Það þarf eitthvað meira til, ef við viljum vera velferðarþjóðfélag.

Það er gott út af fyrir sig að það fer fram rannsókn á því hrikalega atviki þegar maður var skotin af lögreglunni.  Nauðsynlegt, en hvort sú rannsókn skilar einhverju, er svo annað mál.

En eftir að hafa lesið frásagnir frá ýmsum, m.a. systur mannsins og nágrönnum, þá er alveg ljóst að það er ekki  nóg að rannsaka lögregluna, heldur þarf aðfara algjörlega ofan í saumana á því velferðarkerfi og 0ryggisneti sem við eigum að búa við.

Til dæmis að maðurinn hefur verið í ójafnvægi, og hatur hans út í kerfið og lögregluna virðist hafa verið á margra vitorði.  

Það verður aldrei þannig, nema að einhverjar ástæður séu fyrir hendi.  Það þarf því að fara ofan í saumana á okkar götótta velferðarkerfi og spá í hvort og hvenær þar til bær yfirvöld þurfa að grípa inn í.  Hann hafði ítrekað sýnt að hann þurfti á hjálp að halda.  Þetta á ekki bara við um þennan mann, heldur er hér viðvarandi vandamál, m.a. fíkla sem hafa fallið út úr kerfinu og þarf að skoða þeirra málefni.

Við viljum telja okkur velferðarríki, og segjum gjarnan á hátíðarstundum að við búum hvað best að slíku, en er það svo?

Því miður hefur komið fram að meira að segja börn allt niður í átta ára hafa framið sjálfsmorð, vegna eineltis, allof margir einstaklingar sem hafa átt við önnur vandamál að stríða hafa tekið sitt eigið líf, sérstaklega má segja að mikið hafi verið um það í hruninu. 

Ef við viljum kalla okkur velferðarþjóð, þarf að vera teymi sem grípur inn í þegar svona "augljósar" kringumstæður eru að skapast.  Að það sé stofnun innan kerfisins, sem fólk getur leitað til, annað hvort fólkið sjálft eða þeir sem eru í kring um um það.  Fólk sem hefur áhyggjur af nágranna, eða einhverjum sem það sér að er í vanda, eða fjölskylda sem veit ekki hvernig á að höndla mál aðstandenda.

Þetta hreinlega vantar alveg.  Þeir sem detta niður um öryggisnetið, mega bara fara alveg niður, án þess að þar sé nokkur sem getur tekið við og komið til aðstoðar. 

Þessi "sérdeild" gæti verið innan félagsmálakerfis hvers sveitarfélags, en greidd af ríkinu.  Þannig að ef fólk hefur áhyggjur eða vitneskju um einstaklinga sem ekki eru að funkera í bæjarfélaginu, að þá geti það komið þeim áhyggjum til þessarar sérdeildar, án þess að vera að hlutast beint til um líf og limi annara.

Sannleikurinn er sá, að það er alltof oft sem svona atvik koma upp, þó þau séu ekki jafnalvarleg og hjá þessum blessaða manni.  Það er greinilegt að hann hefur þjáðst lengi án þess að nokkur hafi getað komið þar að. 

 

Farið verður yfir aðgerðir lögreglu