Stundum þarf að útskýra hluti.

Ég er nú ekki vön að útskýra það sem ég set hér niður.  En svo virðist sem einhverjir hafi talið að ég væri að gera lítið út umhverfisfulltrúanum okkar hér á þessari síðu.  Það  er bara ekki þannig.  Ég kann afskaplega vel við þann dreng, og finnst hann bæði ljúfur skemmtilegur og fyndinn. Við höfum afskaplega ólík viðhorf til garðyrkju það er alveg rétt, og var ég að gera létt grín að því.

Ég er hér reyndar að tala um allt annan hlut sem er gegnumgangandi í okkar íslenska samfélagi.

Ef menn hlusta á viðtalið og síðan það sem ég skrifa, sérstaklega það sem er undirliggjandi í tekstanum þá sjá menn hvað ég á við.  Til dæmis finnst spyrlinum ekkert athugavert við það að eftir 32 ára veru garðyrkjustjóra á Ísafirði skuli fyrst núna vera farið að rannsaka hvaða plöntur þrífast við Pollgötuna. 

Sama með Víðivellina, það er afskaplega merkilegt framtak, og væri verðugt verkefni fyrir sagnfræðinga að fara að rita gróðursögu Ísafjarðar og þá yrði það eitt af fyrstu verkefnum að ræða við þær góðu konur sem gróðursettu fyrstu plönturnar þar MEÐ JÁRNKARLI því annað dugði ekki.  Það er líka merkileg barátta tveggja kvenna að verja Austurvöll fyrir því að vera gerður að skólalóð í stað þess að vera skrúðgarður.  Eða þegar átti að koma í veg fyrir að minnisvarði yrði reistur í Jónsgarði til heiðurs þeim hjónum Jóni Jónssyni klæðskera og Karlinnu konu hans, og að garðurinn yrði nefndur eftir honum.   Það má líka tala um þegar vegagerðin og bærinn ákváðu að gera göngustíg inn með Skutulsfjarðarbrautinni sem er hið besta  mál, en ætluðu svo að byrja á því að rífa niður öll stóru grenitrén sem þar eru, af því að þau voru fyrir beinni línu göngustígsins. 

Það sem ég var að hugsa var einmitt þetta.  Að bak við alla hluti eru manneskjur sem hlú að og vernda.  Það er bara oftast sem enginn tekur eftir því sem gert er.  Því það er gert í kyrrþey. 

Sú sem hér dansar á lyklaborðinu hefur oft þurft að verja grænu svæðin hér með kjafti og klóm, bæði í og UTAN vinnutíma. Því það virðist alltaf vera það fyrsta sem hugsað er um að rífa niður gróður til að gera eitthvað annað.  Það er dálítið merkilegt þar sem hafa þarf fyrir gróðri að menn skuli ekki hafa hann framar í forgangsröðinni.

Menn verða bara að hafa sína skoðun á því sem ég hef sett hér niður, en málið er að við sjáum ekki það sem er næst okkur og kring um okkur.  En rekum helst augun í það sem kemur að.  Einhvernveginn finnst mér að við verðum að breyta þessum hugsunarhætti.  Fara að hlú meira að því sem við eigum og höfum og halda í það góða sem er í kring um okkur.  Það gildir alla leið. 

Eigið góðan dag elskurnar.