Svona smáhugleiðing um hvað er að gerjast í þjóðfélaginu okkar í dag.

Frá 15. október mynd frá Rakel Sigurgeirsdóttur.

Fólk segir að það breytist ekkert, er vonlítið um að ná fram réttlæti og sanngirni í þjóðfélaginu.  Ég hef verið að hugsa aðeins um þetta.  Og verð að segja að það kemur upp í huga minn dropinn holar steininn.

Það hefur eitthvað gerst.  Ég held helst að það hafi byrjað þegar kárahnjúkavirkjunin var á dagskrá, sérstaklega þegar Ómar Ragnarsson leiddi 12.000 manns niður Laugaveginn. Það var fyrsta sprungan.  Síðan hefur smátt og smátt verið að opnast gátt, þrátt fyrir einlægan vilja forystumanna í pólitík til að halda flóðbylgjunni í skefjum. 

Bara fyrir nokkrum árum gagnrýndi enginn opinberlega forystumenn stjórnmálanna, allavega ekki þá sem mest höfðu völdin.  Það var hvíslað í hornum og eldhúskrókum, en enginn opnaði sig upphátt, nema einstaka fólk sem þorði að tala upphátt.  Þá var hægt að koma fram sumstaðar undir dulnefni.  Þannig byrjaði gagnrýnin fyrst. Þá opnaðist önnur flóðgátt. 

En fólk talaði ennþá fyrir daufum eyrum og fílabeinsturninn hækkaði eins og nefið á Gosa við hverja atlögu almennings sem var gerð að ímynd þeirra háu herra og frúa sem þar voru innanborðs.

En það sat í fólki þessi 12.ooo sem gengu niður Laugaveginn.  Og þegar Búsáhaldabyltinginn fór af stað, eða öllu heldur Hörður Torfason, og síðan búsáhaldabyltinginn þá var rofið skarð í vegginn.  Meira að segja stjórnmálamenn létu sjá sig, að vísu andstæðingar stjórnarinnar, en takið eftir líka stjórnarsinnar sem komu gagngert til að egna til óeirða og skapa óróa svo lögreglan gæti skorist í leikinn.  En þá voru líka fjölmiðlar með í leiknum, það voru beinar útsendingar af mótmælafundum og ræðurnar í beinni fyrir okkur hin sem heima sátum og áttum þess ekki kost að komast.  Stemninginn skilaði sér beint í hús. 

Mynd frá Guðna Karli Harðarsyni, frá mómælastöðu við Hörpuna.

Það sem gerðist var að ríkisstjórnin féll.  Það var auðvitað ekki bara út af mótmælum, heldur hafði komið alvarlegt babb í bátinn, þar sem bankahrunið var skollið á. 

Þeir stjórnmálamenn sem mest höfðu haft sig í frammi, þá er ég ekki að tala um Hreyfinguna, heldur Vinstri græna komust þá til valda með aðstoð Framsóknarflokksins. 

Fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar var að berjast fyrir því að við gengjum í ESB.  Þetta voru mestu pólitísk mistök nýju ríkisstjórnarinnar, því ekki bara að annar flokkurinn var yfirlýstur andstæðingur ESB og hafði í kosningabaráttu fullyrt að aldrei gengju þeir í ESB, og neituðu líka aðkomu AGS, heldur var þjóðin klofin í tvennt um það hvort hún ætti að afsala sér frelsi sínu til erlendra yfirvalda. 

Þvínæst kom skollaleikurinn um að "kíkja í pakkann" sem var ekkert nema lygi, það var nefnilega ljóst frá upphafi þeim sem voru í forsvari fyrir ferlið að það væri ekki í boði að "kíkja" í neinn pakka, heldur um að ræða aðlögunarferli.  Hvernig forystumenn þjóðarinna héldu að þeir gætu klórað sig út úr því veit ég ekki.  Sennilega máltækið Den tid den sorg. 

Svo fór smátt og smátt að renna upp fyrir fólki að stjórnvöld voru að vefa sér klæði úr engu.  Þetta var einhvernveginn happa og glappa aðferðir sem slysast var til að gera stundum rétt og stundum rangt.  Og nú mátti ekki senda út beint frá mótmælum, það var skrúfað fyrir allt svoleiðis og ekki einu sinni fréttir af útifundum. 

