Hvað getum við gert, fólkið í landinu til að fá sömu fyrirgreiðslu og allir afskriftapésarnir?

Ég vil byrja á að þakka öllum þeim sem hafa sýnt okkur samúð og vilvilja, það er okkur ómetanlegt mitt í öllu þessu gjörningarveðri.  Ég er að vona að þessum tilfinningalegu erfiðleikum fari að ljúka.  Ég er búin að fara til læknis og láta skoða líkamlegt ástand mitt, er komin með of háan blóðþrýsting og magabólgur af þessum ástæðum.  Ég þarf sennilega að vinna betur úr sjálfri mér, en ég bara get það ekki eins og er.  Alveg síðan Júlli minn dó, hef ég þurft að berjast við allskonar andlega erfiðleika, og þegar ofan á þetta persónulega bætist vonleysi með gagnslausa ríkisstjórn og innlimun í ESB sem ég er algjörlega á móti, þá eykur það svo sannarlega á mína persónulegu vanlíðan.

Þegar þessi ríkisstjórn tók við, varð mér frekar létt, hugsaði sem svo að þetta fólk þ.e. Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur væru fólk sem hægt væri að treysta til að standa sig og gera góða hluti. 

 Vonbrigði mín hafa því verið gífurleg að uppgötva að forsætisráðherra landsins er löngu farin í felur, hennar fyrstu mistök voru að í stað þess að berja þjóðina saman til sátta, valdi hún málefni á oddinn sem var vitað mál að myndi tvístra þjóðinni í tvær eða fleiri fylkingar ESB málið. Þvílík vanhugsun og skammsýni.  Þetta mál ásamt Icesave og AGS drápu niður í henni allan kjark og þor og eftis situr kona sem er gjörsamlega búin að vera. 

Steingrímur tók þá við keflinu, hann djöflaðist áfram, gerði hverja gloríuna fætur annari, sendi vin sinn til að skrifa undir skuldindingar um Iceave sem voru mjög umdeildar og sem betur fer hafnaði þjóðin slíku gjörræði.  Hann hefur síðan gert hverja kjánavitleysuna á fætur annari, svo að okkar færustu sérfræðingar á sviði alþjóðamála hafa misst alla trú á honum, enda virðist honum fyrirmunað að sækja sér aðstoð fagfólks, en vill heldur treysta pólitískum vinum sínum.  Það hefur reyndar aldrei gefist vel.

Síðan er hver ráðherran í einhverri vitleysu sem ekki er hægt annað en að vekja kjánahroll.  Það fer fyrstur Árni Páll Árnason, sem hefði sennilega allstaðar annarsstaðar verið verið hrókerað út fyrir sér færari mann. 

Iðnaðarráðherra sem blaktir og vingsar eins og peningamennirnir vilja. 

Álfheiður sem sjálf þekkir ekki neyð nema af afspurn, og eftir því sem sagt er, er einmitt hennar eiginmaður ekki saklaus af því að auka á þá neyð sem lögmaður og innheimtuaðili. 

Katrín menntamálaráðherra hefur mér alltaf fundist stelpuskotta sem hefur aldrei þurft að vinna fyrir salti í grautinn sinn, þess vegna fannst henni bara gott mál að halda áfram að byggja menningarhús í Reykjavík sem kostað hefur þjóðina fleiri milljarða, og hefur farið a.m.k. helmingi meira fram úr upphaflegum áætlunum en gert var ráð fyrir.  Þetta er eins og ein ágætis frú í Danmörku sagði þegar hún frétti að íslendingar syltu því þeir ættu ekki brauð, af hverju fá þau sér ekki kökur. 

Gylfi Magnússon hefur svo sannarlega sýnt að hann kom þarna inn á fölskum forsendum, talaði fallega á Austurvelli, en reyndist svo vera besti vinur bankamanna og útrásarvíkinga. 

