Hvar liggur sannleikurinn um aðildarviðræður (aðlögunarviðræður) við ESB?

„Í sérstökum bæklingi sem Evrópusambandið hefur gefið út til að útskýra stækkunarferlið er kafli sem heitir Aðlögunarviðræður. Kaflinn hefst á þessum orðum: “Fyrst er mikilvægt að undirstrika að hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Aðlögunarviðræður beinast að skilyrðum og tímasetningum á inngöngu umsóknarríkis, framkvæmd og beitingu ESB-reglna, sem eru upp á 90.000 blaðsíður. Og þessar reglur (líka þekktar sem „acquis“, sem er franska yfir „það sem hefur verið ákveðið“) eru ekki umsemjanlegar. Fyrir umsóknarríki er þetta í grundvallaratriðum spurning um að samþykkja hvernig og hvenær eigi að framkvæma og beita reglum ESB og starfsháttum. Fyrir ESB er mikilvægt að fá tryggingu fyrir dagsetningu og skilvirkni innleiðingar umsóknarríkis á reglunum.“

Í Silfri Egils síðust heldi var mönnum tíðrætt um Evrópusambandið og "samninginn"  Þegar samningurinn lægi fyrir gæti farið svo að mönnum litist svo vel á hann.   Samningurinn.. Eftir því sem þarna stendur skýrum stöfum frá sérstökum bæklingi fá Evrópusambandinu sjálfu er alveg ljóst að það er enginn samningur í undirbúningi, heldur aðlögun að 90.000 blaðsíðna regluverki ESB. 

Páll Vilhjálmsson segir svo á sínu bloggi:

ESB-moldvarpan í þingflokki VG, Árni Þór Sigurðsson, spurði Barroso forseta framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins um tengsl makríldeilu við ESB-umsókn. Árni Þór notaði orðið ,,accession process" þegar hann talaði um umsóknarferli Íslands.

,,Accession process" er ekki hægt að þýða öðruvísi á íslensku en sem ,,aðlögunarferli." Andstæðingar ESB-aðilar Íslands hafa löngum bent á að aðlögun sé eina leiðin inn í Evrópusambandið og vísað í útgáfur ESB.

Ásamt utanríkisráherra er Árni Þór sá talsmaður ríkisstjórnarinnar sem hvað dyggast stendur vörð um ónýta ESB-umsókn. Hér heima harðneitar Árni Þór að Ísland sé í aðlögunarferli gagnvart ESB. Erlendis nefnir hann hlutina réttum nöfnum. Árni Þór talar tungum tveim og sitt með hvorri"

                                                  o0o

Væri nú ekki rétt að fara að kalla þetta umsóknarferli(aðlögunarferli) sínu rétta nafni.  Er ekki komin tími til að hætta feluleiknum og gera þjóðinni grein fyrir hvað er raunverulega í gangi.

Verður fólk að reyna að ímynda sér það sem er að gerast bak við tjöldin?  Er það ef til vill þess vegna sem ekkert gengur eða rekur í þessum viðræðum.  Þ.e. að íslensk stjórnvöld eru kominn upp að vegg í þessu ferli.  Þora ekki að segja þjóðinni allann sannleikann um hvernig er komið, og óttast reiði ESB kommisserana fyrir að hafa látið hafa sig að fíflum með tilheyrandi kostnaði og tímaeyðslu, þegar þeir eru á fullu við að bjarga því sem bjargað verður af leyfum Evrópusambandsins?   Spyr sú sem ekki veit.

                                                            o0o

Svo mælir Björn Bjarnason eftir viðræður við ESB ráðamenn í Brussel og Berlín:

"Að baki samþykkt aðildarviðræðnanna liggur sú blekking að unnt sé að sækja um aðild að ESB án þess að ætla sér annað en athuga hvað í henni felist. Þegar þeirri athugun verði lokið megi skoða niðurstöðuna og taka afstöðu til hennar. Málið er ekki svona einfalt. Aðildarumsókn jafngildir ákvörðun um aðlögun. Þá staðreynd hefur verið leitast við að fela í 30 mánuði. Feluleikurinn hefur eyðilagt trúverðugleika íslensku viðræðunefndarinnar og gert hana svo háða viðmælendum sínum í Brussel að þeir telja sig hafa örlög nefndarinnar í hendi sér."

                                                            o0o

Enda hefur hann eftir Olle Rehn eða hvað hann nú heitir sá ágæti maður að enginn ríkisstjórn sæki um aðild nema að fullur vilji liggji að baki og meirihluti þjóðarinnar sé hlynnt inngöngu.  Hann sagði að íslenskir þingmenn hljóti að hafa gert sér grein fyrir því, þegar umsóknin var samþykkt. 

Í þessum málflutningi öllum er misbrestur sem verður æ háværari eftir því sem tíminn líður og fólk áttar sig á því að ríkisstjórnin er að vinna að þessu með hangandi hendi, eða er að draga tímann til að fela það að lagt var af stað með svikamál í upphafi.  Eftir því sem ráðamenn í ESB gefa út, átti að liggja fyrir skýr vilji meirihluta landsmanna fyrir inngöngu.  Hjá því var laumast, og nú standa þeir menn sem þannig unnu uppi sem eyland og þora ekki, vilja ekki eða geta ekki snúið til baka.   Eitthvað liggur þarna að baki sem við þjóðin eigum heimtingu á að fá upp á yfirborðið, hvort sem það eru hótanir eða kúgun eða eitthvað annað af hendi ESB sem við megum ekki vita af.