Á ferð og flugi.

Ég er nýkomin heim, eftir ferðalag til að hitta elskuleg barnabörnin mín sem búa í útlöndum.  En fyrst ákvað ég að koma við í Bjarkarlundi og fara þar á jólahlaðborð, þar sem ég ætlaði á fundi daginn eftir.

En ég var svo heppin að áður en ég fór, komu þýskir vinir mínir í heimsókn, og við áttum góða stund saman, þau buðu okkur Úlfi út að borða. Takk fyrir okkur Birgit mín og Stefan.

Á laugardeginum var svo haldið af stað í átt að Bjarkarlundi.  Ég viðurkenni að ég var dálítið smeyk við að fara ein af stað, því ég vissi ekkert hvernig færðin væri.  Það var nýbúið að vera leiðindaveður, en þetta gekk allt vel og veðrið afskaplega fallegt.

Litadýrðin meiri en orð fá lýst.  Ísköld fegurð.

Sólina sjáum við ekki í dag, en hún veitir okkur samt ótrúlega mikið með sínu skini.

Fegurð ljóss og lita.

Það var vel tekið á móti mér í Bjarkarlund, þar eru eigendur Oddur Guðmundsson skólabróðir minn og hans elskulega kona Kolbrún Pálsdóttir. Þau eru aldeilis búin að dubba Bjarkarlund upp.

Það var heilmikið fjör á jólahlaðborðinu.

Fólkið þarna kann greinilega vel að skemmta sér.

Ekki var nú verra að fá að hlusta á Jóhann Pétur reita af sér brandarana. Þarna er hann með Addi Kitta Gau.

Grallararnir af Júlíusi Geirmundssyni voru þarna líka komnir til að skemmta sér.

Þar sem er hljóðfæri, mikrafónn og spilun, þar syngur Addi.

Gestgjafarnir Kolla og Oddur takk fyrir mig elskurnar.

O ha var fjör eins og sumir myndu segja Hér má sjá tvo af væntanlegum frambjóðendum Dögunar.

Hér erum við skólasystkini og fermingarsystkini og lýðveldisbörn.

Vona að Akureyringar og fleiri taki þessum unga manni vel í vor.

Það er gífurlega fallegt landslagið við Breiðafjörðinn.

Og þá var það fundurinn. Ég lét plata mig í kjördæmanefnd fyrir Dögun í norðvestur kjördæmi.

Fundurinn góður og margt skemmtilegt rætt, fyrir utan fyrirkomulag um lista í kjördæminu.

Það er ákveðin bjartsýni í gangi, vitandi af öllu því frábæra fólki sem er að vinna að framboðsmálum í dag, öll þessi nýju og fersku framboð, sem reyndar verður örugglega reynt að þagga í hel af valdinu. Það vill enginn láta taka frá sér völdin. Sérstaklega ekki þegar sigur blasir við mönnum, þá er von að þeir sýni tennurnar. En við eigum ekki að hlusta á svoleiðis. Við eigum að sækja fram og þora að gera eitthvað nýtt.

Þegar fundi lauk þurfti ég að aka til Reykjavíkur, og ég bara hvorki rata þar né kann mig þar. En sem betur fer átti ég hauk í horni sem ók á undanmér alla leið og á tvo staði sem ég þurfti að koma við á. Takk mín kæra

Það var gaman að setjast og spjalla við gömlu vinkonurnar mínar úr æskunni, Hildu og Dísu. Það var svo sannarlega gott að sitja og ryfja upp allt það gamla og góða.

Þá var að taka strikið ennþá sunnar og austar á bóginn en ég gisti hjá Bjössa okkar og Marijönu.

Hér eru Arnar Milos og Davíð Elías, litlu drengirnir okkar sem núna búa í Njarðvíkinni.  En ég segi meira frá þeim næst, og svo verður haldið út til að hitta öll hin.