DV og alvörumálin.

Ég er farin að kaupa DV reglulega.  Þar kennir ýmissa grasa og þar hefur verið stungið á mörgum kýlum sem brenna á almenningi, eins og sukki útrásarvíkinganna og margt af því sem er að gerast í samfélaginu, sem önnur blöð taka ekki á.  Eitt af því til dæmis er um erlenda konu og börn hennar í Bolungarvík sem stóð til að senda úr landi og sundra þar með fjölskyldunni. Ég þekki svoleiðis mál, því barnabarnið mitt eitt þarf að sækja um dvalarleyfi á sex mánaða fresti þó hún sé búin að vera hér í tíu ár eða meira.

Í dag var talað um fanga á Litla Hrauni og sjálfsvíg og ótímabæran dauða þeirra sem þar dvelja.  Þar segir að á síðastliðnum sex árum hafi nær níundi hver fangi látið lífið  á meðan beðið var afplánunar, í fangelsi eða að lokinni afplánun. 

Ég ráðlegg fólki að lesa þessa grein.  Hún segir allt sem segja þarf um aðgerðarleysi og mismunun á fólki á vegum opinberra aðila.  Fangarnir sjálfir halda utan um upplýsingar um þá sem fara, og minnast þeirra innan sinna raða.

Þarna eru líka sett inn viðtöl sem birst hafa í DV frá aðstandendum þeirra sem misst hafa ástvini sína á þennan hátt.

Ég er ein af þeim sem fór í svona viðtal og hafði vissar áhyggjur af að það yrði gert eitthvað í æsifréttastíl um mín mál.  En það var öðru nær, þarna var gætt ítrustu varkárni og umhugun um sálarlíf mitt og virðingu fyrir syni mínum.

Ég skil vel að það sé ekki hægt að setja sig í þau spor sem við foreldrar þurfum að ganga í gegnum þegar börnin okkar annað hvort taka sitt eigið líf eða fara á ótímabæran hátt af öðrum orsökum.  Og ekki bætir úr, þegar maður er sannfærður um að áhugaleysi og hreinlega miðbjóðun opinberra aðila eiga þar sök á. 

Það kemur alltaf upp það sama, óvirðing og mikil lítilsvirðing þeirra sem eiga að hlutast til um málefni barnanna okkar.

Las um daginn hjá vinkonu minni um brunan í miðbæ Reykjavíkur, þar sem drengurinn hennar var hætt komin vegna reykeitrunar, var bjargað úr húsinu en settur í yfirheyrslur hjá lögreglu í stað þess að fara með hann á sjúkrahús eða gefa súrefni.  Hann var þar fram á morgun og var síðan skilað heim, gjörsamlega búinn á sál og líkama, þar sem vinur hans brann inni, meðan hann var yfirheyrður. Hann á ekki við svona vandamál að stríða, svo það var ekki afsökunin í það skiptið.

Ég verð alltaf svo reið þegar ég hugsa um hve hugsunin er enginn þegar kemur að okkar öðruvísi börnum eða bara unglingum yfirleitt.  Það er oft eins og yfirvöld telji sig vera yfir það hafinn að taka tillit til þeirra eða þurfa að hafa áhyggjur af velferð þeirra.  Nema bara í orði og á pappír. 

Ég vil líka benda á grein í DV. frá 19. febr.  Hún heitir Fangelsin eru tímasprengja:

http://www.dv.is/brennidepill/2010/2/24/fangelsin-eru-timasprengja/

Hvenær ætla stjórnvöld sem um dómsmál fjalla að fara að hugsa um þá ábyrgð sem þeir bera á fólki sem þeir hafa afskipti af? Því það gera þeir svo sannarlega.

Það þarf að gera þá ábyrga fyrir því sem gerist, þegar ljóst er að fyrirhyggjan er enginn, áhuginn er enginn um velferð þeirra og að oft er það svo að einmitt aðkoma þeirra að viðkvæmum málefnum barnanna tengist beinlínis ótímabærum dauða þeirra.

Ég vil heimta að hér verði sett á laggirnar ráðstefna í málefnum ungs fólks sem hefur lent í ógöngum, málefnum fíkla og hvað er til ráða.

