Má bjóða ykkur í ferðalag?

Fljótavík í Sléttuhreppi er mín paradís. Ég verð að komast þangað með barnabörnin mín einu sinni á sumri til að fá orku og útrás.  Börnin eru reyndar ekkert skárri en ég, þau byrja að hlakka til að fara næsta ár um leið og þau fara heim úr síðustu ferðinni. 

Það er hægt að fljúga eða fara með bát.  En olía er orðin svo dýr að það liggur við að það sé á við utanlandsferð bara að komast norður.  Það tekur kortér að fljúga með Fljótavíkurfluginu og flugmaðurinn Örn er afskaplega öruggur og góður flugmaður.  Reyndar eru þrír flugvellir fyrir norðan, einn í Tungu og svo fjaran Atlastaðameginn og síðan tvær brautir á túninu. 

En hér er beðið eftir fluginu.

Og hér er flugvélin.

Veðrið var yndislegt og við hlökkum öll til að komast norður.

Þá er að hlaða í vélina, flugmaðurinn Örn.

Útsýnið ekki amalegt inn Djúpið.

Bolungarvík.

Lágskýjað yfir Djúpinu, en sjórinn fagurblár.

Þegar komið er norður fyrir erum klettarnir marglitir af fugladriti og jarðvegsleifum.+

Þvílík auðn!!!

Og bárurnar brotna við kletta.

Þetta er kraftmikið umhverfi svo ekki sé meira sagt.

Alveg að koma.

Atlastaðir.

Og þá er bara að týna saman dótið og yfirgefa flugvöllinn.  The Airport.

Eins og sjá má var hlýtt og notalegt hér við ysta haf.

Og flugvélin hefur sig til flugs heim á leið.

Stefan þýskur vinur okkar var komin á undan okkur og hafði tjaldað fram við Reiðá kvöldið áður og hafði veitt silung í matinn, sem við borðuðum með bestu list um kvöldið, steiktan á Fljótavíkurvísu.

Já það var gott að vera komin norður.

Reynir Atlason hjálpar mér við að steikja fiskinn.

Það er eins gott að kenna þeim hvernig ber að umgangast þessa paradís, því þau munu erfa landið.

Já þau skemmta sér vel börnin.

Allt að verða klárt fyrir dinner nýveidda bleikju ekki amalegt það.

Og börnin skála í barnakampavíni, (óáfengt auðvitað)Til að fagna því að vera komin norður.

Nammi namm.

Hér er ekkert rafmagn, bara gas, kerti og spil.

Og það var einmitt mikið spilað.

Sandur og vatn eitthvað sem heillar krakka á öllum aldri.

Ég fór að skoða hvalinn, hann liggur þarna og ilmar eins og .........

Einhverntíman fljótlega mun hann springa og þá verður veisla fyrir fuglana sem bíða eftir að komast í hræið.

Bíða á áhorfendapöllum eftir því að eitthvað gerist svo þeir komist að.

Stóru strákarnir eru líka að fara að skoða hann, þeir eru á gönguferð um Hornstrandir ætla í Hornvík og eitthvað áfram næstu daga.

Það þarf að hafa með sér stígvél og nóg af sokkum því hér heillar vatnið mest af öllu.

Svo þarf að höggva í eldinn.  Úlfur kennir Daníel réttu handtökin.

Svona á að gera þetta!!!

Og ekki er amalegt að segja draugasögur í fullu tungli við kertaljós.

Bræður.

Nóg af býflugum og geitungum hér líka.

Svo er bara að láta fara vel um sig í góðu veðri.

Og svo kvöldar aftur.

Ljósashow.

Fallegt sumarkvöld.

Maður getur skynjað kyrrðina í myninni.

Eitt er það sem þau verða að fá að gera þarna fyrir norðan, en það er að fara yfir ósinn í Julluborgir og stökkva í sandöldum sem þar eru.  Og þá fá þau lánaðan bát hjá Ingólfi og Boggu.

Það finnst þeim yndislegt.

Svo eru það bara mömmur og ömmur sem verða að þurrka fötin

Svo þarf alltaf að ganga vel frá öllu.

Það er gaman þegar fullorðna fólki nennir líka að spila við mann.

Og fara í andaglas, undir kontról frá ömmu.

Atli frændi nýkomin úr Reiðá með einn stóran. Veiddi reyndar fleiri en lét strákana hafa þá með sér í gönguferðina.