Við erum með utanríkisráðherra sem hefur það á sinni helstu stefnuskrá að koma okkur inn í ESB með öllum tiltækmum ráðum, þar er smá hvít lygi eða jafnvel kolsvört meðul sem helgar tilganginn. 

Samgönguráðherra sem er einn af gömlu fyrirgreiðslupólitíkusunum, að hygla sínu kjördæmi fyrst og fremst. 

Við erum reyndar með dómsmálaráðherra sem hefur sýnt bæði snerpu og áræðni til að taka á málum.  Það væri því synd að láta hana fara fyrir annan pólitíkus. 

Landbúnaðar, og sjávarútvegsráðherra er einn af þeim fáu sem stendur við sína sannfæringu í embætti, og er þar með talin óalandi og óferjandi.  Ég treysti honum samt best af þessum stjórnendum.

Og líka Svandísi Svavars.  Hún hefur sýnt að hún er með bein í nefi og þorir að standa gegn væli peningaaflanna og landnýðinganna sem eru tilbúnir að selja bæði landið okkar og ömmu sína ef því væri að skipta. 

Þetta eru ef til vill hörð orð, en þetta er mín upplifun af þessu fólki, sem hefur tekist á hendur að verja landsmenn, en hefur svikið hana í örvæntingu, fátækt og vonleysi.  Bæði með aðgerðum sem eru andstæð vilja  þorra þjóðarinnar og svo á hinn bóginn með aðgerðarleysi sínu til að búa til þá skjaldborg og velferðarbrú sem þau lofuðu.  Eina sem hefur gerst er að hér sitja bankamenn sem deila og drottna, afskrifa milljarða skuldir þeirra sem allt eiga, sumir hafa orðið uppvísir að fá niðurfellingu sjálfir á sínum skuldum en sitja samt við kjötkatlana og neita öðrum verr stöddum um það sama. 

Þetta er ljót saga, frá mínum bæjardyrum er hún sönn. 

Fyrir nokkrum árum skrifaði ég undir skuldbindingu fyrir fyritæki sem ég taldi eiga góða möguleika á að standa undir sér.  Þetta gerði ég þrátt fyrir margar viðvarandi föður míns um að veðsetja aldrei húsið mitt.  En hvað gerir maður ekki fyrir ástvini sína. 

Þegar kreppan kom, fór allt á niðurleið, líka þetta fyrirtæki.  Ég var líka búin að leggja þar inn tugi milljóna króna til að hjálpa til við reksturinn.  Þetta hvarf allt saman í hítina.  Svo kom í ljós að það hvíldu milljónir líka á húsinu mínu.  Þess vegna hefur það nú lent undir hamrinum. 

Það var vegna veða Sparisjóðs Vestfjarða í því.  En svo gerðist það að sparisjóðurinn okkar sameinaðist fleiri sparisjóðum, og þar ráða menn sem engu eira að mínu mati. 

Stjórinn hér hefur engin umráð eða leyfi til að gera neitt.  Á undan honum sat annar bankastjóri sem var búin að gera við okkur munnlegar samning um að húsið yrði metið upp og fengið út hvers virði það væri, við myndum síðan kaupa húsið á því verði.  Þegar sá bankastjóri hætti, fannst ekkert til staðfestingar þessum samningi, og því var öllu saman rift.  Uppboð skyldi það vera.   Daginn fyrir uppboðið hringdi svo bankastjórinn í manninn minn og tilkynnti honum að ef hann leggði 12 milljónir á borðið myndu þeir hætta við uppboðið.  Þetta var um svipað leyti og faðir minn dó, svo ef til vill hafa þeir séð sér færi á borði að geta klóað í arf.  Þeir hefðu átt að vita manna best að bankakerfið og útrásarvíkingarnir voru búnir að flá pabba minn inn að skinni, og það eru 7 syskini um það litla sem eftir er.