Ég krefst þess að á þessa ráðstefnu verði boðuð dómsmálayfirvöld, bæði dómarar, fangelsismálastarfsfólk

lögregla verði skylduð að mæta.  Einnig félagsmálayfirvöld, sálfræðingar, geðlæknar, landlæknir og læknar yfirleitt.  Tryggingaraðilar, aðstandendur og fíklar fyrrverandi og núverandi. Þarna verði rætt um úrræði og hvað er hægt að gera til að stemma stigu við ástandinu eins og það er í dag.

Ef þetta væru umferðarslys eða dauði af völdum svínaflensu, fuglaflensu eða nefnið það bara þá trúið mér þetta væri kallaður stórhættulegur faraldur, það væri komið upp á efsta stig viðbúnaðarstigs.  En af því að þetta eru óvart BARA fangar eða fyrrverandi fangar eða komandi fangar, þá skiptir það samfélagið engu máli, af því að óvart þá eru brotnir foreldrarm upplausn í fjölskyldum eða örvænting þeirra sem málin varða bara svona smámál eins og að reka skúringakonuna, þegar fyrirtækið er að fara á hausin.  Afsakið meðan ég æli.

Gamlar færslur og grein Johns Kay.

Svo virðist vera að himin og haf aðskilji þjóðina og ríkisstjórnina.  Menn eru á fullri ferð að reyna að lappa upp áhandónýtt plagg sem hnoðað var saman af algjöru þekkingarleysi og vitleysugangi.   Þetta eins og að staga í götóttan sokk.  Það er miklu betra og ódýrara að prjóna nýjan.

 

En men virðast ætla að hunsa þjóðina, eða eru ef til vill svo veruleikafyrrtir að þeir hreinlega fylgjast ekki með hvað fólkið í landinu er að segja. 

 

Ekki hefur heldur skort á að fólk sem þekkir vel til hafi reynt að leiðrétta kúrsinn og gefa góð ráð.  En það er ekkert hlustað.  Og nú leita ráðamenn með logandi ljósi að hjálp við að losna við þjóðaratkvæðagreiðsluna.  Þar er allt lagt undir.

 

Ég er hér með tvær færslur frá mér síðan í ágúst 2009,  það má spyrja sig hvað hefur gerst síðan og hvað áunnist.  Við erum hér að tala um fleiri mánuði sem við höfum hjakkað í sömu förum.   Hér er líka merkilegt innlegg frá einum þekktasta hagfræðingi heims eins og sagt er.

 

Ætla íslensk stjórnvöld virkilega að láta sér ganga úr greipum það eina sem getur bjargað okkur og jafnvel skrifað sögu lýðræðis upp á nýtt í hinu vestræna samfélagi.  Að við fáum að halda okkar þjóðaratkvæðagreiðslu?

 

Ætlum við íslenskur almenningur að sætta okkur við að örfáir menn komi sér þannig framhjá lýðræðinu? Með áróðri og lýðskrumi.  Erum við menn eða mýs?

 Ég er búin að kjósa, ég sagði Nei.    

http://eyjan.is/blog/2010/02/23/hagfraedingurinn-john-kay-kosningin-a-islandi-6-mars-markar-thattaskil-nu-faer-almenningur-ad-rada/

 

Hagfræðingurinn John Kay: Icesave-kosningin markar þáttaskil. Nú fær almenningur að ráða

 

Réttlætingin fyrir ruddaskap breskra stjórnvalda í garð Íslendinga er hin sama og ruddar nota alltaf: Við gerum það af því af því getum það. Eða vegna þess að við héldum að við gætum það. Nú hefur Ísland náð yfirhöndinni að nýju. Ef þjóðaratkvæðagreiðslan 6. mars fer fram fær almenningur í fyrsta skipti tækifæri til að hafna því að hann skuli ætíð bera fjárhagslega ábyrgð á mistökum banka og bankamanna. Þá hefur leikreglunum [í fjármálaheiminum] verið breytt og þess vegna vilja Bretar og Hollendingar semja. Við ættum að skammast okkar.

