Að skoða hlutina.

Ég er ekki stuðningsmaður þessarar ríkisstjórnar, ég er heldur enginn aðdáandi umhverfisráðherra, en ég get vel skilið að það þurfi að skoða svona mál vel.  Það stendur einhversstaðar að ef eitthvað er of gott til að vera satt, þá er það yfirleitt svo.  Stundum vilja menn ana áfram eftir gulrótinni og skoða ekki hvað liggur á bak við.  Það getur leitt til hörmunga, þó það þurfi auðvitað ekki að vera þannig.  En allt kapp er best með forsjá.

Menn muna ef til vill eftir konu nokkurri sem neitaði að selja útlendingum Gullfoss.  Sjálfsagt hefur henni verið bölvað í sand og ösku fyrir að vilja ekki fá peninga inn.  Í dag er þessarar konu minnst sem sérstakrar náttúruverndarkonu, þegar fólk áttaði sig á því hvað það var í raun og veru sem stóð til að selja.

Það er alltaf auðvelt í byrjun að hlaupa á einhver risatilboð, og víst erum við vön allskona gylliboðum, sem oft reynast svo orðin tóm.   Því það er einhvernveginn svo að það er ekki allt sem sýnist.

Þess vegna finnst mér allt í lagi að skoða málin.  Skoða hvað þetta tiltekna tilboð felur í sér, og hvað kemur á eftir.  Hvað er auðkífingar koma hér fleiri og fleiri og vilja kaupa land og hlunnindi?

Þarf ekki að skoða þetta mál í samhengi við annað?

Með þessu er ég ekki að segja að þetta sé ekki ágætt og lyftistöng fyrir norðurland, vissulega gæti það verið.  En má ekki skoða heildarmyndina fyrst?

Stór plön þarf að skoða vel