Að leita ásjár erlendra ríkja til að komast hjá þjóðaratkvæðagreiðslu.

ég sé að það eru fleiri en ég sem hugsa til þess að það þurfi aðstoð erlendra aðila.  Málið er að þessi ágætu menn eru ekki að hugsa um aðstoð við íslenska þjóð, heldur aðstoð við að hindra að íslenskur almenningur segi sitt álit.

 

http://frettir.ruv.is/frett/leyniskjal-ur-sendiradi-bna

 

Þarna segir m.a;

Fram kemur í endursögn af fundum þeirra að breski sendiherrann segi að eigin stjórn gæti verið reiðubúin til að skoða kosti sem yrðu til þess að koma í veg fyrir  þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave. 

Í þessu leynilega minnisblaði er einnig greint frá fundum sem bandaríski sendierindrekinn átti með Einari Gunnarssyni, ráðuneytisstjóra í utanríkisráðuneytinu og Kristjáni Guy Burgess, aðstoðarmanni utanríkisráðherra. Greinir hann frá því að þeir Einar og Kristján hafi lýst efnahagslegum hörmungum ef Icesave málið færi í þjóðaratkvæðagreiðslu og yrði fellt. Hafi þeir lagt ofuráherslu á að Bandaríkjamenn myndu styðja Íslendinga opinberlega í málinu.

Svona erum við nú hættuleg ráðamönnum.  Ég held satt að segja að þetta sé dropinn sem fyllir mælinn, hjá mér allavega.´

Mig langar að setja hér inn smá úrdrátt af lögum um landráð;

10 kafli almennra hegningarlaga fjallar um landráð og þar voru nokkur atriði sem stungu óneitanlega í augun! 86. gr. Hver, sem sekur gerist um verknað, sem miðar að því, að reynt verði með ofbeldi, hótun um ofbeldi, annarri nauðung eða svikum að ráða íslenska ríkið eða hluta þess undir erlend yfirráð, eða að ráða annars einhvern hluta ríkisins undan forræði þess, skal sæta fangelsi ekki skemur en 4 ár eða ævilangt. 88. gr. [Hver, sem opinberlega í ræðu eða riti mælir með því eða stuðlar að því, að erlent ríki byrji á fjandsamlegum tiltækjum við íslenska ríkið eða hlutist til um málefni þess, svo og hver sá, er veldur hættu á slíkri íhlutun með móðgunum, líkamsárásum, eignaspjöllum og öðrum athöfnum, sem líklegar eru til að valda slíkri hættu, skal sæta …¹⁾ fangelsi allt að 6 árum. Ef brot þykir mjög smávægilegt, má beita sektarhegningu.]²⁾91. gr. Hver, sem kunngerir, skýrir frá eða lætur á annan hátt uppi við óviðkomandi menn leynilega samninga, ráðagerðir eða ályktanir ríkisins um málefni, sem heill þess eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin, eða hafa mikilvæga fjárhagsþýðingu eða viðskipta fyrir íslensku þjóðina gagnvart útlöndum, skal sæta fangelsi allt að 16 árum. Sömu refsingu skal hver sá sæta, sem falsar, ónýtir eða kemur undan skjali eða öðrum munum, sem heill ríkisins eða réttindi gagnvart öðrum ríkjum eru undir komin. Erum við ekki komin út á dálítið hálan ís hér.  Og hve lágt geta ráðamenn landsins lagst til að komast hjá því að leyfa okkur sauðsvörtum almúganum að ráða?  'Eg bara spyr.  Forsetinn gaf okkur þetta vald og við skulum neita að samþykkja annað en að við fáum að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu.  Það fer að verða spurning um hvort við stöndum í lappirnar sem þjóð eða hvort við ætlum okkur að láta teyma okkur á asnaeyrum áfram veginn.  Þetta er eiginlega komið nóg.

einhverra hluta vegna kom fréttin ekki inn í linknum, svo ég set hana inn hér;

Bandaríkin vildu ekki styðja Ísland

Bandaríksa sendiráðið.

Breski sendiherrann tjáði bandarískum starfsbróður sínum fyrir mánuði að bresk stjórnvöld gætu fallist á leiðir sem kæmu í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave.