 

Þetta segir einn þekktasti hagfræðingur heims, Bretinn John Kay, í grein sem sem birtist í fjármálablaðinu Financial Times á morgun og var rétt í þessu birt á vef blaðsins. Kay fjallar um Icesave-deiluna og rekur fyrir lesendum um hvað hún snýst og fjárhæðir sem um sé að tefla fyrir Íslendinga.

 

Kay segir að reglur Evrópusambandsins um innistæðutryggingar fjármálastofnana hafi fallið á fyrsta prófinu. Það sé óþolandi að ótraustir bankar skuli hafa getað boðið gráðugum fjármagnseigendum vexti langt yfir það sem tíðkast á markaðnum og samt notið opinberrar ábyrgðar.

 

Fjölmiðlar um allan heim beina vaxandi athygli að þjóðaratkvæðagreiðslunni hér um Icesave-málið 6. mars. Er víða lítið svo á að með því að hafna samkomulaginu við Breta og Hollendinga séu Íslendingar að senda táknræn skilaboð um heimsbyggðina alla, að ekki verði við það unað að almenningur sé látinn taka á sig byrðar af óreiðuskuldum fjármálakerfisins.

 

John Kay kom til Íslands haustið 2003 og flutti þá erindi á landsfundi Samfylkingarinnar. Meðal þekktra bóka eftir hann er metsöluritið The Truth About Markets.

  Hér koma svo blog frá mér frá ágúst í fyrra, svona til upprifjunar.    

Ritað 25. ágúst 2009.

 

Það er nokkuð ljóst að það hefur myndast gap milli Alþingis og almennings.  Það er nokkuð ljóst að meirihluti þjóðarinnar er á móti þessum Icesavesamningum, og margir hafa bent á að dæmið gengur engan veginn upp.  M.a. hefur hagfræðingurinn Gunnar Tómasson ritað alþingismönnum bréf, þar sem hann bendir á að þessi samningur stangist á við stjórnarskrá landsins. Sjá hér:

 

"Ágætu alþingismenn.

Í Icesave lánasamningi Bretlands og Íslands segir m.a.:

„Breski tryggingasjóðurinn hefur greitt út tryggingar til meirihluta innstæðueigenda hjá Landsbankanum í London vegna krafna þeirra á hendur Landsbankanum og Tryggingasjóði innstæðueigenda samkvæmt lögum nr. 98/1999 og í staðinn hafa þessir innstæðueigendur Landsbankans í London framselt breska tryggingasjóðnum þessar kröfur.”

Hér er farið með rangt mál.

(a) Umræddar greiðslur voru að frumkvæði brezka tryggingasjóðsins án heimilda í viðkomandi tilskipun Evrópusambandsins (Directive 94/19/EC) og án samþykkis Tryggingasjóðs innstæðueigenda sem var skylt að fylgja lögboðnu ferli 4. gr. laga nr. 98/1999:

„Viðskiptavinir aðildarfyrirtækis skulu senda sjóðnum kröfur sínar skriflega ásamt þeim gögnum sem sjóðurinn metur nauðsynleg. Sjóðurinn tekur ákvörðun, í samráði við Fjármálaeftirlitið, um lengd þess frests sem viðskiptavinir aðildarfyrirtækis hafa til að gera kröfu á sjóðinn. Fresturinn má þó ekki vera styttri en fimm mánuðir í því tilviki þegar viðskiptavinir aðildarfyrirtækis eiga kröfu á sjóðinn í tengslum við viðskipti með verðbréf en eigi lengri en tveir mánuðir þegar innstæðueigendur eiga kröfu á sjóðinn. Ákvörðun um lengd frests skal auglýst í Lögbirtingablaðinu og dagblöðum.”

(b) Fjármálaeftirlitið gaf út formlegt álit sitt um greiðsluþrot Landsbankans þann 27. október 2008 í samræmi við Directive 94/19/EC að slíkt skyldi gert innan þriggja vikna frá greiðsluþroti (6. október 2008). Innstæðueigendur Landsbankans í London áttu því engar lögformlegar kröfur á Tryggingasjóð innstæðueigenda til að framselja brezka tryggingasjóðnum fyrr en í fyrsta lagi tveimur mánuðum síðar, eða 27. desember 2008.