Maðurinn minn tilkynnti því bankastjóranum að við ættum engar 12 milljónir, enda væri húsið ekki þess virði.  Málið er að kúluhúsið okkar er nánast óíbúðarhæft vegna þess að ekki hefur verið gert neitt í að laga það síðan það var byggt árið 1967.  Það míglekur allstaðar, grindin er ónýt og fúi allstaðar, einangrun í þaki löngu búin vegna leka sem er vegna þess að dúkur sem átti að duga í 20 ár er allur orðin í rifum, enda komin yfir 25 ár síðan við fluttum inn.  Allar innréttingar eru búnar og ónýtar, gólfin sömuleiðis.  Reyndar hafði staðið til í um 4 ár að laga það allt og gera upp, sem betur fer fyrir okkur varð ekkert af því þá. 

Í rigningum þarf að fara með fötur í flest herbergi til að láta leka í. 

Þetta hús er ekki peningaleg eign í dag, heldur einungis líf og störf okkar Elíasar og barnanna okkar, og ekki síst barnabarnanna.  Þetta er heilagt Vé, sem var byggt af ást og kærleika, í þessi 25 ár höfum við plantað gróðri á hverju ári bæði kring um húsið og í hlíðina fyrir ofan, þar sem nú er myndarlegur skógur allskonar trjáa. 

Ég segi ykkur það alveg eins og er, að ég get ekki hugsað mér að flytja frá kúlunni minni.  Og ég verð að segja að það er ekkert annað en græðgi bankamanna að reyna að kreista út úr okkur fé sem við eigum ekki til.  Það þarf að gera við húsið upp á fleiri milljónir ef gera á það íbúðarhæft, og þess vegna er algjörlega útilokað að við getum keypt það aftur á 10 - 15 milljónir eins og draumur þeirra er. 

Þegar við ræddum um við nýja bankastjórann að láta fara fram hlutlaust mat á hvers virði húsið væri, kom algjört nei frá aðalkörlunum fyrir sunnan.  Nú þegar þeir hafa eignast húsið mitt, spurðum við hvort við ættum von á að geta átt forkaupsrétt, var svarið Nei! við munum auglýsa það til sölu eins fljótt og hægt er. 

Þetta er skrýtið því ég hef heyrt aðra sögu af manni sem missti sitt hús til Íslandsbanka, hann fékk að leigja það í eitt ár, og sían átti hann að fá forkaupsrétt að húsinu og leigan var þá sett sem greiðsla upp í kaupverð. 

Nú hef ég ekki heyrt þessa sögu frá fyrstu hendi, en sé hún sönn, þá gilda svo sannarlega ekki sömu lög fyrir alla.  Mér þætti því vænt um ef einhver vissi betur um þessi mál, hvað er rétt í þessu.

Ég legg þessa sögu á borðið, af því að mér blöskrar græðgin og harðneskjan gagnvart fólki sem hefur alla tíð staðið sína pligt aldrei skuldað neinum neitt og alltaf staðið í skilum með sitt.  Að þær aðstæður sem uppi eru, eru fyrst og fremst þessum bankageira og stjórnmálamönnum að kenna, og þeim er andskotan saman um litla jón og litlu gunnu, bara ef þeir fá sitt, sennilega til að geta gefið sjálfum sér arð og greitt sér hærri laun, því þeir þurfa jú peninga til að fjármagna lifistandardinn, flotta bílinn, einbýlishúsin og svo allt útstáelsið til að halda stöðunni í samfélaginu, veislurnar og ferðalögin. 

Ég veit líka að það eru hundruðir eða þúsundir íslendinga í þessum sömu sporum, og fá sömu hanteringu.  Ég er bara ekki tilbúin í að þegja yfir þessu.  Við eigum ekki að þegja, leyfum þessum afætum að horfa framan í bæði okkur og sjálfa sig. 

Þessi óvissa hefur skaðað heilsu mína og látið mér líða illa, og líka þess vegna er ég reið út í það fólk sem á fölskum forsendum þóttist ætla að bjarga þjóðinni, en setur allt í að bjarga öllum peningamönnunum, bönkunum, skiptastjórunum og því liði sem þykist vera að greiða úr flækjunni, en verður hvað eftir annað uppvíst að taka fyrirtæki af einum og hygla öðrum, sem óvart eru tengdir þeim sjálfum. 

