Óvirðing við látinn listamann.

Sum óhæfuverk eru sárari en önnur.  Stundum bara einfaldlega getur maður ekki skilið hvað liggur að baki ill- og skemmdarverkum eins og þessarmyndir sýna:

Stytturnar hans Júlíusar sonar  míns hafa staðið á svæði sjóminjasafnsins og tjöruhússins við Neðsta kaupstað, þar sem hann kom þeim fyrir sjálfur, til gleði fyrir gesti og gangandi.

En nú í haust hefur einhver eða einhverjir tekið sig til og skemmt nokkrar þeirra.  Ég get ekki skilið hvað liggur að baki þessu.  Svona ýfir upp sár og vekur reiði.

Þið sem hér voruð að verki; vonandi skammist þið ykkar, þó væri lágmark að þið viðurkenndur óhæfið og bæðust afsökunar á þessu.

Það er augljóst að fólk sem gerir svona líður illa á sálinni.  Því ekki hefur nokkur gagn né gleði af því að eyðileggja listaverk.  Og því síður þegar listamaðurinn er dáinn og getur ekki lagað sjálfur það sem aflaga hefur farið.  Ég vona að þið kunnið að skammast ykkar.  Móðir í sorg.

Pípí eftir sundsprett.

Fyrsti fallegi dagurinn í langan tíma.

En ég vil skora á þá sem skemmdu styttur sonar mínar að koma og biðja mig afsökunar á þessu. Mér myndi líða betur við það.  Enda væri það í anda hans, sem engum vildi illt og var alltaf að hjálpa öðrum oft á kostnað sjálfs síns.