Lagalegar forsendur fyrir kröfu brezka tryggingasjóðsins á Tryggingasjóð innstæðueigenda vegna ‘framsals’ viðkomandi krafna innstæðueigenda Landsbankans í London eru því ekki til staðar.

Í lánasamningi landanna er lágmarksupphæð innstæðutrygginga samkvæmt Directive 94/19/EC, Є20.887, talin jafngilda £16.873, og endurspeglar það gengisskráningu Seðlabanka Íslands þann 27. október 2008. Brezkir viðsemjendur íslenzku samninganefndarinnar virðast því hafa gert sér far um að hlýða ákvæðum Directive 94/19/EC þar sem því var við komið.

© Skuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta samkvæmt lögum nr. 98/1999 eru skilgreindar í íslenzkum krónum. Samkvæmt 13. og 14. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu er „ekki heimilt að binda skuldbindingar í íslenzkum krónum við dagsgengi erlendra gjaldmiðla. Er talið rétt að taka af allan vafa þar að lútandi”, segir í athugasemdum við viðkomandi lagafrumvarp.

 

Í lánasamningi Bretlands og Íslands eru krónuskuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta skilgreindar í sterlingspundum. Það jafngildir því að þær séu bundnar við dagsgengi erlends gjaldmiðils, sem er óheimilt að íslenzkum lögum. Hér er um afdrifaríkt lögbrot að ræða, sbr. 12.4% hækkun höfuðstóls brezka lánsins vegna gengisfalls krónunnar frá 27. október 2008 til 21. ágúst 2009.

Virðingarfyllst,

Gunnar Tómasson, hagfræðingur. sign.  "

  

Það virðist vera að bæði ríkisstjórnin og alþingismenn hafni algjörlega að hlusta á fólkið í landinu.  Spurningin er svo í hvers umboði þetta ágæta fólk starfar?  Ég hélt að við þjóðin hefðum kosið þá til alþingis til að vinna fyrir okkur, að vernda land og þjóð.  En kemst svo að því að svo virðist vera að hér sé eingöngu verið að hugsa um eigið skinn og æru. 

 

Þið megið alveg vita það, sem sitjið sveitt við að klúðra saman einhverju moði ofan á annað moð, að það eruð þið ekki að gera í nafni meirihluta þjóðarinnar, að því er virðist allavega.  Steingrímur sagði í viðtali í sjónvarpinu, þegar spyrill benti honum á að það væru margir sérfræðingar sem hefðu bent á mikla og alvarlega ágalla á fullkomna samkomulaginu sem vinur hans og samflokksmaður gerði við breta og hollendinga, að þeir hefðu rangt fyrir sér, en þeir sem töluðu eins og hann vildi heyra hefðu rétt fyrir sér.  Öðruvísi gat ég ekki skilið svar hans.

 

Alvarlegast í þessu öllu er að þið skulið ennþá sitja við að sulla þessu saman, en ganga ekki hreint til verks og hafna þessu alfarið og byrja upp á nýtt.  Að þið skulið ennþá teygja á þanþoli þjóðar sem er að gefast upp og sligast undan aðgerðaleysi ykkar allra.

 

Svo virðist sem þið haldið að þið getið endalaust setið og kennt hvorum öðrum um glæpinn.  Jæja ég get sagt ykkur að þið eigið öll sök á honum.  Sjálfstæðismenn og framsóknarmenn fyrir að gera þjófnaðinn mögulegan, og sitja svo þétt við bakið á glæpalýðnum þangað til glæpurinn var fullkomnaður, og Vinstri Grænir og Samfylking fyrir að gera ekkert til að losa okkur undan þessu fargi.  Borgarahreyfingin hefur að vísu haft eina opna gluggann í þessu máli og á skilda þökk fyrir það.  En þeir virðast líka hafa látið plata sig út í eitthvert miðjumoð.

