Smá hugleiðing í sól og blíðu á Ísafirði.

Þegar þetta er ritað er orðið ljóst að ráðherraskipti hafa orðið í ríkisstjórn.  Jóhanna hefur setir sveitt við að ráða og reka.  Hún virðist hafa gert þetta alein því enginn þykist vita neitt eða hafa með málin að gera.  Meira að segja aðspurður sagði Össur í gær og lyfti höndum eins og biskupnum er svo gjarnt, að það væri alvaldurinn sem réði þessu öllu.

Finnst engum það skrýtin vinnubrögð að þó einhver sem vinnur sem forsætisráðherra, geti að eigin geðþótta deilt og drottnað?  Enginn veit neitt, eða getur sagt af eða á?

 

Ég held að þessi ágæta manneskja sé komin á frekar hálan ís.  Hún tók að sér (Pínd) forystu í ríkisstjórn  þar sem samfélgaið var með allt niður um sig.  Enginn treysti sér til að taka við búinu.  Auðvitað vissu allir á þinginu hvar var í farvatninu, og þeim þótti vænna um eigið rassgat, (hefðu ef til vill hoppa þangað sjálfviljugir til að sleppa)

En Jóhanna taldi sig geta ráðið við þetta.  En því miður þá fór svo að þessi fyrrum vinsælsti ráðherra, missti allan trúverðugleika frá fyrstu dögum.  Það hefði ekki þurft að fara svo.  Ég skili ekki ennþá af hverju hún sprengdi bombu í sinni fyrstu ræðu, sem hún hefði átt að vita að myndi sundra þjóðinni.  Eftir það varð ekki aftur snúið.  Ef hún hefði til dæmis byrjað á því að setja saman skjaldborg um heimili, hlú að sálarlífið þjóðarinnar.  Hefði bæði þessi ríkisstjórn og hún sjálf geta setið sátt við Guð og menn.

Þessi afglöp hennar hljóta að vera vegna þess að hún hafði ranga ráðgjafa, eða að hún réði ekki sjálf.  Var bara frontur fyrir aðra sem ekki treystu sér í óvinsældirnar sem þeir vissu að myndu koma.

Nú er hún komin út í horn og flestir búnir að snúa við henni bakinu.  Þeir skjalla hana svona til að sýnast, en sverja af sér allt sem hún er að gera með þessar skiptingar.   Ég veit ekkert, ég gerði ekkert, ég hefði auðvitað gert þetta öðruvísi, geta þeir nú hvíslað að reiðum flokksbræðrum. 

Ég hafði trú á Jóhönnu lengi vel, eða alveg þangað til hún varð forsætisráðherra og gerði sitt fyrsta verk að leggja til að við yrðum að fara inn í ESB.  Síðan hefur hún valdið mér sífellt meiri vonbrigðum, og loks þannig í dag að ég þoli ekki manneskjuna.  Það gerir svo sem ekki mikið til í sjálfu sér, því hún er að mestu horfinn af yfirborði jarðar.  Það er bara í svona málum sem hún er dregin fram og látin taka ábyrgðina.

Steingrímur siglir lygnan sjó með sitt fólk.  En meira að segja lyng sjór getur verið varasamur, því þó yfirborðið sé slétt, getur ýmislegt ógeðfellt og hættulegt leynst þar undir.  Og ein mistök geta kostað að skrýmslin skríða upp.  Jafnvel á versta tíma. 

Steingrímur hefur verið uppvís að svíkja öll sín kosningaloforð.  Og mér sýnist á öllu að grasrótin sé ekki par ánægð, og margir hafa látið sig hverfa.  Flýtur meðan ekki sekkur virðist vera mottóið hjá honum.

Lítið hefur heyrst í formanni Framsóknarflokksins undanfarið.  Hann er að átta sig á að best er að þegja og láta stjórnina um vindhögginn.  Leyfa pöplinum að gleyma Framsóknarflokknum smátíma, því fólk er svo fljótt að gleyma.

Sama er um Sjálfstæðisflokkinn.  Bjarni Ben er ekki mikið í umræðunni í dag, þar er teflt fram konu sem þykir vera í hreinni kantinum Ólöfu Norda.

En grasrótin, fólkið í landinu horfir upp á þetta og veit ekki sitt rjúkandi ráð.  Hvar er Skjaldborgin, hvar er velferðarbrúin, hvar er björgun smá fyrirtækja og uppbygging atvinnutækja?

Þetta hefur allt verið sett aftur fyrir björgun útrásarvíkinga, hjálpa þeim að afskrifa skuldir en halda að mestu eigum sínum.  Hafa fólk í skilanefndum bankanna sem var sjálft tengt inn í bankahrunið.  Þar sem er vélað um fyrirtæki landsins, og sumum hyglað öðrum sparkað.  Engar aðgerðir til að bjarga landsbyggðinni.  Allt skal sogað til Reykjavíkur.

