Svona hitt og þetta aðallega þetta.

égh geng bara á einum þriðja eða fjórða þessa dagana. Bæði er annríki í vinnunni og í garðplöntustöðinni og svo er elsku pabbi minn komin á spítala og á erfitt með að aðlagast því að vera ekki frjáls ferða sinna, eins og þröstur í búri.  Það tekur á að horfa upp á þessa elsku svona.  En þetta er auðvitað bara lífið eins og það gengur.

Hér eru nokkrar myndir.

Sigurjón Dagur og stóra systir gistu hjá okkur nokkra daga um daginn, hér er hann með egg sem hann týndi sjálfur upp í hænsnahúsi og vildi auðvitað borða strax.

Stóri bróðir og litli bróðir, langafi segir við Úlf að hann þurfi að minna litla bróður á það sem þeir feðgar áttu saman, þar sem hann var svo lítill þegar hann missti pabba sinn.  Og þar er af nógu að taka, því Júlli var svo sannarlega barnavinur og gerði svo margt með börnunum bæði sínum og þeim öllum.

Svo er náttúrlega komin sumardagurinn fyrsti og þá er komið sumar ekki satt!

Já hann verður sama náttúrubarnið og pabbi hans og reyndar flestir krakkarnir í kúlu.

Páskarósin mín í fullum blóma núna úti.

Afgarnir að klippa Bodöhlyn, og stubbur fylgist vel með.

Svo má aðeins klifra í trjánum hjá ömmu.

Og gott að fá að halda aðeins í hendina á afa.

Fyrstu vorboðarnir fyrir utan páskarósina eru krókusarnir.

Þeir lífga upp á vorið.

Syprisinn minn sem er orðin sterkur og stór.

Ekki síður tújan, og þetta hér fremst er grænkál sem hefur haft veturinn af og smakkast alveg rosalega vel.

Ólöf Dagmar var rosalega dugleg að hjálpa til við að passa litla bróður sinn.

Solveig Hulda afi og Sigurjón með bókina sem afi las fyrir hann meðan hann var hér, Elsa María og pabbarnir.  Hann elskaði þessa sögu.

Það vantar ekki mikið upp á að hún fari að ganga þessi litla stúlka.

Og Ólöf Dagmar kom heim með vinkonur sínar, og auðvitað var upplagt að fara í snú snú Allt hægt í kúlunni.

Sólveig Hulda og afi segja hvort öðru brandara.

ég giska á að hún verði góð í handbolta, því við vorum að leika okkur og hún greip boltan í hvert skipti.

Og svo var leikið líka við mömmu.

Fyrir þremur dögum síðan sagði ég við Ella minn, ég hef ekki heyrt eða séð eina hunangsflugu þetta vorið.  Daginn eftir voru komnar tvær, og núna hef ég bjargað fimm stykkjum upp úr tjörninni, það er rútína á vorin.  Þessi elska nýkomin úr baði.

Ísköld og blaut að þurrka sig í sólinni.

Áður en hún þandi sína ótrúlega smáu vængi og flaug af stað út í lífið.

 

en áður en ég hætti, langar mig að segja; heyrði ég rétt að ríkisstjórn velferðar hefur það á dagskrá sinni núna að hækka tryggingar á innvöxtum frá 20 þús evrum upp í 50 þúsund?  er það forgangsmál núna þegar við erum að fara í samningaviðræður um Icesave? og svo að leiðrétta myntkörfubílalán?  hvað með íbúðarlán?

Ég geri mér grein fyrir að þessi ríkisstjórn er gunga og drusla, en að þau skuli ganga svona undir kröfum peningaaflanna er alveg fyrir neðan allt sem ég hélt að þau myndu gera.  Og ég segi nú bara ef þetta eru forgangsmálin hjá þeim, þá vil ég nú bara að þau fari frá sem fyrst, eða að við landslýðurinn þessi sem erum að axla alla ábyrgðina segjum hingað og ekki lengra.  Förum að standa upp og koma þessu fólki burt, sem allra lengst og sjálfstæðisflokknum og framsókn með.  Þegar ég sem er svona frekar friðarsinnuð og legg á mig að bjarga hunangsflugum upp úr tjörninni minn(set reyndar mörkin við hunangsflugur og geitunga) en ekki húsaflugur, er farin að alvarlega íhuga að grípa til allra meðala til að losna við pakkið sem sífellt sendir okkur löngutöngina, þá mega þau fara að biðja fyrir sér.  Þá er stutt í að þetta verði ekki þolað öllu lengur.

Svona er þetta bara.  Menn láta bjóða sér ýmislegt og sumir ansi langt, en svo kemur að stundinni þegar ofbeldið er orðið þannig að fólk sættir sig ekki við það lengur, og því miður eru þessi stjórnvöld alveg heillum horfinn í valdagræðgi og sovétskipunargreipum að þeim er ekki viðbjargandi. Það er mín skoðun.