 

Þið í Vinstri Grænum lofuðu fyrir kosningar að þið skylduð taka á þessu af festu og var ekki annað að heyra en þið vilduð losa þjóðina undan okinu.  Samfylkingin sér ekkert nema ESB og situr þar og stendur en aðallega fellur með því þegar við höfnum inngöngu.

 

Það grátlegasta við þetta er svo auðvitað að bæði bretar og hollendingar eru að átta sig á því hvers lags svíðingsgjörð þetta er við örríkið Ísland.  Meðan þið sem sitjið í okkar umboði, þrákallist við og viljið vera stórir karlar og borga bara svo við lítum ekki illa út í augum útlendinganna.  Well ég get sagt ykkur að þeir sem ég hef talað við skilja ekkert í þessu brölti í ykkur, og þið eruð meira til athlægis ef eitthvað er.  Meðan almenningur í landinu nýtur meðaumkvunar.  Þó við viljum ekki sitja undir því að vera undismálsfólk, þá er það eiginlega betra en að vera þrælar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og ESB.

 

Þið eruð rúin öllu trausti þeirra sem ég umgengst, og mér sýnist bæði á bloggi og spjallrásum að þeim vaxi sífellt meira ásmeginn sem gagnrýna og vilja að þið hættið þessum sandkassaleik og barnaskap og farið að snúa ykkur að því sem raunverulega skiptir máli.  Þ.e. að taka á vanda þjóðarinnar, setja hjól atvinnulífsins í gang aftur. 

 

Taka þjófaféð og nota það til uppbyggingar, og skila nauðungnarfénu aftur til AGS.  Verði þeim að góðu.

 

Vaknið og farið að hlusta á þjóðina, það fólk sem ráðleggur ykkur heilt, fólkið sem þekkir til og hefur ekki hagsmuna að gæta nema umhyggju fyrir landinu og þjóðinni.

 

Það er eiginlega komið nóg af fíflaganginum.  Fyrirgefið orðalagið, en þolinmæðin er á þrotum og allt stefnir í að þessu máli verði klúðrað til langframa.  Ekki veit ég hvar ég verð árið 2024. En ég á börn og barnabörn sem ég vil að búi áfram á Íslandi, og ég krefst þess að þið gerið þeim það kleyft að geta lifað hér og verið frjálsir einstaklingar.  

 

Ef þið getið það ekki, þá vinsamlegast segið af ykkur og farið heim..

 Og svo hérna.   

Sett inn 29.8. 09

 

Já það er málið, það þarf að semja upp á nýtt segja Hollendingar.  Það var þá það.  En getum við treyst stjórnvöldum til að semja upp á nýtt?  Ég tók nefnilega eftir því að fyrstu viðbrögð breta og hollendinga voru þau, að þau hefðu samið við ríkisstjórnina en ekki alþingi um greiðslu á Icesave.

 

Af hverju sögðu þessir aðilar einmitt það?  Jú þeir vita sem er að þeir geta ráðið við stjórnarflokkana sem ólmir vilja vera góðir og þægir, en verra með almenningsálitið og alþingi tekur að einhverju leyti mark á því.  Það er nefnilega sannleikurinn í þessu.

 

Nú eru íslendingar uppteknir við að rífast um hver beri mesta ábyrgð á hruninu og afleiðingum þess.  Það var og.  Í stað þess að einhenda sér í að vinna málið upp á nýtt, og hætta þessari vitleysu.  Þá dettum við í sandkassan og byrjum að rífast um hver sé sekastur, Sjálfstæðismenn og Framsókn, sem ollu hruninu ásamt Samfylkingunni, eða á hinn veginn núverandi stjórnvöld Vinstri Græn og Samfylking.

 

Er ekki allt í lagi heima hjá okkur?

  

Auðvitað bera allir þessir flokkar sína ábyrgð.  Það er komið ár frá því að allt fór í hönk, vissulega veldur sá miklu sem upphafinu veldur, en ábyrgð þeirra sem síðar komu að málinu og klúðruðu því jafn hrikalega og sést hér, er ekkert síðri.