Nú hafa stjórnvöld þurft að éta ofan í sig beiska köku í sambandi við Icesave og neyðarlögin.  Nú mæra þau aðstöðuna eins og þau hefi hvergi nærri komið.  Segjast allan tíman hafa vitað að þetta færi svona.

Það ætti eiginlega að spila aftur vælið og hrakspár þessa fólks, svo menn myndu hvernig þau töluðu allt niður, sniðgengu kosningar og reyndu að fá fólk til að annað hvort samþykkja eða sitja heima.  Kúpa norðursins og o.s.f.v.

Nú er svo komið að hvað sem þetta fólk segir þá má það þakka þjóðinni og forsetanum fyrir að hafa haft vit fyrir þeim.

Neyðarblys, mynd frá Guðna Karli Harðarssyni.  Mótmæli við Hörpuna.

En það eru sem sagt að verða þáttaskil.  Raddir sem reyndu að telja okkur trú um að okkur bæri skylda til að borga Icesave, við værum svikarar og níðingar á gömlu fólki og hjálparstofnunum og ég veit ekki hvað, hafa þagnað smátt og smátt, nema einstaka sem reyna af veikum mætti að segja okkur hinum óupplýstu og vitleysingum að við verðum að ganga í ESB, það sé eina leiðin til bjargar.  Meira að segja verkalýðsforkólfur hefur margmisnotað aðstöðu sína við að básúna þetta og níða niður íslensku krónuna.

Svo kom þessi ráðstefna, Þar sem ég held að forsvarsmenn þjóðarinnar hafi haldið að þeir myndu fá klapp á bakið, því þau eru sjálf svo sannfærð um að þau hafi unnið svo vel að allt sé á uppleið efti ræðum þeirra að dæma.

Þau urðu að hlýða á það af hendi útlendra sérfræðinga að þetta hefði mistekist að hluta til, og að draumurinn um evruna og ESB væri rugl.  Eftir því sem mér skilst þá voru sumir þeirra sem töluðu digurbarkalega um góða aðkomu AGS en voru kveðnir í kútinn af gestum ráðstefnunnar sem komu vel undirbúnir til leiks.  Og ekki bara það, heldur stendur einn ráðherrann upp og segir að hann viti betur en nóbelsverðlaunahafi í hagfræði.   Man einhver eftir orðinu "endurmenntun" þegar verið var að gagnrýna of stjóra banka?

Mynd frá Guðna Karli, maðurinn er eyland.

Ef við skoðum hlutina nokkur ár aftur í tímann, þá sjáum við að það mátti til dæmis ekki ræða um kvótamálin, það mátti ekki minnast á að í þeim fælist lögbrot og landeyðingarstefna.  Það mátti ekki tala um bankastjóra og ofurlaun.  Morgunblaðið bar höfuð og herðar yfir öll dagblöð og þar fengust ekki birtar greinar sem ekki voru hagkvæmar stefnu flokksins. Svo var líka um mörg önnur þjóðþrifamál.  Ritstjórar voru einvaldar og gátu sorterað úr hvað væru "fréttir" og hvað ekki.

Með tilkomu almennrar internetsnotkunnar, þá smám saman breyttist þetta, umræðan varð opnari og líka harðari.  En samt var sterkur varnarmúr um stjórnmálamennina, allan fjórflokkinn. 

Í dag skynja ég að þetta er að breytast, þeir eru komnir í bullandi vörn, og í stað þess að standa keikir og segja okkur það sem þeir vilja að við heyrum, er komin vælutónn í þá og vörn.  Þeir eru farnir að átta sig á því að fólkið getur hvenær sem er tekið völdin.  Og það sem meira er að það er að renna upp fyrir fólkinu líka.  Það eigum við forsetanum fyrst og fremst að þakka, því eftir að hann hætti að mæra útrásarvíkingana, snéri hann sér að því að velja lýðræðið og fólkið fram yfir pólitíkusana.  Til þess hafði hann rétt sem hann notaði til skelfingar stjórnálamönnunum.  En síðast og ekki síst okkar grasrótarfólki sem hefur unnið þrekvirki bæði með mótmælum, borgarafundum og samstöðu, en líka samtök eins og Hagsmunasamtök Heimilanna sem hefur reynst betri en enginn. 

Þess vegna hatar elítan forsetann og telur sig geta sýn honum alla þá óvirðingu sem það á til, en virðist ekki átta sig á því að hver sem situr á forsetastóli er þjóðkjörinn fulltrúi fólksins í landinu og með því að úthrópa hann, úthrópar það okkur líka sem þjóð. 

