Góða veðrið á Ísafirði og smá hugleiðing.

Hér á Ísafirði hefur verið sól og blíða alla vikuna, hitinn um og yfir 20 °.  Ekki hefur verið sérstaklega bent á þetta í fjölmiðlum, enda er veðrið á Vestfjörðum best geymda leyndarmál okkar landsmanna, og eigum við þó mörg slík, sérstaklega í pólitíkinni.

Í gærmorgun var svona mistur yfir bænum okkar, algjör þögn og kyrrð.

Skúturnar á pollinum hreyfðust ekki.

Einn af þessum fallegu morgnum, sem hafa verið lygnir í allt sumar, en meira þó um sólskinið.

Eftir hádegið reif svo sólin burtu mistrið og skein eins og venjulega í sumar, og það gerir hún líka í dag.

Svona s

máhugleiðing.

 

Það hyllir undir einhverskonar uppgjör á æðstu stöðum, og margt bendir til að nokkurs titrings gæti í röðum þeirra framá manna áttu að vera á verði í hruninu.  Sérstaklega hjá þeim sem hafa staðið til hliðar, en eiga þó sína sök, með því að þegja og leyfa öllu að fara fram, án þess að lyfta litla fingri.

 

Ég er viss um að engan grunaði að fallið yrði svona hátt, og þetta yrði svona svakalegt, en samt,  fólkið sem almenningur kaus til að fara með sín mál, treysti þeim fyrir velferð sinni, brást.  Og ekki bara þeir sem stóðu á verðinum meðan allt fór til andskotans, heldur líka þeir sem tóku svo við og þóttust ætla að bjarga okkur, mynda skjaldborg og velferðarbrú.

 

Ég var að lesa þessi ummæli frá 1997 eftir Jóhönnu Sigurðardóttur sem hljóðar svo;

 

Þann 1. janúar 1997 sagði núverandi forsætisráðherra Jóhanna Sigurðardóttir að fátækt á Íslandi væri þjóðarskömm.

 

Hún sagði einnig orðrétt: "Það er vissulega mjög alvarlegt ef sá maður sem öðrum fremur hefur fjöregg þjóðarinnar í hendi sér, sjálfur forsætisráðherrann neitar að horfast í augu við þá staðreynd að tugir þúsunda heimila í landinu búa við kjör nálægt sultarmörkum. Þetta er smánarblettur á þjóðinni," segir á vef Verkalýðsfélags Akraness.

 

Nú situr þessi sama kona sem forsætisráðherra og horfist ekki í augu við þjóðina sína, heldur fer undan í flæmingi.  Það þarf að bjarga bönkunum og auðmönnunum, meðan almenningi blæðir út. 

 

Jóhanna er ekki ein um svona hugsunarhátt og framkomu, því miður er þetta viðtekin venja þeirra sem komast að völdum.  Þess vegna er  öllu tjaldað til að komast til valda.  Ekkert prinsipp er svo heilagt að ekki megi býtta því út fyrir valdastól.   Það sést til dæmis vel á Steingrími J. Sigfússyni, ef menn nenna að fletta upp því sem hann sagði fyrir kosningar og svo eftir á.  Engan AGS, ekkert Icesave,  ekki ESB.  Það versta var að fólk hlustaði á hann og treysti því að hann væri að meina það sem hann sagði.

 

Þarna úti bíða  aðrir forystumenn annara flokka sem vilja komast að.  Þeir munu gera allt og lofa öllu til að fá athygli fólks og trúnað.

 

Málið er að loksins er almenningur að vakna upp við þann ljóta draum, að þjóðin var aldrei neinn hluti af þessu plani.  Við vorum bara nytsamir sakleysingjar sem þeir þurfa á að halda til að borga eyðsluna.  Og sífellt fækkar í hópnum.  Sífellt fleiri flytja erlendis til að komast í burtu frá spillingu og óheiðarleika, feluleikjum og lygum.  Aðrir hafa misst allt og verða að vera upp á náð og miskunn velferðarkerfisins, þar sem skammtað er naumlega úr hnefa.  Svona á meðan útrásarliðið lifir í vellystingum praktuglega og skortir ekki neitt.  Þeir eru heldur ekki bornir út úr villum sínum, nei þeir fá stöðugleikasamninga, afskriftir og meiri lán.

