Smá jólafílingur.

Smá jólahugleiðingar svona í skammdeginu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ég hugsa oft er herðir frost.

hel-dimm nóttinn nálgast oss.

Með skammdegi og skugga,

er skylda okkar að hugga,

þann sem ekki á neinn að,

einskis barn, við skiljum það,

að þá er þörfin brýna

að þekkja vitjun sína.

 

Með kærleikann sem leiðarljós,

lifir best vor sálarrós.

Það blómið blítt sem dafnar

og birtu andans safnar.

Allt sem innra áttu nú,

elsku þína von og trú,

vert er gaum að gefa,

grát og sorg að sefa.

 

Dreyfðu ást um byggð og ból,

þá bestu áttu gleði jól.

Gott er lífið sitt á því að byggja

að sá sem gefur öðrum allt mun þiggja. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við skulum hugsa til þeirra sem eiga bágt, vegna veikinda, fátæktar, en líka þeirra sem eru fátækir í andanum og kunna ekki og vita því síður að hamingjan felst í manni sjálfum og það sem innra býr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Sumir eiga nefnilega ekki ljós í hjartanu og það er verra en allt annað.

 

Hátíð ljóss og lita,

lýsir dimma jörð.

Það vinur skaltu vita, 

að völt er mannsins gjörð.

 

Í djúpi morgundagsins

ef drungi í sálu býr.  

Af sorgum sólarlagsins

þá löngun áfram knýr.

 

Að vilja vaka og vinnan, 

og verja fast sitt leg.

Því sóknarfæri sinna,

að sækja fram á veg.

 

Í miðju drungans dapra,

er dásemd - jólaljós.

Sem eyðir nístings napra

norðri - frostsins rós.

 

Og lætur blíða bera

oss blessum yfir jörð

þá von mér viltu gera

að vekja Ísafjörð.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hérna læðist ketkrókur.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jólin eru líka ævintýri og gamlar hefðir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og auðvitað jólakúlur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yndislegust eru þó börnin.  Hér eru unglingarnir mínir, ekki viss um að þau þakki mér fyrir þessa mynd   En þarna eru þau bara lítil krútt.  Algjörir töffarar í dag.