Það er margt ágætt sem þessi ríkisstjórn hefur gert að mínu mati, hún hefur stöðvað álvitleysuna, og sett útgerðarmennina í grátkór, og ótta við að missa réttindi sem þeir hafa aldrei átt að fá.  Sláturleyfishafar eru af sama meiði, þar þarf að vera óhræddur að skera upp það kerfi og leyfa bændum að slátra og fullvinna afurðir sínar.

Hins vegar hefur hún á sama hátt lagt dauða hönd á alla aðra fjárfestingu og ný sprotafyrirtæki með skattabrjálæði sínu, svo engum heilvita manni dettur í hug að auka við fyrirtæki sitt, fjölga starfsmönnum eða byrja nýja starfssemi. 

En ég segi við getum séð ef við lítum til baka að við höfum náð árangri, við erum búin að sýna tennurnar og hramminn og þetta fólk er farið að ugga um sinn hag.  Sem það má svo sannarlega því það er löngu kominn tími á suma þeirra að draga sig í hlé.

Núverandi ríkisstjórn hefur verið óspör á að segja okkur að hér hafi orðið hrun og það sé allt sjálfstæðismönnum að kenna.  Skauta yfir hverjir voru með þeim í stjórnum og hverjir það hafa verið sem hvað lengst hafa verið við kjötkatlana í lykilhlutverkum.  Þess vegna fannst mér svo frábært svar sem ég sá á einu blogginu hér, sem ég hef fengið leyfi til að birta hér.  Innleggið er eftir Benedikt V. Warén 

Og hljóðar svo:

"Það er með ólýkindum hvað fulltrúar Samfylkingarinnar fara mikinn í þessu máli og kjósa að snúa öllu á haus og eru iðnir við að kenna Sjálfstæðis- og framsóknarflokknum um að bera einir ábyrgð á einkavæðingu bankanna. 

Sannleikann má hins vegar finna í skriflegum gögnum, svo ekki hefði þurft að fara með þetta fleypur sem fulltrúar Samfylkingarinnar velja að fara fram með í þessu máli.  Það jákvæða við þetta er að þarna er Samfylkingunni rétt lýst og fólk fær að sjá með eigin augum þvæluna sem frá þeim vellur.

 

http://rna.althingi.is/html/vidauki1.html 

"Íslensk stjórnvöld hófu fyrir alvöru að undirbúa einkavæðingu ríkisfyrirtækja upp úr 1990, en segja má að bylgja einkavæðingar hafi hafist með stjórn Margaret Thatcher í Bretlandi og náð í kjölfarið vaxandi fylgi víða um heim. Markmiðið var að draga úr ríkisrekstri og þar með vaxandi ríkisútgjöldum."

 

Hverjir voru þá í íslensku ríkisstjórninni?

 

http://www.stjr.is/Rikisstjornartal/nr/25

Þriðja ráðuneyti Steingríms Hermannssonar: 10. september 1989 - 30. apríl 1991 voru ekki bara framsóknar menn þar mátti einnig finna:

• Jón Baldvin Hannibalsson, utanríkisráðherra

•  

• Jón Sigurðsson, iðnaðarráðherra og viðskiptaráðherra

•  

• Jóhanna Sigurðardóttir, félagsmálaráðherra

•  

• Ólafur Ragnar Grímsson, fjármálaráðherra

•  

• Svavar Gestsson, menntamálaráðherra

•  

• Steingrímur J. Sigfússon, samgönguráðherra og landbúnaðarráðherra

•  

Finna menn hér einhver kunnugleg nöfn, á taflborði stjórnmálanna?

 

Ráðuneyti Davíðs Oddssonar tók síðan við keflinu og hélt vinnunni áfram þar sem frá var horfið.  Þorsteinn Pálsson og Jón Baldvin Hannibalsson handsöluðu m.a. Shengensáttmálann í kokteilpartíi, þannig að það varð illa snúið af þeirri braut. 

Á svipuðum nótum voru fyrstu skefin í einkavæðingunni. 

