Alþingismenn og ráðherrar eiga að setja þjóðarvilja og þjóðarhag ofar flokkadráttum og persónulegum metnaði.

Sýnist þessi blessaða þjóðaratkvæðagreiðsla vera að fara í hund og kött á alþingi.  Nú er aðallega rifist um það hvað þeir hefðu verið að hugsa sem sátu heima, hvort ekki væri betra bara að lappa upp á gömlu stjórnarskrána, eða mikilvægi þess að vinna málin í algjörri sátt. 

Hér er ágætis greining á allavega einu heimasetu atkvæði:

Taki þeir til sín sem þurfa.

Ég greiddi ekki atkvæði í nýafstöðnum kosningum - ég sat heima.

Þið - kæru þingmenn - eigið ekkert í mínu ógreidda atkvæði. Ég tók ákvörðun um að mæta ekki á kjörstað og var fyllilega meðvitaður um ég gæti séð eftir þeirri ákvörðun. Ég átta mig algerlega á að í ógreiddu atkvæði felst ekkert - nákvæmlega ekkert - annað en afsal á réttinum til að hafa bein áhrif á niðurstöðuna.

Vinsamlegast hættið því að líta á atkvæði mitt líkt og "fé án hirðis" sem bjarga þarf frá heimskum almúgamanni; hættið að ráðskast með það, túlka og teygja eftir því sem hentar siðblindum metnaði ykkar á þessum tímapunkti!

Ég var hirðirinn.

Atkvæðið var mitt.

Ég sólundaði því.

Það er ekki til lengur.

Það er ekki hægt að "hlusta" á þetta atkvæði.

Það er dautt.

http://www.dv.is/blogg/baldur-mcqueen/2012/10/23/aumir-thingmenn-heimta/

Málið er að sennilega getum við ekki komið okkur saman um nokkurn skapaðan hlut.  Og hvað meinrar stjórnarandstaðan með "sátt"?  Auðvitað þarf að ná sem breiðastri samstöðu um orðalag og rúnna af vankanta, en það á ekki að útvatna ákvæði eins og saltfisk til að gera þau ómarkviss og þannig að hægt sé að túlka þau á alla kanta.  Til dæmis auðlindaákvæðið, sem flestir gera sér grein fyrir að stendur í Sjálfstæðismönnum vegna L.Í.Ú. 

En einmitt þetta atriði er eitt af aðalmálunum meðal almennings í landinu, það hefur sýnt sig gegnum árin að landsmenn hafna því að sægreifar eigi fiskinn í sjónum. 

Þetta mál á eftir að fara í ferli fyrst að fá niðurstöður lögvarða sem eru að yfirfara tillögurnar, síðan verða þær lagðar fyrir alþingi og ræddar þar í þremur umræðum að ég held, síðan greidd atkvæði um þær og að lokum fær almenningur að greiða um þær aftur atkvæði um leið og alþingiskosningar fara fram, þetta er allavega ferlið sem á að fara.  Síðan þarf næsta þing að samþykkja þær líka.

Það er frekar leiðinlegt að horfa upp á stjórnarandstöðuna tvo stóru flokkana hanga á kjörsókn eins og það sé aðal atriðið.  Því fólki þykir ekki mikið til þess koma sem þeir sem tóku þátt í atkvæðagreiðslunni voru að segja. 

Við skulum fylgjast með umræðunni, bæði hvað varðar þessar tilraunir til að breyta umræðunni, breyta áherslunum og koma að sérhagsmunaþáttum, sem þjóðin hafnaði.  Við skulum líka vera vakandi ef á að breyta í einhverju í því að slakað verði á því að taka á að ekki verði gengið inn í ESB án beinnar aðkomu þjóðarinnar.  Þeim viðræðum ætti eiginlega að hætta strax. 

Er ekki möguleiki á því að kjörnir alþingisþjónar eins og einhver nefndi þau geri sér grein fyrir að þau eru í vinnu hjá þjóðinni, og að hún hefur gefið út sínar áherslur, þeir sem sátu heima misstu einfaldlega af tækifærinu.   Og að þið farið að vinna að þessum málum af heiðarleika.  Við viljum nýtt Ísland, við viljum heiðarleika, sanngirni og gagnsæi.  Við viljum loka á spillingu og klíkuskap, einkavinaráðningar.  Það sem ég sá í þessum tilllögum var einmitt það að þjóðin sjálf hefði meira um það að segja hvernig stjórnmálamenn hegðuðu sér gagnvart fólkinu í landinu.  Þannig að þið skuluð fara varlega í að túlka þetta á einhvern annan hátt en þann sem kom upp úr atkvæðagreiðslunni. 

Og að segja að alþingismaður eigi einungis að vera trúr samvisku sinni, ættum við að hlusta vel á, því ef samviska alþingismanna fer ekki saman við þjóðarvilja, þá eiga menn ekki að kjósa slíkt fólk aftur á þing. 

Það er mín meining. 

Alþingismenn og ráðherrar eiga að setja þjóðavilja og þjóðarhag fram fyrir flokkadrætti og persónulega hagsmuni.