Ég vona samt að þessi uppstokkun verði til góðs þrátt fyrir allt.  Ég hef trú á Ögmundi Jónassyni, og gleðst yfir að hann fái embætti sem felur í sér dómsmál, innflytjendamál og málefni lögreglunnar.  Þessi mál hafa að mínu mati verið í algjöru lamasessi og ómannúðleg. 

Ég er líka ánægð með að þau þorðu ekki að hrófla við Jóni Bjarnasyni, því ég held að hann sé staðfastur og góður vinnumaður.  Ég skora á hann að þora að ráðast að stærsta vanda þjóðarinnar, það er að knésetja L.Í.Ú og landbúnaðarmafíuna, þá sem vilja deila og drottna yfir þessum málum.

Það þarf að losa um kvóta bæði í sjávarútvegi og landbúnaði.  Leyfa bændum að slátra heima og selja sínar afurðir sjálfir, en ekki standa vörð um mafíu sem vill stjórna bændum eins og hverjum öðrum leiguliðum.  Það þarf að afnema kvóta bæði í sjávarútvegi og landbúnaði, og afskrifa skuldir á móti.  Þannig að bændur og sjómenn geti byrjað á núlli, nema auðvitað þeir sem skulda langt umfram kvótaeign.   Til að gera þetta þarf kjark og þor.  Því þessir aðilar hafa komið sér svo fyrir að þeir verja sinn "eignarrétt" með kjafti og klóm, og halda þar með landinu í fátæktarböndum þræla.

Ég er líka ánægð með Svandísi Svavars því hún þorir að standa fast gegn landnýðingum sem vilja valsa yfir náttúr Íslands og selja hana útlendingum.  Það þarf samt að gera enn betur og ná HS orku af Magma. 

Ég get alveg ímyndað mér að Guðbjartur geri góða hluti í Velferðarráðuneyti, en skil ekki af hverju menn notuðu ekki tækifærið og losuðu sig við sólbrúna snoppufríða flónið sem er ekki nógu þroskaður til að hafa þau völd sem hann fær.  Það hefði verið hægt að fá konu í staðinn, ef Jóhönnu var svona mikið um að halda kynjakvóta.  Sem mér finnst reyndar skipta minnstu máli.  Aðalmálið er að þær manneskjur sem veljast til starfa fyrir okkur landslýð séu starfi sínu vaxinn, hvort sem þau hafa tippi eða píku, fyrirgefið orðbragðið, en þetta er svo tussufínt tungumál sem við erum farin að taka upp hér í stjórnsýslunni.  

Reyndar hef ég hugsað mér að minnka til muna að ræða þjóðfélagsmál.  Hætta að mestu að hlusta á fréttir og fara að hugsa um það sem stendur mér nær.  Ég er orðin gömul kona, ég get ekki breytt heiminum, en ég get ef til vill komið smá gleði og von til vina minna.   Þ.e.a.s. ef ég festi mig ekki í þeim dapurleika sem stjórnmál eru í dag.   En þau eru beinlínis mannskemmandi öllu hugsandi fólki, sem hefur réttlætiskennd og vill jafnræði þegnanna. 

Ég vil segja þetta að lokum.  Hverri upphefð fylgir ábyrgð.  Og þó sprelligosarnir sem er hyglað á alla lund af kjötkatlakósýstólaliði virðist sleppa fyrir horn.  Þá kemur sú tíð að þeir munu þurfa að borga til baka það vonda sem þeir baka öðrum.    Þetta fólk getur því brosað og hrósað sigri, en það getur alveg verið meðvitað um að það getur aldrei keypt sér virðingu samborgaranna, né fyrirgefningu ef það sýnir ekki iðrun.  Hamingjan eina og sanna er heldur ekki til sölu.

Enginn getur verið glaður og frjáls nema vita í hjarta sínu að hann hafi komið vel fram við alla, sýnt þeim virðingu og velvild.  Og fyrir almættinu erum við öll jöfn.  Það getur því enginn hreykt sér eins og hani á haug, nema fyrir sjálfan sig.  Þetta mun koma vel fram í vetur, þegar kúlu- og spillingarlið sest aftur á alþingi Íslendinga, búið að fá bagga sína afskrifaða, en þarf að horfa upp á að allt er tekið af almennum borgurum.  Skyldi til dæmis afskrifaðar 500 millur ekki fljúga í gegnum einhvern huga?  Nú eða milljónir sem menn sönkuðu að sér og hafa ekki viljað gera grein fyrir, þegar einstæðar mæður verða bornar út af heimilum sínum.  Svo ekki sé talað um staðföst laun fyrir þingstörf og feitir eftirlaunasjóðir í biðstöðu. 

Ég get ekki borið virðingu fyrir þessu fólki, og mér þykir það ekki einu sinni leitt.  Hjarta mitt slær með fólkinu sem býr í þessu landi og er undirokað af öðru fólki sem er komið langt frá því samfélagi sem hér er.  Enda von ég er ein af þeim.

Þess vegna verðum við að fara að læra að standa saman, og sameina kraftana til að búa til réttlátara, sanngjarnar og manneskjulegra samfélg.