TIl umhugsunar.

Þið verðið að afsaka mig elskulegu bloggvinir og lesendur.  En ég hef ekki komið hér inn nokkurn tíma.  Hef verið með bæði ritstíflu og einhverskonar fælingu. 

En nú er mér eiginlega orða vant, ég á bara ekki til orð í eigu minni yfir allri vitleysunni. 

Allar afsakanir stjórnmálamanna, þeir fóru eftir reglum og hafa "farið yfir "allt hjá sér og sá enga ástæðu til að segja af sér, hvorki Guðlaugur Þór eða Steinunn Valdís, það sem þau virðast ekki skilja er að þau þáðu fé, og það er málið hvort sem það kallast mútur eða greiðsla, þá er málið að þegar menn leggja fé til stjórnmálamanna, ætlast þeir til einhverskonar fyrirgreiðslu.  Það þýðir ekki að slá fjöður yfir það, svona er nú mannskepnan gerð einu sinni.  Og um leið og stjórnmálamaður, sem ætlar sér ráðandi hlutverk tekur við fé frá aðiljum, er hann þar með orðin skuldbundinn þeim sem hann þáði féð af.  Ég sé ekkert að því að standa fyrir utan heimili þessa fólks, ef það fer friðsamlega fram og menn bara sýna andstöðu sína kurteislega.  Að tala um einelti í því sambandi er ruddaskapur sem sýnir hve lítið viðkomandi þekkja til eineltis. 

Oddviti Sjáflstæðisflokksins á Akureyri og fyrrverandi bæjarstjóri var í viðtali í gær, vegna þess að þau hjónin létu færa allar eignir yfir á hana, og gerðu kaupmála.  Hann fyrrverandi sparisjóðsstjóri.   Hún var svo gáttuð og reið yfir að hún þyrfti að svara svona vitleysu.  Þar sem hún hefði gert þetta til að hafa allt á hreinu.  Oboy.  Hvað næst.

Már bankastjóri var svo í einhverju furðulegasta viðtali sem ég hef heyrt.  Blaðamaðurinn spurði alltaf sömu spurningarinnar og var eins og hálfviti.  Hinn var að reyna að svara, en komst ekkert áfram fyrir aulagangi fréttamannsins.  Samt var kostulegt að heyra hann tala um að þetta væri nú eiginlega launalækkun en ekki launahækkun, hann fékk aldrei tækifæri til að útskýra það nánar, fyrir kjánaskap spyrilsins.  Lára V. Júlíusdóttir segir að honum hafi verið lofað þessu, Jóhanna geysist fram full vandlætingar og segir þetta ekki koma til greina, svo kemur í ljós að ráðuneyti hennar hafi lofað þessu?  Hvernig er hægt að treysta svona fíflagangi, og þetta er fólkið sem er í forsvari fyrir þjóðina.

Síðan kemur í ljós að bankastjórinn kærir sig ekkert um þessa Hækkun/lækkun.  Á maður að hlæja eða gráta?

Svo var það Jón Grarr.  Ég veit ekki hvað ég á að segja.  Það má sjálfsagt gera grín að flestu, mér persónulega finnst það samt fyrir neðan allar hellur að gera grín að þeim sem verst eru staddir í samfélaginu.  Fólkinu sem hefur lent í þeirri ógæfu að missa tökin á lífi sínu.  Þarna var gantast með þetta blessaða fólk eins og það væri hvalir eða heimilislausir hundar. 

Ég þekki nokkra svona sem hafa misst tök á lífi sínu, bæði vegna fíkniefna og drykkju.  Þetta fólk hefur tilfinningar, þó þau séu ekki mjög hreykin af sjáfum sér og hafi brotna sjálfsmynd, þá hafa þau tilfinningar og flest þeirra eru vel gefin, viðkvæmar sálir. 

Ég get alveg fallist á að fyrst ríkið sér ekki sóma sinn í að sjá til þess að slíkir hafi húsaskjól eða meiri umönnun, þá er hugmyndin ekki alslæm að fólk gæfi pening í sjóð til hjálpar þessu fólki.  En eins og umræðan var í gær þá var þetta gert á þeim nótum sem ekki er sæmandi hugsandi fólki, að líkja  fólki við hvali eða aðrar skepnur sem kjánalegir ameríkanar taka í fóstur. 

Það var því að mínu mati fyrir neðan beltisstað og setti Jón Gnarr niður að vera fyndinn á kostnað fólks sem ekki getur á nokkurn hátt svarað fyrir sig.   Það hefur ekki aðgang að neinu til að koma sínum sjónarmiðum á framfæri.  Og það sem verra er fólki finnst þetta fyndið og sér ekkert athugavert við það?

Erum við orðin svo gjörsamlega samdauna þessu kolruglaða samfélagi að við tröðkum yfir okkar minnstu bræður og hlæjum að þeim í leiðinni?  Ég hef nefnlega ekki séð neinn taka upp handskann fyrir þau.  En ég geri það hér með.  Samkvæmt stjórnarskrá þá eigum við öll rétt á að lifa mannsæmandi lífi, sem frálsar manneskjur, og samfélaginu ber að sjá til þess að það fólk sem á ekki húsaskjól eigi aðgang að skjóli og mat.  Að gera grín að þessum hópi er að mínu mati langt fyrir neðan virðingu þeirra sem ennþá geta nokkurnveginn staðið sig í samfélaginu.   Við skulum muna að með stefnu stjórnvalda, er miskunnarlaust stefnt að því að sem flestir verði á götunni og enginn veit hver annan grefur í því efni.