Ættarmót á Núpi í Dýrafirði... eða er það í Arnarfirði, eða... falla ekki öll vötn til Dýrafjarðar?

Brá mér á ættarmót á helginni.  Það var virkilega skemmtilegt og yndislegt að hitta fólkið sitt, rifja upp gamlar minningar og kynnast nýjum einstaklingum.  Mesta hátíðin var þó að pabbi skyldi sjá sér fært að koma og vera með okkur heilan dag og borða með okkur góðan kvöldverð.

ég nenni ekki með en ég skal gæta hússins.

Nokkur himnagallerí, svona í byrjun.

Maður þarf auðvitað að líta til himins áður ern farið er í ferðalög. Við vorum þó heppinn, því við fengum sýnishorn af allskonar veðri, það háði okkur ekkert.

Hér er komið kvöld.

En sólin er þarna uppi samt.

Ættingjarnir farnir að koma sér fyrir undir helgina, það er tilhlökkun í loftinu, því við hlökkum til að hitta gamla félaga og svo þau sem eru að koma í fyrsta sinn.

Ég og Svanni, hann er kvæntur henni Ingu Högna, og er sjálfur stórættarhöfðingi.

Gamlir jálkar, Júlli Högna og Atli Smári hér er líka  Guðbjörg eiginkona Garðars frænda míns.

Dóra systir og Sævar.

Auður Lilja dóttir Sunnevu, hún er frekar feimin og vill helst bara vera hjá afa.

Við Atli prakkari frændi minn, við á trúnó eins og svo oft áður.

Eða sennilega brandara.

ég þarf endilega að gera við þennan bíl.

Já þetta passar örugglega hérna!!!

Er það ekki annars?

Best að bíða bara með þetta, ég  er orðin þreyttur.

Sturla og Elli unnu einu sinni sem dyraverðir í Félagsheimilinu í Hnífsdal, þeir voru fyrstu löggiltu dyraverðirnir, í þá daga voru þeir báðir með yfirvaraskegg, og fólk sagði að þeir væru tvíburar, það þýddi ekkert fyrir þá að þræta.  Við grínumst oft með þetta ennþá.

Júlíus, Guðbjörg mágkona og Dóra systir.  Reyndar er Guðbjörg frænka eiginkonu Júlíusar og líka konu Sturla en þær eru systur.

Snorri Gulluson, með sína tvo drengi og systursyni sína líka sem eru á sama aldrei og Úlfur.

Mótshaldararnir eru hér að skoða fjölskyldumyndir og skemmta sér vel.

Hér eru gaurarnir.  Ingi minn manstu eftir þessum þremur í Danmörku þegar þeir voru 5 ára!

Þeir hafa nefnilega lítið breyst nema hækkað heilan helling.

Stubburinn minn naut sín í botn.

Þeir sváfu auðvitað af sér morgunmatinn og allir strákar eru svangir og þurfa mikið að borða, svo það var ágætt að amma tók með smá nesti, vissi sem var.

Snorri með sína drengi að grilla.

Þessi kom ávænt inn á svæðið, hann var að fara til að hitta Jóns Sigurðsson og var sagt af æðstráðendum að hann byggi á Hrafnseyri við Dýrafjörð.  En við gátum leiðbeint honum áfram yfir í Arnarfjörð.  Hann ætlaði reyndar að koma við á Dýrafjarðardögum á Þingeyri, en þar var heilmikið um að vera þessa helgi.

Svo var haldið inn að Alviðru og þar ofan í fjöru, því nú var keppni um flottasta kastalann.

Ég get sagt ykkur það að hér voru allir jafn áhugasamir ekki síst afar og ömmur.

Dóra var ákveðin í að vinna og ég held bara að hún hafi fengið fyrstu verðlaun fyrir sinn kastala, en það gerði útslagið þessar frábæru skreytingar.

Kristín og Lea mamma hennar eru rétt að byrja að byggja sinn.

Allir að hjálpast að.

