Eru menn komnir í startholur í nýja kosningabaráttu?

Að skjóta sig í fótinn er orðatiltæki sem oft er notað þegar fólk gerir eitthvað sem ekki fellur í kramið hjá fólki.  Þóra Arnórsdóttir ákvað að fara í framboð, og það var flestum ljóst að undirbúningurinn að því framboði var runninn undan fólki í Samfylkingunni, fólki sem hataðist við Ólaf Ragnar, vegna þess að hann neitaði í tvígang að undirrita Icesave samningana.  Á facebook var haldin einhverskonar skoðanakönnun þar sem Þóra kom best út og þar með var það ákveðið að hún færi í þetta framboð.

Það er í raun og veru synd, því Þóra var vel liðinn sjónvarpsstjarna og klár í sínu fagi.  Veit ekki hvort hún á afturkvæmt í þann business aftur, allavega verður hún alltaf smituð af þessari baráttu.

En hún getur engum kennt um nema sjálfri sér og sínum eiginmanni.   Ég hef til dæmis ekki séð þetta meinta skítkast frá Ólafi Ragnari sem honum er borið á brýn að hafa viðhaft.  Hann minnstis jú á það sem allir höfðu vitað að eiginmaður Þóru fréttamaðurinn Svavar var með fréttir af kosningunum þegar vitað var að Þóra var að undirbúa framboð sitt.  Mátti hann ekki leggja upp með það? Nú þegar allt logar út af málfrelsi eða ekki málfrelsi fólks á netinu.   Það má segja að sök bítur sekan, og sá sem tekur til sín það sem sagt er, hlýtur á einhvern hátt að finna til sektar.  Þannig er það bara.

Þóra er flott og vel gerð kona, en þetta viðtal hennar er ekki til sóma og því miður fyrir hana einmitt til að gera hlut hennar verri en af hún hefði einfaldlega látið kyrrt liggja. 

Ekkert fellur fólki verr en einmitt sá sem ekki getur tekið ósigri og reynir að finna einhvern annan sökudólg en sjálfan sig. Þá er það búið. Fegurðin fölnuð og brosið orðið falskt.

Þetta hefði hún mátt segja sér sjálf þessi elska.  En svona verður ekki aftur tekið.    Og ég hef reyndar enga trú á því að kosningarnar verði gerðar ógildar, svo ég held að fólk sem er að byrja kosningabaráttuna upp á nýtt ætti eiginlega að bíða aðeins og sjá til ef það þekkir eitthvað til íslenskrar þjóðarsálar.

Ólafur Ragnar varð „óttasleginn“