Að takast á við sjálfa(n) sig og tilfinningar.

Jamm, ég sat úti í sólinni og þá  kom þessi tilfinning yfir mig og ég varð að segja ykkur frá, þetta skiptir máli sagði ég við sjálfa mig.

Málið er að við erum eitt tilfinningabúnt. 

Ef þú hittir manneskju sem þú veist að á við vandræði að etja, þá er gott að geta brosað hlýlega til hennar þegar þú hittir hana í matvörubúðinni.  Það bros getur gert henni lífið bærilegar það sem eftir er dagsins.

Þegar þú mætir manneskju sem hefur nýlega misst fjölskyldumeðlim, ekki bara brosa og segja; samhryggist: Taktu hlýlega utan um hana/ hann og láttu, hann finna að þú virkilega finnir til líka.

Ef þú veist að manneskja er í sálarkrýsu út af peningavandræðum eða örðu slíku, þá skaltu ekki fara undan í flæmingi, heldur styrkja hana í því að þetta geti hent alla, og það sé svona og svona, ekki verra að geta bent á dæmi um svipað.

Ef þú sérð prestinn og lögregluna koma að húsinu og veist að nú hefur eitthvað gerst, sem þú hefur óttast lengi, þá er allt í lagi að brjálast, stappa niður fótum og segja þeim að fara norður og niður, þeir eru viðbúnir öllu þegar þeir koma til að tilkynna það sem enginn vill vita, og kunna að taka viðbrögðunum.

Ef þið komið að slysi, þar sem fólk er illa farið, munið að  það síðasta sem fer er heyrnin.  Segið eitthvað falleg við fórnarlambið, og hringið síðan á 112 og tilkynnið slysið.  Síðan er bara að segja eitthvað jákvætt og uppbyggjandi við hina slösuðu meðan er beðið er eftir að hjálpin berist.

Við erum stundum of kurteis og lokum á tilfinningar okkar þegar við stöndum frammi fyrir dauðanum, það á ekki að vera þannig, heldur eigum við að taka því sem hverjum öðrum hlut í okkar lífi, hversu sár sem hann er. 

Ég er svo heppin að vera alin upp í þeirri trú( þökk sé afa mínum) að til sé annað tilverusvið, þangað sem við förum þegar þessari tilvist lýkur. Þannig að þó sé sárt að missa, þá veit maður að viðkomandi hefur aðeins flutt sig um set, og við munum hitta okkar ástvini að loknu þessu jarðlífi.

Elskulegust mér fannst að ég þyrfti að koma þessu frá mér, þar sem ég sat í sólinni, með söknuð yfir syni mínum og ótta um pabba minn.  Að það er bara þannig að við verðum að taka því sem kemur, og verður ekki breytt, með æðruleysi og vitneskju um að ekkert er endanlegt.  Heldur er málið að við eigum eftir að hitta ástvini okkar aftur hinumeginn.  Dauðinn er alls ekki endanlegur heldur upphaf að nýju lífi.

Gleymdi að segja, ef þið hafið einhverja lífsreynslu sem gæti komið öðrum til góða, þá endilega setjið það hér inn. Við verðum að fá upplýsingar um hvernig á að bregðast við aðstæðum.  Þó ég trú því að ekki verði feigum forðað né ófeigum í hel komið.  Þá skiptir það máli fyrir fólkið sem kemur þar að, að þau hafi brugðist rétt við aðstæðum, og geti lifað áfram með þá vissu að þau hafi gert allt sem skipti máli til að allt færi á besta veg.  Vegna þess að það er mín einlæga trú að það fólk sem kemur að ýmsum aðstæðum, sé endalaust að spyrja sig að; gerði ég rétt, eða gerði ég eitthvað rangt.  Og þegar fólk verður vitni að hræðilegum atburðum, er mikilvægt fyrir það að vita að þau gerðu í það minnsta allt sem hægt var til að bjarga.

 

Leyfið börnunum að koma til mín................................ og fara líka.