Þetta kemur fram í leyniskjali úr bandaríska sendiráðinu sem fréttastofa hefur undir höndum. Það fjallar meðal annars um beiðni íslenskra stjórnvalda til Bandaríkjamanna um stuðning.

Breski sendiherrann á Íslandi reyndi fyrir mánuði að fá Norðmenn til að axla ábyrgð á Icesave-skuldinni. Þetta kom fram í viðræðum breska sendiherrans við starfsbróður sinn í bandaríska sendiráðinu sem aftur gerði grein fyrir þessu í leynilegu minnisblaði sem sent var til Bandaríkjanna.

Þetta minnisblað  ritaði Sam Watson, sem veitir bandaríska sendiráðinu forstöðu um þessar mundir þar sem Bandaríkjamenn hafa enn ekki skipað sendiherra á Íslandi. Minnisblaðið er merkt trúnaðarmál og á ekki að koma fyrir almenningssjónir. Það er dagsett 13. janúar, viku eftir að forsetinn neitaði að staðfesta Icesave-lögin og vísaði þeim í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Sam Watson greinir frá fundum sem hann á með fulltrúum íslenskra stjórnvalda um Icesave-málin og með Ian Whiting, sendiherra Bretlands á Íslandi. Fram kemur í endursögn af fundum þeirra að breski sendiherrann segi að eigin stjórn gæti verið reiðubúin til að skoða kosti sem yrðu til þess að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave. Whiting greindi Sam Watson frá því að hann væri að kanna lausn deilunnar sem fælist í að Norðmenn myndu veita lán til Íslendinga fyrir allri Icesave skuldinni; í raun axla ábyrgðina á henni. Norðmenn myndu svo semja við Íslendinga um endurgreiðslur. Breski sendiherrann taldi að með þessu gætu báðir deiluaðilar lýst yfir sigri; Bretar og Hollendingar fengju peningana sína og Íslendingar gætu greitt skuldir sínar á hagstæðari kjörum. Breski sendiherrann tjáði bandarískum starfsbróður sínum að hann myndi ræða þessa leið sama dag við Margit Fredrikke Tveiten, sendiherra Noregs.

Í þessu leynilega minnisblaði er einnig greint frá fundum sem bandaríski sendierindrekinn átti með Einari Gunnarssyni, ráðuneytisstjóra í utanríkisráðuneytinu og Kristjáni Guy Burgess, aðstoðarmanni utanríkisráðherra. Greinir hann frá því að þeir Einar og Kristján hafi lýst efnahagslegum hörmungum ef Icesave málið færi í þjóðaratkvæðagreiðslu og yrði fellt. Hafi þeir lagt ofuráherslu á að Bandaríkjamenn myndu styðja Íslendinga opinberlega í málinu. Þegar því var hafnað og bent á að Bandaríkjamenn væru hlutlausir í málinu svörðu þeir því til að hlutleysi væri ekki valkostur; það jafngilti því að fylgjast með einelti ofbeldishrotta án þess að grípa inn í. 

Þriðji fundurinn sem fjallað er um er með Bandaríska sendifulltrúanum og Hjálmari Hannessyni, sendiherrar Íslands í Bandaríkjunum. Hjálmar skóf ekkert af því og trúði Watson fyrir því að stjórnarkreppa yrði á Íslandi ef þjóðin felldi Icesave í þjóðaratkvæðagreiðslu. Höfnun í þjóðaratkvæðagreiðslu þýddi vantraust á ríkisstjórnina og með því hefði forsetanum, sem ætti að vera ópólitískur, tekist að fella lýðkjörna ríkisstjórn. Hjálmar sagðist þekkja Ólaf Ragnar vel og sagði að hann væri óútreiknanlegur. Fréttastofa fékk þetta skjal fyrir milligöngu Wikileaks sem birtir það á vef sínum innan skamms.

 

[e-mail]

Innlendar fréttir

Þurfum við (þjóðin) ekki bara utanaðkomandi hjálp?

Ein af þeim rökum sem ég heyri oft þegar rætt er um ESB eru þau að það sé betra að hafa erlent yfirvald, heldur en spillingaröflin hér heima.   Það minnki spillinguna og ...... hvað svo?? ég heyri svo aldrei neitt lengra.  Það er bara svoleiðis.  Ef við losum okkur við íslensk yfirvöld og göngum Evrópusambandinu á hönd þá verður allt svo gott og blessar, spillingarlaust.