Þessi feðgin voru sniðug og fundu lítinn læk sem gat runnið í hallardýkið.

Og sum hún voru austurlensk, en flott.

Þessi var líka glæsilegur.

Og þessi.

Þessir tveir grallarar fundu sér bara tóftir og lögðust þar og létu fara vel um sig.

Svo kom kóngurinn sjálfur, og þá þurfti að koma honum inn í hús.

Borin á höndum af föngulegu liði ættingja.

Hann lét sig ekki vanta.

Úlfur ræðir við afa sinn.

Sigurjón Dagur kíkti líka á afa sinn.

Júlli minn fór nefnilega svo oft með hann til afa gamla.

Gaman að þau skyldu kíkja við.

Það var svo farið í fótbolta með Júllaragogga framan á sér.  Svo var farið í að fljúta flugdrekum og margt annað sér til gaman gert, og veðrið var ágætt allan tímann þó stundum hvessti augnablik.  Þetta fór allt vel fram og svo var bara að bíða eftir kvöldmatnum.

Boltinn á lofti, erfitt að sjá hann með gogginn.

Pabbi lagðist aðeins fyrir, en hann var hrókur alls fagnaðar og allir komu til að heilsa honum og ræða við hann.  Hann eins og hann er vanur reitti af sér brandara, og mundi eftir öllum. 

Hann naut sín alveg í botn.

Sumir gátu ekki staðist að prófa stólinn.

Og svo getur hann ennþá horft á stelpurnar og ekki verra að hafa svona glæsilega konu sér við hlið.

Já hann heilsaði líka minnsta manninum í fjölskyldunni.

Flottir ættingjar.

Hæ litli maður!

Sestur og nýtur matarins, fékk sér tvisvar á diskinn.

Fólkið að setjast til borðs.

Hann smakkaðist mjög vel og ég gat ekki heyrt annað en allir væru ánægðir.

Þessi ágæta vinkona mér var hér óvænt með einni frænku minni.  Alltaf jafn sæt þessi elska.

Sunna mín, en hún stóð sig rosalega vel með alla skipulagninguna sem var á hennar herðum, með dyggri aðstoð Júlíusar Högna.  Mótið var þeim báðum til mikils sóma.  Hápunktur kvöldsins var þegar haldinn var minningarstund um þá sem farnir eru.  Myndir og ljóð, það vöknaði hvert auga í salnum meðan við minnstumst látinna ástvina okkar. 

Þess vegna er þakklætið líka meira fyrir þá sem við höfum ennþá hjá okkur.  Og ekki síst sem rísa frá dauðum svo til, og eru meira kraftaverk en hægt var að ímynda sér.

Og hann hefur engu gleymt þessi elska.

Svo var endað á happdrætti og verðlaunaafhendingu.

Í öðru sæti í fótboltakeppni.

Gullhafarnir þau fengu farandsbikar með heim.

Allir sem fengu verðlaun og happdrætti, og þau voru mörg.

Gaman gaman.

Jón Gunnar að ærslast í stóra frænda Jóni.

Gott að setjast niður og slaka á eftir allt atið.  Þið voruð rosalega dugleg og eigið heiður skilinn fyrir vel unnin störf.  Ný nefnd hefur verið skipuð til að sjá um næsta ættarmót.

það heyrðist eitthvað fljúga fyrir að sumir hefðu móðgast og hefðu ekki komið sjálf og jafnvel beðið aðra að vera heima.  Ef þetta er rétt, sem ég veit ekkert um, þá segi ég nú bara, þekkjandi ágætlega júllagenin, ef einhver móðgaður ættingi hefði sagt mér að sitja heima yfir svona ættarmóti, hefði ég farið, jafnvel þó ég hefði ekki ætlað í upphafi. 

Þið sem heima sátuð áttuð ekki heimangengt eða súr og ósátt misstuð af yndislegri helgi, gott andrúmslof vinnátta væntumþykja og góður matur og skemmtun.  Innilega takk fyrir mig.