 

Það þarf því ekkert að rífast um hver sé sekastur, heldur þarf að taka sig saman í andlitinu og fara að vinna heimavinnuna.  Standa saman um að gera það sem þarf til að bjarga Íslandi.  Hvernig væri að byrja á því að hlusta á Evu Joly?

 

Við íslenskur almenningur sjáum ekki nokkurn skapaðan hlut gerast.  Það er hægt að jarma sig hásan um hvað fólk hefur lagt af mörkum og unnið marga klukkutíma, en þegar enginn árangur sést, og svo er komið að öll þessi vinna og stríð var til einskis, og við stöndum ekki bara í sömu sporum og í upphafi heldur ennþá verri, á er komin tími til að fjórflokkurinn viðurkenni að hann ber ekki gæfu til að leiða þessi mál til lykta.  Þetta fólk þarf að ganga til forsetans og leggja þar inn umboð sín til að stjórna landinu. 

 

Bara það að alþingi skuli voga sér að taka sér frí til fyrsta október, þegar landið liggur helsært og fólk er í öngum sínum, er þvílíkt rugl að það hálfa væri nóg.  Það á sem sé ekkert að gera til 1. október, og þá upphefst sama karpið aftur.  Við erum búin að fá nóg.  Ég er búin að fá nóg, og mér sýnist flestir í kring um mig búnir að fá nóg.  Þó einstaka dyggir flokksmenn og sértrúarsöfnuðir kring um flokkana reyni að verjast.  Þá er byrjað að fjara undan alþingi og alþingismönnum og ráðherrum.

 

Viðurkennið bara að þið ráðið ekkert við ástandið þið eruð menn að meiri fyrir vikið.  Við getum ekki lengur tekið þátt í einhverskonar hetjuleik eða upphefðarleik kjörinna fulltrúa.  Þeir hafa einfaldlega tapað skákinni og eiga bara að viðurkenna það og biðja um að verða leystir frá þessu öllu saman.

 

Hér þarf miklu hæfara fólk og meiri bóga til að standa í hárinu á bretum og hollendingum, sem heimta allt sitt fé til baka af okkur sem höfum ekkert frá þeim tekið.  Á meðan greifarnir sem stálu fénu ganga lausir og leika sér um allan heiminn.

 

Menn eru teknir og stungið inn fyrir að stela kjötlæri eða lifrarpylsu, það er þjóðarátak í að hanka iðnaðarmenn sem selja sig svart.  Það er átak í að koma upp um öryrkja og atvinnulausa sem reyna að ná sér í aukaaur út úr kerfinu.  En auðkýfingarnir bankamennirnir og millistjórnendur sem voru á bólakafi i sukkinu sitja enn og deila og drottna svipta fólk aleigunni og meira en það.  

 

Þetta er bara ekki allt í lagi, svo það sé á hreinu.  Og við þurfum að láta vita að okkur finnst það andskotan ekki í lagi, og að við viljum eitthvað annað og meira réttlæti en það sem birtist okkur hvern dag nú.

 

Það sagði við mig prestur í dag, réttlætið er innbyggt í mannssálina og ég óttast að þegar óréttlætið er orðið svona mikið, þá gerist eitthvað ófyrirsjáanlegt.  Að fólk hreinlega ofbjóði svo mikið að einhversstaðar springi eitthvað með skelfilegum afleiðingum.  Ég deili þessum ótta með honum. Þetta einfaldlega gengur ekki lengur.

 Eigið góðan dag elskurnar og munið að við verðum að standa saman um að koma okkur út úr þessu.  Það þýðir ekki að við eigum að láta kjörna fulltrúa klúðra hverju málinu á fætur öðru.  Það þýðir að hver er sjálfum sér næstur og við verðum að standa saman um að heimta að við fáum hæfar manneskur til að leiða okkur út úr þessu, án þess að pólitíkin sé neinsstaðar nálægt.   Svo mörg voru þau orð.  Og ég sé ekki betur en að nákvæmlega ekkert hafi gerst, nema að eins og ég sagði hér hefur fjarað heldur betur undan stjórninni og alþingi, svo nú er raunar hægt að tala um stórstreymisfjöru.