En ég hef reyndar heyrt að sú spilling sem hér þrífst svo vel, sé bara stormur í vatnsglasi miðað við spillinguna innan efstu laga ESBstjórnarinnar.  Það er nefnilega engin trygging fyrir því að við munum hafa það betra ef einhverjir utanaðkomandi fari að sjá um okkar mál. 

Það sést til dæmis vel núna í Grikklandi, en ég hef líka horft til Írlands, Spánar, Litháen og annara landa sem eiga í erfiðleikum.  Það hvarflar ekki að stjórn Evrópusambandsins að arða upp á smáríkin ef þau eiga í erfiðleikum.  ESB getur ekki haft gott af þeim, til dæmis sýnilega í Grikklandi fá svona nýja og óþreytta þræla til að halda uppi neyslu þeirra sjálfra.

Það er alltaf þessi lenska að ágirnast allt það sem utanað kemur.  Það er sagt að slíkt "ástand" sé tilkomið af því að við séum einangruð og fámenn.   Það má alveg rétt vera.  Mér finnst það líka beinlínis hlægilegt þegar ég heyri fólk halda því fram í alvöru að við séum of fá til að vera þjóð.  Höfum við ekki endst hér í þúsund ár?  Sem þjóð, stundum að vísu undir annara valdi, en síðan 1944 verið sjálfstæð þjóð, meðal þjóða. 

Við eigum ennþá okkar eigin tungu og krónuna.  Sumir segja að hún hafi bjargað okkur í hruninu.  Ég held líka að krónan sé ekki vandamálið heldur fíflagangur þeirra sem áttu að varðveita hana og það sem hún stóð fyrir.  Og ekki síst allar auðlindirnar, vatnið, víðernin, sjávarauðlindina og önnur hrein matvæli og ég veit ekki hvað

Það er dapurlegt að lesa um og heyra um allt svindlið og svínaríið sem ennþá viðgengst hér á landi með bankafólkið sem er ennþá á ofurlaunum, fólkið sem jafnvel var þátttakendur og vinir þeirra sem ollu hruninu, vinnandi að því að skammta aftur vinum og vandamönnum bitastæð fyrirtæki.  Og nýta sér eigin fyrirtæki til að vinna fyrir sig og bæði skrifa og kvitta undir reikninga.  Á meðan gengið er hart fram í að bjóða húsin ofan af þeim sem sitja í súpunni.

Dapurlegast af öllu er þó að horfa framan í smettið á viðskiptaráðherra, sem segir að þetta bara eigi að vera svona.  Þau ætli ekki að fara að skipta sér af launagreiðslum eða fyrirkomulagi bankageirans.  Eða forsætisráðherra sem kvartar og kveinar, en virðist ekki sjá að það er hún sjálf sem þarf að setja hnefa í borð. 

Og ég spyr, ef þau geta ekkert gert eða skipt sér af, hver borgar þessu fólki ofurlaunin?  Ef ég greiði fólki laun, lít ég svo á að það sé í vinnu hjá mér.  Ef mér líkar ekki vinnubrögðin, þá annað hvort gef ég fólki tækifæri til að bæta sig, eða læt það fara, og ræð nýtt fólk sem ræður við það sem því er ætlað að gera.

Ég er auðvitað bara einföld manneskja eins og barnið í sögunni um Keisarann nakta; en ég spyr hvaðan fær þetta fólk peningana sína.  Eru þetta peningarnir sem áttu að fara í heilbrigðiskerfið, eða samfélagshjálpina?  Eða að lækka skuldir heimilanna?  Fleiri milljónir á mánuði er ekkert smáræði í árferði sem þessu.  Og ég get sagt bæði Jóhönnu, Steingrími og Gylfa að þetta misbýður gjörsamlega minni réttlætis- og siðferðiskennd.  Og ég heyri og sé allstaðar að ég er ekki ein um það.

