Kleinubakstur og kettlingar.

ég ætlaði að vera löngu búin að setja inn myndir frá kleinubakstri 10 bekkjar og foreldra í Grunnskólanum á Ísafirði.  Þau fara í ferðalag í vor og hafa unnið mikið við fjáröflun með dyggum stuðningi foreldra og kennara.  Þetta var virkilega gaman við vorum þarna í 4. klst við bakstur og held að afsaksturinn hafi verið um 400 kg. af kleinum sem aðstendendur nemenda voru búnir að panta fyrir fram.

En fyrst nokkrar myndir aðrar.

Litlu skotturnar systur Júlíönu og Daníels, þær vilja stundum koma og heimsækja ömmu í kúlu.  Skemmtilegar litlar prinsessur. 

Það hlýnar smátt og smátt, þessi mynd var tekin kring um páskana, dálítið blautt en hlýtt.

En hér koma myndirnar frá kleinubakstrinum.

Hann fór svolítið hægt af stað, hér er umsjónakennarinn þeirra Herdís Hubner.

Mömmur og líka pabbar þó þeir væru færri.

Og strákarnir voru ekkert minna áhugasamir en stelpurnar, það var gaman að sjá.

Þeir tóku strax að sér að vigta og blanda deigið, ein mamman sá svo um hrærivélina.

Ég hef ekki bakað kleinur í mörg herrans ár, gerði það oft þegar krakkarnir voru litlir til að eiga með kaffinu, og jólakökur. Það var gaman að rifja þetta allt upp í góðum félagsskap.

Aðstaðan í matareiðslustofu skólans er alveg til fyrirmyndar.

Og allir unnu vel saman, það var kátt á hjalla og þó vinnan væri dálítið eintóna þá bætti upp spjall og hlátur.

Og allir voru mjög áhugasamir.

Já það þarf að gera hlutina rétt.

Og svo var hnoðað og hnoðað. Þeir foreldrar og krakkar sem ekki mættu misstu af heilmiklu.

Þetta var virkilega skemmtilegt.

Og svo var að steikja það þurfu mömmurnar og stóru systurnar að sjá um því feitin er varasöm.

Heiða Bára frænka mér er ein af þessum tíu bekkingum.

Og svo er að losa hrærivélarskálina það þurfti að hnoða meira hveiti upp í deigið miðað við uppskriftina.

En eins og sjá má var aldrei slegið slöku við.  Ætli við höfum ekki bara sett með í kökubakstri hér?

Alejandra mín, ég var hér á hennar vegum.

Allir sátu við sama borð og viðingin gagnkvæm svoleiðis á það að vera í samskiptum unglinga og fullorðinna.

Eftiráhnoðkonurnar

Það var stelpa sem tók myndirnar fyrir mig, ætli hún hafi ekki verið dálítið skotin í strákunum.

Nammi namm, erfiðasta við að baka kleinur er að hafa feitina mátulega heita, ekki of heita og alls ekki of kalda.

Og kleinurnar hrúgast upp, því margar hendur vinna létt verk.

Svo er að skera, og snúa hver og einn hafði sína pligt í því.

Já svona var þetta, einn hópur í að vigta og mæla, annar á hrærivélinni, þriðji að hnoða meiri mjöl upp í deigin, svo fletja út og skera, snúa uppí kleinuna, steikja, og svo að taka fullbakaðar kleinur og ganga frá þeim kæla og setja í poka.

Og allir unnu sem einn maður, það var virkilega gaman að upplifa.

Heiða Bára fékk undanþágu við að vera í steikingunni af því að hún er svo vön að hjálpa til heima hjá sér. Mamma hennar og pabbi eru nefnilega mikið bökunar og matarfólk hafa verið í mörg ár með matarklúbb og slíkt.

Dugnaðarforkar.

Það mættu svo margir að við urðum að opna stofu númer tvö.

Loks sá fyrir endann á bakstrinum.

Þá var eftir að ljúka við að setja kleinurnar í poka og Dísa mín þessar kleinur voru næstum því eins góðar og hjá mömmu þinni. 

Ganga frá og þrífa var næst á dagskrá.

Og það voru margir sem gengu í það verk.

OG ég segi bara innilega takk fyrir mig kæru kennarar Bergljót og Herdís, krakkar, foreldrar og aðrir aðstandendur fyrir frábærlega ánægjulegar stundir niður í Grunnskóla fyrir nokkru síðan.

Og kettlingarnir halda að þeirra staður sé fyrir framan tölvuna, ég er samt búin að venja þá á að þeir geti ekki setið uppréttir beint fyrir framan skjáinn, svo þeir reyna að vera á lágu nótunum.

Það er eitthvað svo heimilislegt finnst þeim að vera þarna.

Já svona notalegt eitthvað.

Eigið góðan og gleðilegan sumardaginn fyrsta.