Ég er komin með upp í kok og gott betur.

Ég er orðin dálítið þreytt,  nei alvegi niðurkomin af hræsninni og vitleysunni í alþingismönnum og  ráðherrum landsins undanfarið.  Allt svo erfitt og það er svo sárt að þurfa að taka á hirðuleysi samstarfsmanna og ég veit ekki hvað. 

 

Ég get sagt ykkur ágætu ráðamenn hvað er erfitt að lifa með.  

 

Nú næstkomandi 28 september er ár frá því að sonum minn dó.  Hörmulegasti dagur lífs míns, en það er ekki bara það,.  Í mörg ár hef ég barist honum til hjálpar í næstum ólíðandi heimi fíknar og Réttarkerfisins Íslenska.  Þar hef ég oft þurft að beita mér honum til traust, þegar hefur átt að vaða yfir hann með skítugum skóm, eins og svo mörgum öðrum.  

En það sem endanlega hratt honum fram af brúninni, gerðist fyrir mörgum árum.  Hann var nýkomu út af Litla Hrauni, hann sagði við vini sína, nú er ég hættur að haga mér svona, ég ætla ekkert að gera til að fara þarna inn.  Ég er að byrja nýtt líf.

 

Nema hanna hafði keypt sér gamlan bíl, sem enginn kunni að gangetja nema hann.  Svo eitt kvöld voru þeir að rúnta vinirnir og unnusta eins þeirra var að aka bílnum.  Hann stoppar svo á gatnamótum og hún kemur honum ekki í gang.  Hann sem var alltaf svo til í að hjálpa, fer út úr bílnum, sest inn í bílstjórasætið, setur bílinn í gang og er komin út úr bílnum aftur, þegar lögreglan kemur.  Hann grátbað þá um að skoða aðstæður og sjá að hér var ekkert saknæmt að gerast.  En nei, þeir hafa samband við stöðina; rödd segir er þetta hann, Thomassen, já segja þessir ungi lögreglumenn, já komið þá með hann strax.

 

Hann fór svo beint í gtrjótið aftur.   Og þar brotnaði allt hans traust á “réttvísina”.   Því miður var ég ekki alveg með á nótunum, því ég hefði reynt að gera eitthvað til að vernda hann.   En eftir þetta lá leiðin bara niður.  Þó hann næði sér upp í nokkur ár eftir þetta, varð hann aldrei sami káti drengurinn sem trúði á réttlætið.

 

Þetta! ágætu alþingismenn Íslands er sárt.  Ég vorkenni ykkur ekki rassgat að vandræðast með að vernda vini ykkar, sérstaklega þegar ég hef sterkan grun um að það sé frekar til að verja ykkar eiginn skaðbrennda botn, fremur en einhverjar áhyggjur af pólitískum vinum.

Hvort skyldi þessi synd sonar míns skora meira í samfélaslegu samhengi eða aðgerðarleysi ykkar og kæruleysi við að sinna skyldum ykkar, eða kúlulánin sem sumir komust upp með, tæming bankasjóða, þögnin yfir alvarlegum aðsteðjandi vanda, eða að halda hlífiskyldi yfir því fólki sem þið vitið vel að gerði margt rangt og ekkert til að bjarga því sem bjargað var.

 

 

Stjórnvöld bera mikla ábyrgð, þegar fólk tekur að sér að vera ráðherrar og þingmenn, taka þeir á sig ákveðnar skyldur, og þegar þeir valda ekki þeim skyldum sínum, ber þeim að víkja, eða verða vikið.  Samkvæmt rannsóknarskýrslum, nú tveimur, kemur í ljós að stjórnsýslan í landinu er í molum og ekki stendur steinn yfir steini.

 

Því eru það vinsamleg tilmæli til ykkar að þið rjúfið þetta stjórnasamstarf, reynið að skammast ykkar og við fáum að kjósa aðra einstaklinga til að taka við. 

Allavega vil ég ykkur BURT, ríkisstjórnina BURT, Alþingi BURT, Glæpamennina LOKAÐA INNI.

 

 

Ég segi bara þið sem stjórnað hafa landinu síðastliðin 20 ár eruð sek um að drepa niður samfélagið, fyrst landsbyggðina, síðan allt landið, og eigið sök á fjölda fátæks fólks sem á ekki fyrir nauðþurftum, þið berið líka ábyrgð á því að um 700 til 1000 manns verði borið út á næstunni, og þið berið ábyrgð á fjölda sjálfsvíga undanfarin ár.  Bara ef þið kynnuð nú að skammast ykkar. 

Fyrning er eitt sem þarf að aflétta.  Ég vil að þeim verði refsað sem nú þykjast sitja á friðarstóli og komnir fyrir vind.

 

Þjóðin kallar á réttlæti og sanngirni.  Í dag er það svo langt í frá að sé þannig.  Og ég ætla rétt að vona að fólk fari nú að vakna og hætta að hlusta á viðhlægendur sem lofa öllu fögru og hafa alltaf gert, en svikið allt jafnóðum. 

 

Ég get sagt ykkur að enn þann dag í dag græt ég þegar ég hugsa um þennan atburð sem ég talaði um í upphafi.  ‘Eg græt það mest að hafa ekki hlustað betur á drenginn minn og verið honum skjöldur og skjól.  Hann dó til að sýna fram á hver gildin eru þegar allt kemur til alls.   Þau liggja ekki í valdi eða græðgi, eða peningum.  Gildin liggja hjá okkur sjálfum að við séum tilbúin til að vera til staðar fyrir þá sem okkur standa næst og hlú að þeim sem minna mega sín.

 

Þess vegna megið þið öll fara til andskotans.  Og þannig líður mér núna.

 

Og ef þið haldið að ég sé ein um þessa tilfinningu, þá megi þið hugsa ykkur aðeins um, sonur minn var bara einn af mörgum, og hér eru margar brotnar fjölskyldur, tættar í sundur af meðferð Réttarkerfisins á þeim, og fordómarnir og allt sem fylgja, og þó barnið mitt sé farið og svo mörg önnur, þá eru þarna úti ennþá fleiri sem bíða sömu örlög ef þið hunskist ekki til annað hvort að fara að gera eitthvað í skjaldborginni og velferðarbrúnni, eða losa okkur við ykkur, svo eitthvað nýtt blóð komist að og eitthvað verði gert þjóðinni til bjargar.  Hún hreinlega kallar á hjálp!!!

 

Hvað þarf annars margar undirskriftir til að krefjast kosninga?