Sokkaband, vor og Aldrei fór ég suður.

Þetta er náttúrulega hárrétti dagurinn til að segja ykkur að við stelpurnar í Sokkabandinu höfum látið undan þrýstingi ýmissa aðila um að koma fram á Aldrei fór ég suður. Þetta er svo sem búið að liggja í loftinu í nokkur ár, en við höfum ekki ljáð máls á því.  En núna erum við tilbúnar.  Það er rosalega skemmtilegt og spennandi að hittast eftir 29 ár og fara að gera eitthvað saman, við búum svo í þremur landsfjórðungum, svo samæfingin verður dálítið strembin.

Hvað um það þetta hefur kveikt í mér ljós, og ég hlakka til. Að vísu verð ég að viðurkenna að þegar ég fór ofan í kjallara og sótti bassann tók hann upp úr töskunni og áttaði mig á að ég hafði hreinlega gleymt öllu, þá fór um mig hrollur.  En sem betur fer þá eigum við stelpurnar marga vini og góða vini sem eru tilbúnir til að styðja okkur og hjálpa á allan lund.  Og svo er það bara einhvernveginn þannig að þetta er eins og að læra að hjóla, maður gleymir ekki alveg, þarf bara að ryfja upp.

Svo nú fer dálítill tími í að vinna að þessu verkefni. 

Frá tónleikum í Sjallanum, Bára mín að syngja um hann Fidda feita.

Haldiði ekki að kerlingin sé að verða kolvitlaus

Hér er Ísafjarðardeildin að ráða ráðum sínum. Látið ekki blekkjast við verðum algjörar gellur á hljómleikunum.

En það er komið vor hér, og þessi mynd var tekin í gær, veðrið er búið að leika við okkur undanfarna viku.

Elli minn að gróðursetja blóm í dag.

Nektarínan mín ætlar sko aldeilis að blómstra í vor.

Kirsuberin líka

 

Páskarósin er að ljúka sér af, en jólarósin mín er að blómstra núna sem er óvenjuseint.

Rósamandlan er líka að gera sig tilbúna í slaginn.

svona standa málin utan við garðskálann.... enn þá en það styttist í að þetta hvíta hverfi.

Þetta er gæludýrið okkar.  Álmur sem er orðin margra ára gamall, og er orðin einskonar bonsai, en án illrar meðhöndlunar. Enda líður honum vel þessari elsku.

Svona er lífið á vorin.  allt lifnar, jafnvel gamlir ljósastaurar syngja.

 http://www.youtube.com/watch?v=qHndptuFPJ0

Smá hugleiðing.

Bara svona smáhugleiðing.  Það er yndislegt veður núna dag eftir dag, og fólkið brosmilt og fullt tilhlökkunnar til sumarsins.  Það svífur samt dökkt ský yfir, en það er þetta Fjandans Icesave.  Ég vona innilega að neiið verði ofaná.  En ég er ákveðin í að vera ekki viðstödd þegar úrslitin verða ljós.  Treysti mér ekki til þess satt að segja, eins og strúturinn sem stingur hausnum í sandinn. 

Mér finnst nefnilega skipta miklu máli að við neitum því að gefa leyfi til ríkisábyrgðar á einkaskuldum. 

Jásinnar eru komnir á síðasta hálmstráið nú er það; að við verðum svo óvinsæl erlendis ef við samþykkjum þetta ekki.  Það er einfaldlega ekki rétt, það fólk sem ég tala við fylgist með og vonar að við segjum nei.  Því margir eru orðnir dauðþreyttir á þessu bankahruni og mokstur í að viðhalda bönkunum í stað þessa að huga að fólkinu sjálfu.  Peningarnir koma alltaf fyrst.

Fyrir tveimur árum var ég að tala við þýska vini mína um ESB þau sögðu, þið verðið að standa gegn þessu.  Þið eruð sennilega eina þjóðin sem getur það, vegna þess að þið hafið allt sem þarf, og þið eru staðsett þannig að ykkur eru allir vegir færir.  Og ef þið segið nei getur það orðið til þess að frelsisbylgja fari um Evrópu.  Það er einmitt það sem ráðamenn eru hræddir við, þeir vita nefnilega af óánægjunni.