Árlega fær ég börn í heimsókn frá skólanum,  oftast koma þau á vorin, en stundum á haustin.  Alltaf er einhver í hópnum sem þekkir til og er búin að skapa væntingu meðal hinna fyrir blómunum, hænsnunum, köttunum eða fiskunum.  Og svo fyllist allt af glaðværum yndislegum krökkum, sem reyna að vera stillt, það er bara stundum svo erfitt. 

Áhuginn leynir sér ekki.

ég bað þau að stilla sér upp fyrir hópmynd, og hér má sjá þessa eldhressu krakka.

Það er búið að vera sól og gott veður undanfarna daga.  Her er Faktorshúsið, hér hefur verið opnuð kaffistofa, reyndar er líka búið að opna veitingastað í Langa Manga, undir sama nafni, sem er frábært, set inn myndir af því seinna.

Ísfirðingar eru duglegir við að nýta sér það sem er í boði.  Enda er veðrið þessa dagana heiskýrt og gott.

Þetta er hæstakaupstaðarhúsið, þeir sem hafa verið lengi í burtu muna eftir rörabúðinni hann Þórólfs hér, og líkkistusmíði Kristinn L. Í hinum endanum, síðan var þarna vídeóleiga og nú hefur staðurinn fengið nýtt hlutverk og við hæfi, því hér er skrifstofa Rúnars Óla frænda míns og félaga hans, með sjósport, aðallega skútuna Regnbogan, sem þeir nota til að ferðast með túrista um landið og miðin.  Virkilega flott og gaman.

Ég kíkti aðeins inn á strákinn og eins og þið sjáið er hann flottur, líkur pabba sínum, en það er hann Kalli Geir í BG.  Þessi kann líka að spila á gítar og syngja. Ef til vill tekur hann gítarinn með sér á sjóinn og tekur lagið fyrir túrhestana.

Allt gert smekklega og upprunalegu bitarnir hafa fengið að njóta sín.

Gullsóparnir mínir eru virkilega flottir.

Eins og sjá má.

Eru þau ekki flottust?  Sólveig Hulda með hattinn hans frænda síns þar sem hann geymir áritanir frá hetjum í Aldrei fór ég suður.

Þau eru svo flott.

Hvernig snýr köttur eiginlega?  ekkert að fela, því baunirnar eru farnar.  Það var nauðsynlegt því hann var farin að strjúka að heima, náttúran var farin að kalla óþægilega mikið. 

Já tjörnin kallar á athygli.

Síðasti dagurinn hennar í ömmukúlu um einhvern tíma, því nú er þessi elska farin suður og þaðan til Noregsi.

Hún er nú þegar lögð af stað skríðandi.

en það er dálítið vont að skríða yfir steinana.

Úbbs hvað maður er lítill í hinum stóra heimi!!!

Nei amma leyfði mér ekki að fara alla leið út á götu, svo nú er best að hringja í mömmu eða pabba.

Halló! Halló!

Sýgur bein eins og amma sín.

Ekki bara amma þetta er í ættinni, Atli frændi er gerfilimasmiður.

Alveg satt, tíu fingur upp til guðs.

Og svo er stóri bróðir komin.

Og hann er sko obboðslega fyndinn

Og mamma líka, best að tékka á bollunum, hvort þar er eitthvað að fá.

Hér kem ég pabbi minn.  eina ánægjan sem ég fær út úr brotthvarfi barnanna  og tengdadótturinnar er að þá sameinast fjölskyldan á ný, því pabbi getur ekki beðið eftir að fá fjölskyldylduna sína til Noregs.  Við mömmurnar erum þannig að ef börnin okkar eru ánægð, þá er málið það besta, þó við þurfum að sætta okkur við tregann og tárin.

Eigið góðan dag elskurnar.  Og fyrirgefið mér hvað ég hef verið léleg að koma í heimsókn.  Bæði hef ég lítinn tíma, og svo er ég einhvernveginn ekki alveg í góðu jafnvægi.