 

Fyrsta ráðuneyti Davíðs Oddssonar(30. apríl 1991 - 23. apríl 1995) voru m.a. kratarnir:

 

• Jón Baldvin Hannibalsson, utanríkisráðherra

•  

• Jón Sigurðsson, (til 14.06.1993) iðnaðarráðherra og viðskiptaráðherra

•  

• Jóhanna Sigurðardóttir, (til 24.06.1994) félagsmálaráðherra

•  

• Sighvatur Björgvinsson, (til 14.06.1993) heilbrigðisráðherra, (frá 14.06.1993)

• iðnaðarráðherra, viðskiptaráðherra og samstarfsráðherra Norðurlandanna, og (frá 12.11.1994) heilbrigðisráðherra

•  

• Guðmundur Árni Stefánsson, (frá 14.06.1993 til 24.06.1994) heilbrigðisráðherra, og (frá 24.06.1994 til 12.11.1994) félagsmálaráðherra

•  

• Össur Skarphéðinsson, (frá 14.06.1993) umhverfisráðherra

•  

• Rannveig Guðmundsdóttir, (frá 12.11.1994) félagsmálaráðherra

•  

Eru einhver kunnuleg nöfn hér að framan?

 

Ríkisstjórn sem tók við 1995 kláraði síðan ferlið sem hafði verið í vinnslu í fimm árin á undan, - með fulltingi krata.

Það passar hins vegar krötum bærilega að slá núna pólitískar keilur og ljúga að þjóðinni og þykjast hvergi hafa komið nærri.  Sá lygavefur er ekki einskorðaður við þetta mál hjá krötum, - því miður.

 

Halda menn virkilega að það hafi þóknast krötunum eitthvað sérstaklega illa, þær athugasemdir frá ESB um að aflétta allri ríkisvæðingu þar sem því var við komið? 

Halda menn að að kratar hafi ekki séð að dropinn holar steininn og því fleiri lagfæringar sem væru gerðar í anda ESB auðveldaði umsókn inn í sæluríki krata. 

Einkavæðing bankanna var bara eitt púslið í þeirri vegferð.  Þegar sagan er skoðuð í samhengi, þá eru allir flokkar viðriðnir þessa einkavæðingu á einn eða annan hátt.

Kratar voru þó oftast í þeim ríkisstjórnum, ef menn skoða með opnum augum þær ríkisstjórnir sem komu að þessu verki. 

Og það breytir engu að segja að flokkarnir hafi ekki einu sinni verið til á þessum tíma, vegna þess að það verður eingöngu hártoganir um feluleik og kennitöluflakk, sem þykir ekki lengur par fínt. 

Það eru einstaklingarnir í lykilstöðum flokkanna sem skipta máli, ekki hvaða kennitala flokkarnir bera í dag.

Það eru líkin í lestinni sem lykta, - ekki nafnið á brúnni."

 

Svo mörg voru þau orð.  Svo það er ekki hægt að segja að það hafi bara einn eða tveir flokkar staðið að þessu hruni sem hófst fyrir svo löngu síðan og þarna eru lykilpersónur sem eru við stjórnvölin enn þann dag í dag, OG ERU EKKERT Á FÖRUM SAMANBER FORSÆTISRÁÐHERRA SEM VAR KLÖPPUÐ UPP EINRÓMA Á LANDSFUNDI UM DAGINN.

Það hefur margt áunnist þó það sjáist ef til vill ekki með berum orðum.  En það sést ef maður skoðar málin vel og hlustar á það sem menn segja, hvernig þeir segja það og helst hvað þeir segja EKKI.

En nú er þetta orðið alltof langt og enginn nennir að lesa svona langan pistil.  En hversu mikið hefur áunnist kemur í ljóst á næstunni  hef ég trú á.  Eigið notalegt kvöld.

Fyrsta myndin á nýju vélina og Árshátíð Grunnskólans á Ísafirði.

Fyrsta myndin á nýju vélina tekin í dag. 

En ég fór í kvöld á yndislega skemmtun, árshátíð Grunnskólans.  Þetta var hin besta skemmtun.  Ég hef farið á allflestar þessara skemmtana gegnum árin, og mér finnst þær alltaf betri og betri, meiri metnaður. Ég dáist að kennurunum og krökkunum fyrir að vinna að árshátíðinni.  Þar er mikil leikgleði og hugmyndaauðginni gefin laus taumurinn.

Það er örugglega afar erfitt að gera leikþætti og atriði sem allir geta tekið þátt í, og það er greinilegt að það er lagt mikið upp úr að allir geri eitthvað.  Það sem skortir á um framsögn og leikhæfileika, bæta þau upp með fjörinu og gleðinni. 