Kvöldsólin.

Kvöldið er fagurt.

Júlíana Lind.

Flottar stelpur og Sigurjón auðvitað.

Stubburinn, pabba hans langaði alltaf svo til að fá að fara með hann í Fljótavík, ég er viss um að hann hefur verið glaður með að sá stutti er farin að koma, þetta er í annað sinn sem hann kemur með mömmu sinni. 

Þau eru ótrúlega góð hér í óbyggðum, frjálsir og glaðir krakkar.

Máninn fullur fer um heiminn.

Speglar sig í vatninu.

Og himininn rauður og fagur.

Og hér segir Atli uppáhaldsdraugasöguna þeirra Pitty pittý puff puff, og sumir þurfa smá umhald.

Og spila spila spila.

En það er góð skemmtun.  Svo má líka horfa á Fire eitt tvö og þrjú á kvöldin þegar búið er að kveikja upp í kamínunni.

Svo er hugað að veiðigræjunum.

Smá fikt í kertunum tilheyrir líka.

Sunnudaginn grilluðum við læri, þá var aðeins byrjað að rigna.

Og það smakkaðist bara vel.

Og það varð að klæða sig upp í regngalla þegar farið var út.

En kvöldið var samt fagurt þegar sólin kvaddi.

Yndisleg tilfinning.

Sól og máni hlið við hlið.

Jamm sumt getur maður einfaldlega ekki staðist. 

Það má gera ýmislegt sér til dundurs það gerðu stelpurnar mínar.

Þegar hér er komið sögu var skollið á þvílíkt veður með úrhelli og roki, þá var notalegt að vera innandyra.

Þá er tími fyrir knús, lestur, spil, krossgátur og hvað og hvað.

Og jafnvel fullorðna fólkið leggur kapal.

Þennan þarf ekki að kynna, hann er að verða heimsfrægur á Íslandi

Svo opnaðist smá glufa á himininn.

Svo fallegt.

Hér eru engin ljós til að skemma birtuna.

Það hafði snjóað í fjöll og það fjaraði ekki úr í fjóra daga, vegna þess að sandurinn hafði hrannast upp í ósinn.

En það var margt hægt að gera og við að vera samt sem áður.

En öll él birtir upp um síðir og Atli fór út á Langanes að veiða, og kom með 9 stykki heim, gaf Boggu tvo.

Svo er viktað og mælt, og gamli skátaforinginn kunni svo sannarlega að virkja ungviðið með sér.

Allt skráð niður í veiðibók, það er skylda.  Svo var komið að mér að flaka og gera að fiskinum, ég er nefnilega best í því

Hrogn, við grófum og jafnavel reyktum silung og frystum til að flytja með heim.

Úlfur og Daníel vildu ekki láta sitt eftir liggja, þeir ætla fram á Langanes og jafnvel fram í Reiðá.

Klárir í slaginn.

En við Atli fórum niður í fjöru til að leita að sjóreknu timbri til að eiga til upp á seinni tíma.

Niður í ósnum voru frændur Pípí að leika sér.

Hvalurinn hafði snúið sér og færst nær landi við allt flóðið eftir þetta skýfall sem varði í þrjá daga.

Ekki beint frýnilegur blessaður.

Ingólfur heldur að hann fari ekki úr þessu, fyrst hann fór ekki út núna.

ég er viss um að ef þau hefðu vitað af Pípí hefðu þau beðið að heilsa honum.

Hér má sjá hvernig vegirnir enduðu í stöðuvötnum eftir regnið.

Stelpurnar höfðu bara haft það gott heima á meðan.

Drengirnir höfðu farið alla leið fram að Reiðá, en þessa tvo veiddu þeir við Langanes. Hæng og hrygnu.

Og það þurfti að vega meta og skrá.

Þessi fiskur er komin í vatnið hefur ekki verið þar áður, hann étur bæði seiði silungsins og fæðuna.  Hann er því ekki aufúsugestur í Fljótavíkinni.

Allt tekur enda það gerði líka þessi dýrðarvika í Fljótavík.  Og nú er búið að þrífa allt í hólf og gólf og ganga frá og beðið eftir fluginu.

Ísafjörður.

Margar skútur við festingar á pollinum.

Ég vona að þið hafið haft gaman af ferð til Fljótavíkur með mér.

http://www.youtube.com/watch?v=GO8NoJq-tJg

Eigið góðan dag.