Ég ætla að leggja á og mæla um, að græðgisöflin gangi sjálfum sér til húðar, og þeir fari sjálfir að ganga í gegnum þá hluti sem þeir ætla öðrum.  Það er ef til vill eina leiðin fyrir þá til að komast hjá því að fara til helvítis að loknu þessu jarðlífi.  Helvíti er vissulega til, þó þar sé ekki djöfullinn kyndandi vítiselda dag og nótt.  Þeirra helvíti verður það að þurfa að horfast í augu við sig og sínar gjörðir og þurfa að upplifa hve illa þeir hafa farið með allt sem í kring um þá er, meðan þeir gátu gert svo margt fallegt, sem gleður sálina, þá gerðu  þeir ljóta hluti á kostnað annara.  Hvað er til verra en að þurfa að iðrast og geta ekkert gert til að réttlæta gjörðir sínar.  Þess vegna skrifa ég allt það sem þeir gera mér á þeirra reikning, hann verður sendur þeim á nýja heimilisfangið hinu meginn.  Og ég veit að það verður ekki eini reikningurinn sem berst.  Það verður margt sem þarf að vinna úr og skammast sín fyrir. 

Við verðum að fara að standa saman, við verðum að taka fyrir nokkur örfá atriði til að leggja áherslu á, og beina kröftum okkar að því að fá þeim framgengt.  Það þurfa að vara raunhæf markmið og fyrsta krafan hlýtur að vara réttlæti handa öllum.  Afskriftir fyrir alla.  Ríkið hefur ekkert að gera með húsin okkar og eignirnar, til að selja öðrum fyrir spottprís. 

Það á að innkalla allan kvóta, og afskrifa skuldir útgerðamanna á móti.  Það á að innkalla allar bújarðir sem keyptar hafa verið að fólki sem ætlar sér ekki að búa á þeim, bara nytja landsins gagn og nauðsynjar, taka þær eignarnámi ef ekki vill betur til, og gera ungu fólki kleyft að hefja búskap, rétt eins og innköllun kvóta myndi gera ungum sjómönnum að hefja útgerð.   Allar auðlindir þjóðarinnar eiga að vera í eigu ríkisins, en með eftirliti óháðrar nefndar, um hvernig gæðum er úthlutað. 

Ísland mun innan fárra ára vera ein helsta matarkista heimsins, við munum geta flutt út hreinar afurðir eins og kjöt, fisk, vatn, grænmeti og jafnvel ávexti,  vera í nálægð við opna siglingaleið yfir norðuríshafið.  Þetta gera útlendingar sér grein fyrir, Þess vegna ríður þeim svo mikið á að komast yfir landið okkar.

En þetta er útúrdúr, en ekki fjarlægur draumur heldur staðreynd sem mun verða mönnum ljós ef þeir taka niður peningagleraugun og löngunina til að eignast allt sjálfir, hvort sem þeir hafa eitthvað með það að gera eða ekki. 

Eigið góðan dag elskurnar.  Ég er að blása út, það er ein leiðin til að losa sig við reiðina og örvæntinguna sem er ansi leiðinlegur förunautur, við megum aldrei láta þessar ljótu systur ná taki á okkur, og heldur ekki hinar sem eru þó verri, græðgi og öfund.  Ekkert er eins mannskemmandi og þær tvær, það hefur sýnst sig á litla Íslandi, þar sem þeim hefur verið ansi vel ágengt eins og við sjáum fyrir okkur á hverjum degi.  Reyndar má bæta við hégómagirndinni en hún er oft fylgifiskur Öfundar og Græðgi.

Eigið góðan dag elskurnar. Ég lofa að skrifa eitthvað miklu skemmtilegra á morgun, með myndum, bæði nýjum og gömlum.