Maður er nefndur.

Ómar Valdimarsson, sem þykist vera karl í krapinu og telur sig geta sagt sitt álit á mönnum og málefnum.  En eitthvað hef ég komið við fínustu taugarnar á honum, því ef ég ætla að svara honum á blogginu hans.  Blasir þetta við mér:

Eftirfarandi villur komu upp:

• Þér er ekki heimilt að skrá athugasemdir

 Svo kempan sú þorir ekki að takast á við óvinsælar athugasemdir.  Ég verð að segja það að ef fólk er svona viðkvæmt fyrir athugasemdum þeirra sem ekki eru þeim sammála, þá ættu þeir ef til vill ekkert að vera að tjá sig.  Vegna þess að með svona framkomu auglýsa þeir viðkvæmni sína og varnarleysi til að tjá sig við fólk sem ekki er þeim sammála.  Í þessum flokki eru fleiri m.a. Eiður nokkur Guðnason sem þykist geta hraunað yfir allt og alla, en er algjörlega á þessari línu af því að ég skaut að honum einhverjum að mínu mati sannleikskornum. 

Ég gef hreinlega ekki rassgat fyrir svona fýra, þeir eru að mínu mati undirmálsmenn sem ekki geta svarað fyrir sig.  Bara gelt eins og rófulausir hundar, komið með sýn mjög svo umdeild mál, en banna allar raddir sem koma þeim illa.  Og ég segi bara si sona..... Oj barasta.

Á ferð og flugi - á alla kanta.

Undanfarna daga hefur veðri verið dásamlegt hér fyrir vestan sól og blíða.  Notalegt.

Þetta er reyndar Noregur.  En það var gott veður þar líka þó snjórinn væri ekki farin og ís á öllum vötnum.

Þá voru þessar elskur komnar á kreik og hoppuðu og skoppuðu í trjánum.

Og fólkið í blokkinni settist út með kökur og kaffi og spjölluðu um heima og geima.

Og Sólveig Hulda vill endilega að afi lesi fyrir hana skemmtilega bók. Hér eru þau með Einar Áskel.

Meðan húmið sígur yfir Nittedal og ljósin kvikna eitt af öðru.

En heima var rok og rigning og það ekkert smá. Hér er starfsfólk Bónus í Borgarnesi að fjarlægja fánana svo þeir fjúki ekki á haf út.

Það var mikið basl eins og sjá má. Ég hafði geymt bílinn minn í Keflavík hjá B&B það er svo ljómandi gott að gista þar og fá geymslu fyrir bílinn.  Svo var brunað af stað. Hitti elskulega vinkonu mína Dísu í Mjóddinni, er afar illa við að aka í Reykjavík, en komst þangað skammlaust. Fengum okkur kaffi og með því hjá bakaranum sem þar er. Svo var lagt af stað út í óveðrið. Það sló upp í 42 metra á sec á Þröskuldum og 40 m. sek á Steingrímsfjarðarheiði. Ég ríghélt í stýrið því þó bíllinn minn sé ekki stór, þá kippti vindurinn harkalega í hann alla leiðina.

Það var samt falleg sjón sem blasti við á ströndunum.

Hólmavíkin.

En nú held ég að gömlu ísfirðingarnir mínir séu orðnir forvitnir um snjóalögin hér hjá okkur, ég ætla að birta myndir í kvöld eða á morgun af því falllega veðri sem hér er þessa dagana.

Langar samt að segja ykkur eina frábæra sögu. Vinkona mín og samstarfskona til margra ára droppaði við í gær. Ásthildur þessa mynd verður þú að sjá sagði hún brosandi.   Unnar Þór sonur hennar hafði farið upp í hlíð hér fyrir ofan með syni sínum. Þeir komu að stórum steini, og það var geinilega eins og dyr og jafnvel gluggar á steininum. Í galsa bönkuðu þeir feðgarnir á dyrnar og síðan tók pabbinn mynd á símann sinn. Þegar þeir komu heim og sýnu mömmu, hrópaði hún sjáðið dvergurinn hefur þá komið út!

Hann sést greinilega á þessari mynd.

Ég birti þessar myndir með leyfi Höfundarins Unnars Þórs Reynissonar.

En eigið góðan dag elskurnar.