Svo er verið að krefja menn um að sýna Alþingi virðingu.  Virðing kemur ekki með valdboði, heldur ekki með peningum eða mútum.  Virðing verður einungis fenginn með eigin framkomu og heiðarlegum vinnubrögðum.

 

Nú er svo komið að þó ráðamenn séu jafnvel að reyna að gera eitthvað rétt, þá treystir þeim enginn lengur.   Þið ágætu alþingismenn og embættismenn eruð búin að missa bæði traustið og trúnaðinn.  Það verður erfitt að vinna það upp aftur.  Ekki er það heldur gæfulegt þegar kúlulánaþegar sem hafa fengið allt sitt niðurfellt, og söfnunarpésar sem neita að gefa upp í hvað peningarnir fóru og hver styrkti, ætla sér að sitja áfram á Alþingi eins og ekkert sé.

 

Þið getið auðvitað setið þar í krafti laganna og flokksins.  En það megið þið vita að virðingu almennings hafið þið varla.  Ekki vildi ég vera í þeim sporum, þó allt gull heimsins væri í boði.   Sjálfsvirðingin og mannorðið er með því helgasta sem maður á fyrir utan ástvinina.  Þið getið varla haft hvorugt ef þið eruð á annað borð með samvisku.

Mér virðist vera farið að skorta mikið á þolinmæði og jafnvægi þeirra sem sitja þingið.  Mér sýnist álagið og allur leikaraskapurinn vera að sliga samvisku manna þar.  Enda ekki skrýtið, því þið hljótið að finna fyrir vantrausti og vanþóknun almennings á verkum ykkar.   Þið ættuð að fara meðal almennings og hlusta á hvað fólkið á götunni er að segja um sína hagi, en ekki treysta bara á sérfræðinga sem hafa sína visku upp úr skýrslum og bókum, en ekki frá fólkinu sem verið er að fjalla um. 

 

Ef til vill þurfum við þennan skell til að sjá að ráðamenn eru engar heilagar kýr, heldur fólk sem boðist hefur til að vinna fyrir okkur.  Og að það er okkar að veita þeim aðhald og refsa þeim þegar þeir standa sig ekki, en ekki bara bugta okkur og beygja eins og almúgamenn fyrr á árum, sem voru leiguliðar og þrælar höfðingjanna, við erum á góðri leið í það sama far aftur ef við gætum okkar ekki. 

 

Málið er að gjáin milli stjórnmálamanna og almennings er orðin svo breið að það heyrist ekki á milli.  Ég hugsa að þar kæmi velferðarbrúin sér vel, og þá ætti að vera hægt að byggja skjaldborgina og gleyma um stund bönkunum og þeim sem þar sitja og deila og drottna, ríki í ríkinu og handvelja þá sem settir verða á og hverjir verða settir í sláturhúsið.  Og mér skilst að þar sé ekkert eftirlit.  Getur það virkilega átt sér stað?  

 

Hver lætur sér detta í hug að ráða bankaræningja til að sitja og skipta ránsfengnum milli manna?

En þetta er nóg í bili.  Við getum lokað augunum fyrir neyð annara, við getum jafnvel öfundað aðra og hneykslast á fólki, en ef við sjálf erum ekki heil á sálinni og gerum okkar besta af heiðarleika þá líður okkur einfaldlega ekki vel.  Og hvort skyldi nú vera betra upp á framtíðina, gróði eða gæfa.  Þetta fer nefnilega aldrei saman.  Eigið góða helgi.

  Má svo ekki bjóða ykkur ávexti svona í lokin.

Vínber?

Eða perur?