Annar vinur minn sagði, líttu á landakortið hann sýndi mér kort af Evrópu og Ameríku og litla Ísland mitt á milli, sjáðu sagði hann hvar liggja allar leiðirnar?  Ísland er nafli jarðarinnar.

Þeir sem vilja ganga í ESB tala gjarnan um að við neisinnar séum illa að okkur, rasistar og útlendingahatarar er nýjasta kenningin.  Höfum aldrei ferðast erlendis og séum illa menntuð.  Þess vegna séum við svona heimóttarleg og vitum ekki betur.

Málið er að það er einmitt af því að ég hef ferðast mikið, farið víða og vingast við marga á þeirri vegferð sem ég skil hve landið okkar er einstakt, og hvað við gætum öll haft það gott, ef við yrðum svo heppinn að fá stjórn sem kynni að meta dugnaðinn og seigluna í íslendingum.   Geti virkjað orkuna sem í okkur býr ef við erum ekki reyrð niður á klafa einhverra staðla sem gerðir eru í milljónasamfélgai þar sem ekki er hægt að leyfa það frjálsræði sem við getum búið við í okkar litla samfélagi.  Nei allt skal sett niður í regluverk sem oft stenst ekki á neinn hátt miðað við fámennið hér.

En það er þessi útlendingssleikjugangur sem er verstur.  Að skríða fyrir erlendum ráðamönnum eins og þeir séu eitthvað æðri eða betri en við.  Það er einfaldlega rangt.  Og eitt er víst það fær ENGINN virðingu fyrir sleikjugang.  Virðinginn kemur með því að standa keikur á sínu og bera virðingu fyrir sjálfum sér og sínu fólki. 

Mér finns óþolandi þessi sleikjuháttur í okkar ráðamönnum gagnvart Evrópusambandinu og erlendum ráðamönnum.  Þeim eru líka mislagðar hendur og þeir eru bara menn eins og hver annar.  Mér verður illt að hugsa til þess hvernig okkar ráðamenn hafa hagað sér gagnvart bretum og hollendingum í stað þess að segja að þjóðin sé ekki á nokkurn hátt bundinn af skuldum einkabanka, og að við krefjumt þess að dómstólar skeri úr um það hvort okkur beri yfirleitt að borga. 

Það er betra að falla með sæmd en að læðupokast svona og halda að við hlæjendurnir séu vinir.  Mér dettur í hug sagan um fuglinn sem gat ekki flogið og það var svo kalt að hann var að deyja úr kulda, þá ber þar að belju sem skeit yfir hann, og honum varð hlýtt, þá kom köttur og sleikti af honum kúkinn og át hann svo. 

Það er ágætt að hafa þessa sögu í huganum stundum.  Við vitum nefnilega ekki hverjir eru vinir okkar fyrr en reynir á.  Þá kemur í ljós hver er kýrin og hver er kötturinn.  En þá getur það verið of seint. 

Látum ekki glepjast af allskonar áróðri og meira að segja í fréttum er verið að koma inn hjá okkur sektarkennd.  Það er allt á eina bókina lært.  Málið er að hvað sem líður fólki í Bretlandi og Hollandi þá eru þetta einfaldlega ekki okkar skuld.  Við sem þjóð stofnuðum ekki til hennar, og við erum búin að missa mikið sjálf, sumir allt, aðrir húsnæði og enn aðrir allskonar hlutabréf.  Við höfum greitt það sem okkur bar með þessu hruni.  Nú er komið að Björgólfi Thor að greiða sínar skuldir, það er lágmark, við erum ekki að fara fram á að hann greiði okkur til baka það sem við höfum misst hans vegna og annara í þessu bankahruni.  Við erum einfaldlega að segja nú er komið nóg, við skuldbindum okkur ekki fyrir meiri skuldum.  Það er komið að því að draga sjálfur upp veskið frá Tortóla og ganga frá þínum skuldum sjálfur.