Forsetinn neitaði að staðfesta lögin.

Ég er afskaplega ánægð með forseta Íslands í dag.  Ég sendi honum mínar innilegustu þakkir fyrir að standa með þjóð sinni og lýðræðinu.

Ég sé að hér er mörgum heitt í hamsi, og allskonar dómsdagsspár hafa dunið á, reyndar hafa engar af þeim ræst undanfarið, hversu oft og heitt bæði stjórnvöld og þeirra nánustu stuðningsmenn hafa viljað vera láta.  Þá hefur ekkert slíkt gengið eftir.

Mér er illa við sleikjugang, og mér þykir afar leitt að sjá þegar ráðamenn leggjast á fjóra fætur fyrir erlendum ríkisstjórnum missa allt sjálfstraust og bjóða fram rumpinn til rassskellingar.  Ég er sennilega full af þjóðrembu, en ég skammast mín ekkert fyrir hana. 

Ég hef líka rætt mál við margar erlenda vini mína og aðra sem búa í Evrópu, og hef heyrt hvernig þeir aðilar skilja okkar aðstæður og finnst bæði bretar og hollendingar fara offari gegn okkur.  Enda er ég viss um að breska ljónið er bara að öskra hátt, og það stendur ekkert meira þar á bak við, því þeir þora hreinlega ekki að valta yfir smáþjóð, herlausa og varnarlausa.  En það er vegna alþjóðasamfélagsins, sem mun fordæma hverja tilraun til að fara gegn okkur með ofbeldi.  Þess vegna hóta þeir okkur með ESB, því þeir vita sem er að heitasti draumur Samfylkingarinnar er einmitt innganga inn í ESB, og allur málatilbúnaður stjórnvalda með það fyrir augum að skemma ekki fyrir því að þeir komist þar inn.  Málið er hins vegar þannig, og það átta bretar sig ekki á; að 70% íslensku þjóðarinnar er andvíg ESBaðild, þannig að sú hótun hefur ekki þann þunga sem þeir halda.

Ég hef engar áhyggjur af framtíð landsins, jafnvel þó einhverjir fari í fýlu og neiti að greiða veg Íslands.  Við eigum nefnilega marga möguleika aðra en að skríða í fangið á ESB.  Við höfum verið þjóð í yfir 1000 ár, og höfum okkar auðlindir. 

Komi í ljós að norrænu þjóðirnar ætli ekki að standa með okkur þá er gott að fá að vita það hreint og klárt að þeir eru ekki vinaþjóðir og frændþjóðir, heldur dindlar Evrópusambandsins.  Það er þá komin tími fyrir Ísland að leita að vinum annarsstaðar, Canada kemur þar fyrst í hugan, Grænland og Færeyjar, Pólland og eflaust margir fleiri. 

En fyrst og fremst þurfum við að standa saman sem þjóð og fara aða vinna okkur úr út vandanum með þeim meðölum sem við höfum hér heima.  Hlusta á þá sem hafa fram að færa góð ráð til að auka hér tækifæri, opna fyrir meiri aðgang að fiskimiðunum til landsbyggðarinnar.  Og í stað þess að auka álögur og hækka skatta á lítil og meðalstór fyrirtæki, þá þarf að lækka álögur og laða fólk til að hefjast handa við framleiðslu og hugvit.  Ekki persónugera vandann og leggja sitt eigið pólitíska líf að veði eins og stjórnvöld gerðu hér.

Þrátt fyrir frekjulegan grát tvíeykisins um að þau hafi verið að gera svo mikið, sem ég efast ekki um að þau hafi verið að, þá einfaldlega hefur það ekki náð til þjóðarinnar, fólkið í landinu hefur ekki fundið neina aðstoð eða skjaldborg.  Fyrirtæki sem enn lifa berjast í bökkum og horfa fram á ennþá meiri skuldsetningu á nýju ári.  Samdráttur gjaldþrot og hækkun á virðisaukaskatti hafa ekki laðað fólk að til að styðja við þessa svokölluðu velferðarstjórn.  Þau settu allt sitt púður í að ganga frá Icesave.  Ég tel að það mál hafi mátt bíða, uns þau höfðu skoðað mál heimila og fyrirtækja. 

Vegna þess að einmitt áhersla þeirra og áhyggjur virtust fyrst og fremst vera með erlendum aðilum, en ekki íslenskum almenningi.  Þess vegna stóð íslenskur almenningur ekki með stjórnvöldum, sem þó voru þau skástu í stöðunni þegar þau tóku við.

Af hverju var ekki byrjað á réttum enda og skjaldborgin reist?  Nú sitjum við uppi með það að geta ekki gert neitt nema krefjast þess að mynduð verði utanflokka stjórn, ráðnir sérfræðingar til að vinna málin, og pólitíkusarnir sendir heim.

Því miður er það svo þegar allt er skoðað, að þeir hafa allir pólitíkusar misst tiltrúnað fólksins í landinu, sumir meira en aðrir.  En þegar fólk er hætt að treysta öllum forkólfum stjórnmálaflokkana, og ég er þá helst að tala um fjórflokkinn, þá verður að gera eitthvað annað til að tryggja lýðræðið.

Forsetinn okkar lagði sitt af mörkum í morgun.  Nú er það okkar að taka höndum saman um að krefjast framhalds á því og klára dæmið.  Ráða óvilhalt fólk til að stjórna landinu gegnum kreppuna og Icesave og ESB, sem ég vildi helst afturkalla umsókn til.  Senda pólitíkusana heim til að fara yfir sína stöðu og hreinsa spillinguna, klíkuskapinn og valdabröltið burt.  Áður en hægt er að hafa almennar kosningar.