Ég bæði heyri og sé líka að fólk hugsar sama og ég með ráðaleysi og framtaksleysi ríkisstjórnarinnar, og hvernig hún velkist fram og til baka í rótinu og tekur aldrei á neinum málum. Gott dæmi er Icesave og sá glæsilegi samningur sem fjármálaráðherran var svo glaður með, að það mátti ekki hrófla við honum.  Þessum óskapnaði var svo þröngvað gegnum þingið gegn vilja þjóðarinnar, og sem betur fer þá gerði forsetinn það sem fæstir bjuggust við.   Hann neitaði að skrifa undir.  Hann er maður sem hefur sambönd víða, og hefur eflaust aflað sér upplýsinga um hversu arfavitlaust þetta var allt saman.   Eins og margir aðrir hafa sagt okkur síðar, fólk sem veit og þekkir til, Eva Joly og margir fleiri. 

Þá er brugðið á það ráð að leita uppi fólk sem er nógu forhert til að reyna að koma umræðunni í þann farveg að við verðum að greiða, og getum það alveg.  Og svo vælir þetta fólk og er undrandi á því að við tökum ekki fagnandi þessum rökum þeirra um að við getum avleg tekið á okkur, börn og barnabörn skuldaklafana.   Og ég hugsa af hverju?  Er erfitt að horfast í augu við að gera mistök, þannig að þau skulu troðin ofan í kokið á okkur, með góðu eða illu.  Nú er búið að setja upp samninganefnd til að sækja málið ennfrekar.  Og strax heyrist að það sé ýmsu hægt að breyta, og hnika til.  Svo ekki var það nú alveg rétt Steingrímur að þetta væri það besta sem var í boði. 

Rétt eins og inngöngubeiðnin í ESB átti að gera allt gott og opna allar lánalínur, ekki gekk það eftir Jóhanna.  Þannig hafið þið hrakist til og frá orðið uppvís að lygi til að koma ykkar hugðarmálum fram, eða fela bjálfaganginn í ykkur þetta er mitt presónulega mat.

Nú síðast þegar forsætisráherran fór til Brussel til að flýta ferlinu um inngöngu í ESB, þvert ofan í vilja meirihluta þjóðarinnnar og nú líka fyrirtækja í landinu.

Hvað er að ykkur?  Eru stólarnir svona mjúkir og hlýir, að þið viljið kosta öllu til að sitja sem fastast.  Ég veit að fólkið í landinu vill heldur ekki sjá Sjálfstæðisflokk eða Framsókn við völd heldur.  Við erum nefnilega búin að komast að því að fjórflokkurinn er allur jafn rotinn og spilltur.   Það eru samt ennþá sauðir sem fylgja forystufénu alveg fram af bjargbrúninni. 

En gerjunin er byrjuð, hún er reyndar farin að ólga, og það er bara spurning um hvenær við tökum okkur saman og heimtum utanþingsstjórn.  Heimtum að forsetinn leysi upp ríkisstjórnina og setji á neyðarstjórn til að bjarga því sem bjargað verður.  Því þið getið það greinilega ekki.  Félagsmálaráðherran segir það sé bara gott að fólk flýji land.  Færri eftir til að greiða bætur sennilega.  En þá eru líka færri hendur til að borga álögurnar sem þið hafið sett á okkur hin sem eftir erum. 

Ef fólk fer ekki að vakna og koma sér niður á Austurvöll til að sýna vilja sinn í verki þá er þessari þjóð ekki viðbjargandi.  Ef til vill þurfum við hjálp erlendis frá.  Þá á ég við að þjóðirnar í kring um okkur sjái hversu mikill vandræðagangurinn er og neiti að skipta við fólkið í forystunni, krefjist nýrra aðila til að taka á vandanum.  Það er svo sem að byrja, því nú vilja bretar fá að skoða myndina hans Gunnars Sigurðssonar Maybe I should have.   Ætli það sé byrjunin á því að þær þjóðir sem okkur standa næst vilji fara að opna box pandóru og skoða hvað er þar inní?  Vilji vita hvort spillingin sé svona mikil að jafnvel forystumönnum ríkisstjórnarinnar sé ekki treystandi til að taka á málunum, og allt sé að fara í sama farið, sömu öflin að hirða allt sem hægt er að hirða á brunaútsölu.  Til hvers ætti þá að fara að lána okkur pening, til að þeir fái betra start? 

Fer þetta ekki að verða komið nóg.  Og eitt er einkennilegt það er af hverju er endalaust verið að fresta útkomu skýrslunnar sem öll þjóðin er að bíða eftir?