Geitungar eru komnir til að vera, fólk verður bara að læra að lifa með þeim.

Ég skil að fólk sé hrædd við sum dýr, eins og til dæmis kyrkislöngur, týgrisdýr og ljón, meira að segja moskító sem ber með sér ólæknandi sjúkdóma, eða önnur dýr sem skríða undir hún eða neglur til að verpa.

En ég get ekki skilið að fólk sé dauðhrætt við kóngulær, hunangsflugur eða geitunga.

fyrir mér eru þetta skemmtileg og falleg dýr.  Þau eru líka nytsöm þar sem þau éta í sumum tilfellum lýs og önnur leiðindakvikindi. 

Núna í tvígang hef ég þurft að skipta mér af geitungabúum í einum skrúðgarðinum.  Í öðru tilfellinu neyddist ég til að láta drepa íbúana, þar sem ég var að láta fólkið mitt gera við og mála hvalbeinið í Jónsgarði og þeir höfðu búið um sig upp í kjálkanum á beininu, og þarf þurfti að mála og fylla í.

Í hinu tilvellinu var geitunabú rétt hjá þar sem stelpurnar mínar .þurftu að gróðursetja blóm. Ég bjargaði því við með því að gróðursetja sjálf blómin, allir voru glaðir, stelpurnar að sleppa við flugurnar, flugurnar að fá blómin nær heimaslóðum og ég að bjarga þessu við.

Þær bentu mér svo á enn eitt búið, sem er virkilega flott og gaman að fylgjast með þessum tignarlegu flugum við iðju sína.

Það sem ég skil ekki er þessi ofsalega hræðsla við geitunga, bíflugur og kóngulær eins og áður sagði. Það er auðviðtað til að geitungar verði aggressífir að hausti, en allt sumarið eru þeir sauðmeinlausir og bara að hugsa um sig og sína, eins og flestir aðrir. 

Ég veit að sumir hafa ofnæmi fyrir flugnabiti, en það hlýtur þá að vera við allskonar flugnabiti mýflugna og hungangsflugna líka.   Svo við komandi verður að hafa við hendina eitthvað sem hjálpar til, því ekki er hægt að drepa allt sem í kring um mann er.

Geitungarnir eru komnir til að vera.  Eitranir hér og þar breyta litlu.  Miklu betra er að sætta sig við þessi dýr og hætta að eyðileggja góða daga af hræðslu við þau. 

Vilð erum miklu stærri og sterkari en þeir.

Vilð verðum bara að sætta okkur við að þeir eru komnir til að vera, nema aftur kólni og verði þannig veðurfar að þeir þrífast ekki. 

Svo eru þeir algjör krútt.

Og búa auðvitað í flottum kúluhúsum.

Það er miklu nær að læra að lifa með þessum fallegu dýrum, og hætta að vera hrædd, því hræðslan ein og sér getur eyðilegt daginn fyrir manni.  Svo má gróðursetja runna sem þær sækja í fjærsta horn garðsins, svo þeir séu ekki að þvælast alveg í grillhornunu.  Það er nefnilega pláss fyrir okkur öll og ef út í það er farið, eigum við engan álærðisrétt á náttúrunni og tilverunni... eða þannig.