Prinsessumyndir.

Já ÞÁ Er komið að nokkrum prinsessumyndum. Ég hef komist að því að það lesa allskonar þjóðerni bloggið mitt, fólk sem ekki skilur tungumálið er skoðar myndirnar og fylgist með.  Það er voða gaman að uppgötva svoleiðis. 

Hér eru ketlingarnir á heimilinu Púbsý, Carlos og Lille Fee.  Þau eru rosaleg krútt.

Þeim líður vel svona í hóp, en svo eru þau líka upp um allt og út um allt.  Þau voru svo pínulítil þegar þau komu misstu móður sína rétt eftir fæðingu svo dýralæknisneminn var fengin til að taka þá að sér.

 

 

 

 

 

Hér er Carlos að tékka á rauðvíni, auðvitað Blau Frankies

Í gær var dagur lúðrasveitar bæjarins, þeir komu og spiluðu fyrir framan öll húsin og fengu pening fyrir, það er þeirra fjárfesting.

Ég var auðvitað að tala um prinsessumyndir hér er ein glæsileg.

Flott bæði Púbsý og Hanna Sól.

En Öskubuska litla var ekkert á því að láta mynda sig prakkarinn sá arna.

Það var hlaupið horna á milli.

Hlaupi hlaupi hlaupi.....

Hún er alveg sami grallarinn og hún hefur alltaf verið þessi elska.

Svo er Hanna Sólin orðin svo mikil dama.

Svo má setjast niður og horfa á eina mynd eða svo.

 

Stundum rífst maður líka eða stríðir stóru systur.

En oftast eru þær bestu vinir.

Hanna Sól er orðin nokkuð lunkin í að leggja kapal í ömmutölvu.

Hér er verið að gefa ömmu kaffi og kökur.

Hér er líka nýtísku leirmyndavél.

Og hér er mynd síðan í gær, Ásthildur klappar Carlosi.

Sú stutta er vel liðtæk á hljómborðið líka. 

Hér er svo mamman í smápásu frá próflestrinum og nýtur sín vel með kisunum sínum.

Thats all for now my darlings. Hér er klukkan 17.19. og löngu orðið dimmt.  Austurríkismenn eru ekkert sérstaklega hrifnir af flýtingu klukkunnar hér er orðið albjart kl. hálf fimm á morgnana og aldimmt um hálf fjögur þegar þeir sækja börnin á leikskólann.   Ég held að við ættum aðeins að hugsa það mál betur.