Það ríkti eftirvænting í leikhúsinu, foreldrar, afar og ömmur, systkini og ættingar höfðu komið til að skemmta sér.  Og nú ætti ballið að fara að byrja.

Þessi tvö voru kynnar, og þau lásu líka upp úr gagn og gaman, okkur eldri til mikillar skemmtunnar.  Xog Z eru hjón, óttalega mikil flón og svo framvegis.

14 ára stelpur sýndu svo föt.

Gerðu það mjög vel.

FLottar stelpur.

5. bekkur rifjaði upp fyrir okkur sögurnar af Bakkabræðrum við mikinn fögnuð áhorfenda. Hér sjáum við söguna um Faðir vor kallar kútinn.

Sagan um þegar þeir fóru að borga leiguna og gleymdu ýmsum siðum og þurftu að fara fleiri ferðir til húsfreyju.

Og svo ruglast þeir á fótunum á sér.  Þetta var virkilega skemmtilegt.

6. bekkur fór í tímaflakk.  Þau hittu álfa sem leyfðu þeim að hoppa milli alda.

Hér eru þau komin á sturlungaöld, á Þingvelli þegar kristnitakann varð. 

Goðinn kemur undan feldi og lýsir yfir að Ísland sé kristið, en menn megi blóta á laun.

Að þessu atriði var hlegið, á balli í Sjallanum.  Margir örugglega sem könnuðust við sig þar, þ.e. afar og ömmur.

Æ fóru aðeins og langt og þau eru komin á Elliheimilið.

Fegnust urðu þau nú samt að komst heim til sín. 

7. bekkur stalst inn á bókasafnið og bækurnar lifnuðu við. Hér er sagan af Hróa Hetti.

Rauðhetta og úlfurinn sú saga vakti mikla kátínu, því það var leikuppsetning, og leikstjórinn lét þau segja sömu hlutina aftur og aftur, hlæjandi, grátandi og svífandi. Afar skemmtilegt.

8. bekkur færði okkur Öskubusku.

Vonda stjúpan les henni fyrir öll verkin sem hún á að gera áður en hún fær að fara á dansleikinn.

Öskubuska dansar við prinsinn.

9. bekkur færði okkur ýmsa smáþætti.  Hér sjáum við Forrest Gump.

Má ekki bjóða þér konfekt, konfektkassi er eins og lífið, maður veit aldrei hvaða mola maður fær. 

Ég get barist við Vampýrur.

Já draugalegt er það.

Fengum líka að sjá strumpana.

Og Justin Beaber.

Ó hann er svo sætur.

Og Billy Dean.

Hjá 10. bekk litum við inn á upptökur á sápuóperunni Ást og svik.

Þar voru svik, prettir, framhjáhöld og óléttur og margt sem kom þar fram, enda örugglega ekta amerísk sápuópera.

Í miðri upptöku ruddist óboðin gestur inn.

En var snarlega ofurliði borin og hent út.

Þarna voru líka upptökumenn, hljóðmenn, teljarar og sminkur.  Allt eins og í raunveruleikanum.

Mamma og pabbi megum við koma upp í hjá ykkur.  Já.. ég er eiginlega ekki mamma ykkar, ég er pabbi ykkar... já og ég er eiginlega ekki pabbi ykkar ég er mamma ykkar.

Og endað með dansi og stæl.

Frábær sýning.  'Eg veit það ekki alveg, en allavega eldri bekkirnir sömdu sitt efni sjálf, auðvitað með dyggri aðstoð kennarana sinna.  Þarna kom fram mikil hugmyndaauðgi og efnið vel frambærilegt og skemmtilegt.  Fyrir utan skemmtanagildið, þá er það frábært að krakkarnir skuli fá tækifæri til að vinna að svona skemmtun, það færir líka samband kennara og nemenda upp á annað og skemmtilegt svið, þar sem þau sameina krafta sína. Ég sá líka að kennaranir fylgdust með, þeir sem ekki voru á kafi í að aðstoða sinn bekk.  Og eins og ég sagði fyrr, það er flott að geta fundið öllum stað og hlutverk og að allir séu hluti af heildinni. 

Krakkar þið voruð frábær ég vil þakka innilega fyrir mig í kvöld.  Og haldið áfram að vera svona áhugasöm og yndæl.