki ágreiningsmál í íslenskum stjórnmálum.

Þetta segir okkur bara að ennþá einusinni er ríkisstjórnin að leiða okkur í kjánaskap svo við erum að verða aðhlátursefni annara þjóða.  Því við séum svo barnaleg að við getum bara skoðað "samninginn" og ákveðið svo hvort við viljum hafna honum eða samþykkja.  Sumir segja svo Þetta er allt í lagi samningurinn verður aldrei samþykktur.  En þegar sótt er um inngöngu í ESB, þá er það frumskilyrði af hendi forystumanna þar, að stjórnvöld hafi til þess umboð þjóðarinnar að ganga til viðræðna um inngöngu.  Það umboð fékk þessi ríkisstjórn aldrei, því þjóðin var ekki spurð.  Svo er verið að flækja hana í lygaveg um að hér sé í gangi samningur sem við getum skoðað og samþykkt eða hafnað.  Það er bara eitthvað allt annað í gangi.  Aðlögun og innlimun.  Enda erum við þessi örþjóð ekki í neinum stakki til þess búin að fá einhverju ráðið í milljóna apparati, þar sem við erum nánast núll komma núll eitthvað í hlutföllum.  Þetta er rétt eins og í viðtali við Össur sem ég hlustaði á áðan á Harmageddon, þar sem hann telur ríkisstjórn Íslands vera að siðvæða kínverska ráðamenn með því að gera með þeim samninginn sem hann var að undirrita.  Spurning um hvað er í gangi í hausnum á þeim annars ágæta manni.   

Þetta afstaða er þeim óskiljanleg sem fylgst hafa með umsóknum og aðildarviðræðum annarra þjóða. Þær hafa rætt við ESB um aðild af því að ákvörðun hefur verið tekin á heimavelli um að brýnir hagsmunir mæli með aðild. Hér ekki neinu slíku haldið fram heldur látið í veðri vaka að hér skapist annars konar efnahagsástand en hvarvetna annars staðar í jaðarríkjum ESB.