Að bera kápuna á báðum öxlum.

Loksins þegar heyrist tíst í allsherjarráðherranum, þá er það eins og tíst í lítilli mús, segir ekkert. 

http://www.ruv.is/frett/hefur-ahrif-a-politiskt-andrumsloft

Eins og smástrákur galar hann upp á hól að þetta sé fruntaleg aðkoma ESB að málinu, en en en það eigi ekki að hafa nein áhrif á umsóknina. 

„Það má orða það þannig já, mér finnst það óþarfi af Evrópusambandinu sem heild, sem blokk, að troða sér inn í málið svona, og hefði talið heppilegra ef þeir hefðu ekki gert það. En úr því þeir fara fram á slíkt þá held ég að við höfum svarað þeim á réttan hátt.“

Það er nú einmitt það Steingrímur.  Sem sagt stendur upp á hól og galar hátt og mikið, en lyppast svo niður og allt í gúddí.

Af hvaða kaliber eru forystumenn íslensku þjóðarinnar.  Og af hvaða kaliber eru hinir sem eiga ekki orð yfir þessu en ætla samt að láta það yfir sig ganga.  Getur verið að við séum að eiga við Gungur og Druslur?

Það hefur alltaf þótt hlálegur siður að ybba gogg í, pabbi minn er sterkari en pabbi þinn stílnum.   En svo ekki söguna meir.  Eitthvað sem kallast á nútíma máli til heimabrúks.... eða þannig.

Við eigum að horfa til þeirra með aðdáun yfir styrk þeirra og réttlætiskennd, meðan gefinn er upp auðmýktin fyrir ESB valdinu sem auðvitað má ekki styggja.

Það sem er verst við þetta er að þessi maður sem ber kápuna á báðum öxlum, þykist vera eindreginn ESB andstæðingur.  En allar hans gjörðir sýna einmitt allt annað.  Þetta heitir á mínu máli fals og fláræði.