Ævintýrið mitt í ár.

Nú er næstum vika í Aldrei fór ég suður hátíðina.  Við höfum komið saman Eygló (gítar)  Bryndís (trommur) Og ég nokkrum sinnum, og það er búið að vera virkilega gaman.  Ég er mest hissa á hve fljótt allt rifjast upp þó 29 ár séu liðin.  Fyrst þegar ég sótti bassann niður í kjallara og hélt honum í fanginu, varð ég alveg í sjokki, ég mundi ekkert.  Hugsaði með mér hvern andskotan ertu nú búin að koma þér í Ásthildur.  en svo fórum við að hittast og æfa bæði saman og sitt í hvoru lagi.  Við erum bara þrjár hér, svo koma þær hver af annari fljótlega Oddý (gítar) Rannveig ( söngur) Ásdís (Söngur) og Björk (hljómborð). Svo höfum við fengið til liðs við okkur unga stúlku með saxofón hana Miriam Maeekalle.  Við munum syngja 4 lög tvö sem ég samdi og tvö frá Oddný. 

Þetta verður rosalega gaman.

Baldur Páll Hólmgeirsson tók þessar myndir.

Og sama og síðast við komnar í blöðin  

http://www.bb.is/Pages/26?NewsID=162849

Facebooksíðu eigum við líka.  

http://www.facebook.com/pages/Sokkabandi%C3%B0/206229712738682?sk=wall

Mest er þó gaman að hitta allar stelpurnar aftur sem komast.  Mér skilst að Fjóla sé í Noregi, Ingunn kemst ekki því miður.  En við ætlum að hafa þær í huganum og Báru Elíasdóttur frænku mína en ekki dóttur. Bára mín söng samt með okkur frumsamið eigið lag um hann Fidda feita, þá um 10 ára gömul.

 

http://www.aldrei.is/listamenn/ Hér er vefsíða Aldrei fór ég suður.

Við vorum líka fyrsta hljómsveitin til að stíga á stokk í Músiktilraunum árið 1982.

 

Það er skemmtileg staðreynd að fyrsta hljómsveit til að stíga á stokk í Músíktilraunum 1982, var kvennahljómsveitin Sokkabandið, en oft hefur verið fjallað um skort á þátttöku stúlkna í þessum tilraunum. Það hafa þó nokkuð oft verið stúlknasveitir sem hafa komist í úrslit, eða unnið, sbr.Dúkkulísurnar, Kolrassa Krókríðandi, Á Túr ,Mammút, Spelgur o.fl.

Og hér er svo tvö myndbönd síðan þá.

 

http://www.youtube.com/watch?v=SMMn-s6OwFg

 

http://www.youtube.com/watch?v=qHndptuFPJ0

 

Og mér finnst dálítið eins og ég sé að brjóta ís fyrir okkur kerlingarnar.  Að það er aldrei of seint að gera eitthvað skemmtilegt og öðruvísi. Aldurinn skiptir ekki máli heldur bara að þora að taka skrefin.  Það er nefnilega miklu skemmtilegra í minningunni að hafa tekið skrefið, en að sakna þess að hafa ekki þorað að taka átt.

En eigið góðan dag elskurnar.