Mikið er ég fegin...

Að við drifum okkur vestur í gær við Elli minn.  Það var frekar slæmt veður og færð samkvæmt upplýsingum, en það reyndist miklu minna en áhorfðist, þó var veðrið afar slæmt á Steingrímsfjarðarheiði og í Bitrufirði, þar sást ekki út úr augum og við urðum að aka eftir stikum og stundum stoppa algjörlega.

Við höfðum ætlað vestur daginn áður, en það var vonskuveður og bæði Steingrímsfjarðarheiðin og Þröskuldarnir ófær. 

Mér gafst þá tækifæri til að hitta félaga mína í Dögun í húsnæði þeirra við Grensásveg, hlusta þar á erindi um efnahagsmál, og taka þátt í vinnu þeirra í málefnavinnu.  Það er mikið lagt upp úr því að gera málefnin eins vel og heiðarlega úr garði og kostur er.

Sat líka með Guðjóni Arnari við að hringja út í fólk og ræða málin.  Það var tíma vel eytt að mínu mati. Ég er afskaplega ánægð með það fólk sem leggur mikla vinnu og tíma í undirbúning að framboðinu okkar.  Heiðarlegt og gott fólk, sem virkilega vill breyta til og vinna með þjóðinni í að breyta þeim hlutum sem ekki eru í lagi.  Og ég er virkilega ánægð með að geta lagt mitt lóð á vogarskálina þá.

En sem sagt ferðin vestur.

En mér datt í hug að leyfa ykkur að koma með í bíltúrinn.

Við erum komin upp í Borgarfjörð og færðin er búin að vera bara góð sumarfærð.

Já ég er viss um að þetta lítur ekki svona út í dag, en svona var þetta í gær.

Holtavörðuheiðin var létt og laggóð.

Við urðum að fara strandirnar, þar sem Þröskuldar voru ekki færir.

Sjórinn var úfinn.

Frá Ennishálsi og alla leið að Hólmavík var fjúk og oft þurfti að stoppa til að bíða færis. Það er rosalega þreytandi að horfa endalaust út í sortan.

Sumstaðar létti til, en annarsstaðar vofði yfir þung ský.

Jamm það er ósköp þreytandi svona útsýni.

Sem betur fer birti til á milli. Og sjávarsíðan hér fyrir norðan er afskaplega falleg og myndræn.

Sjórinn úfinn, en fuglarnir greinilega nutu sín bæði í öldurótinu og svo að láta sig svífa í vindinum.

Í næsta firði var eins og hendi veifað, sást ekki út úr augum, og þá getur þetta gerst. Þetta voru víst vörurnar sem áttu að vera til sölu í Samkaupum í dag.

Þær verða víst ekki í hillunum þar í dag.

En það er ekki mikill snjór hér norðanmeginn.

En sumstaðar var meira að segja sólarglæta.

Við vorum alltaf að bíða eftir þæfingnum sem átti að vera hér.

En vegirnir voru bara svona fínir.

Og sjórinn ólgaði áfram.

Þrútið var loft og þungur sjór.

Fyrsti snjórinn var á Hólmavík.

Og sólin reynir að komast í gegn, en það gengur bara afar illa.

Þá erum við komin að versta kaflanum. Þó það sé ekki mikill snjór á Steingrími, þá var blint vegna snjófoks yfir veginn, og oft svo blint að það sást rétt milli stika.

Einhvernveginn svo endalaust.

Við erum komin í Ísafjörðin.

Hér er Svansvíkin hennar Dísu vinkonu minnar.

Erum að komast inn í Skötufjörðinn.

Sólin spilaði skemmtilega á skýin og skreytti ferðina.

Já Skötufjörðurinn, og ennþá enginn þæfingur, en hér var hálka.

Og sem betur fer var skyggnið orðið gott.

Já litirnir eru stundum fallegir.

Í Hestfirðinum eru alltaf svona fallegir skúlptúrar á veturna.

Skemmtilegt sjónarhorn á Hestinum.

Vigur hvít og falleg. En nú erum við á háhæðinni í Seyðisfirðinum.

Kofrinn glæsilegur og nýja þorpið í S'uðavík.

SKemmtilega hrímaðir klettar á Súðavíkurhlíðinni.

Og hamarinn, fyrstu göng á Íslandi held ég.

Í Arnardal.

Og þá blasir Ísafjörður við.

Og þá erum við komin heim. Nú sit ég hér hlusta á óveðursfréttirnar, og fer yfir ferðina okkar í gær, og er rosalega ánægð með að við skyldum þrátt fyrir allskonar illspár leggja í hann í gær. Þæfingurinn fannst ekki, en fjúk var mikið á köflum og sérlega erfitt að komast yfir Steingrímsfjarðarheiðina vegna lélegs skyggnis.

Eigið góðan dag elskurnar og ekki vera að fara mikið út í þessu leiðindaveðri nema brýna nauðsyn beri til

Flestar leiðir ófærar