Mistök ríkisstjórnarinnar að mínu mati.

Þau eru fjölmörg.  Í upphafi átti þessi ríkisstjórn ágætis möguleika.  Margir bundu vonir við að nú yrði viðsnúningur á málum, hún myndi taka á spillingunni og snúa vörn í sókn.   Þannig má segja að viðbrögð almennings við henni væru mjög góð, mig minnir að þau hafi notið yfir 70% fylgis í fyrstu skoðanakönnunum.  Jóhanna var vinsælasti stjórnmálamaður landsins, og hafði tiltrú flestra Steingrímur naut líka mikillar virðingar sem maður með bein í nefinu og ákveðnar skoðanir sem hann sagði hreint út. 

Auðvitað voru ekki gerðar miklar kröfur til þeirrar starfsstjórnar sem tók við eftir fall fyrri stjórnar, eðlilega því þau tóku við brunarústum og slökkvitækin voru flest biluð eða í höndum brennuvarganna.

Það var mörgum því fagnaðarefni þegar stjórnin hélt velli og fékk nægilegan meirihluta til að þurfa ekki að reiða sig á Framsóknarflokkinn til stuðnings.

Málið er að blekið var ekki þornað á stjórnarsáttmálanum þegar ljóst var að fólkið það hafði snúið sér algjörlega við í öllu sem þau höfpu haldið fram fyrir kosningar. 

Öll stóru orðin hans Steingríms að hann vildi ekki inn í ESB, vildi ekki Alþjóða galdreyrissjóðinn, og það yrði að hreinsa til með útrásarvíkingana hurfu eins og dögg fyrir sólu.

Það var nefnilega fyrsta verkið þeirra að splitta upp þjóðinni með umsókn inn í ESB.  Ef þetta fólk hefði séð fyrir hvað var í aðsigi með Icesave og þá baráttu, þá áttu þau aldrei að byrja á því að reka hornfleig í þjóðarsálina með þessum hætti.  Það voru fyrstu vonbrigði mín með ríkisstjórnina.  Það var Jóhanna sem þar gekk fremst í flokki og lagði alla áherslu á inngöngu í ESB.  Það myndi bjarga öllu og bara við umsóknina myndi allt lagast.  Fyrir þennan ákafa sinn og framgöngu dó eitthvað í henni, hún hefur ekki borið sitt barr eftir að þetta gekk ekki eftir og svo mikla andstöðu almennings við þetta stóra áhugamál Samfylkingarinnar. 

Svo kom Icesave.

Í dag hefur afskaplega lítið gerst.  Stjórnin hefur látið allt danka meira og minna sem kemur til góða fyrir almenning hér á landi, en látið alla sína orku í samningaviðræður við hollendinga og breta um Icesave.   Og það sem verra er, Steingrímur gerði nákvæmlega það sama og fyrri stjórnir gerðu, hann réði gamlan félaga sinn afdankaðan stjórnmálamann til að fara í viðræður við ljónið og vindmylluna.  Það hefði alveg mátt vita að slíkur gæti aldrei staðið í hárinu á þessum hrægömmum sem eru þekktir fyrir að kúga og arðræna þjóðir sem ekki stóðu þeim á sporði.  Enda gafst hann upp og skrifaði bara undir.  Þá hefði Steingrímur geta bjargað andlitinu með því að segja sannleikann og annað hvort reka félaga sinn út aftur með nýjar tillögur í farteskinu eða verið skynsamur og sett nefnd sérfræðinga í málin.

En nei "Stórglæsilegur samningur", hrópaði hann.  Og maður spyr sig, fannst honum þetta svona gott, eða hélt hann að við værum öll afdalabændur og stafkerlingar sem vissum ekkert í okkar haus.  Gleymdi hann öllu velmenntaða fólkinu sem vissi betur?  Og gat ekki annað en látið það í ljós?

Enn ein mistök voru þau að Jóhanna bókstaflega hvarf.  Hún reyndist ekki sá foringi sem fólk hafði búist við, sennilega eftir ESBupphlaupið.  Enn þann dag í dag kemur hún fram í skötulíki og lætur Steingrím útskýra öll mál.  Forsætisráðherra hlýtur að þurfa að standa í lappirnar og hvetja þjóð sína til dáða.  Það hefur alveg vantað. 

Verstu mistök þessarar ríkisstjórnar eru þó að hætta að hlusta á fólkið sitt.  Það hafði náðst góð sátt um nýjan samning um Icesave með fyrirvörum samþykktur af öllum þingmönnum Alþingis.   Þegar farið var með þann samning út til Bretlands og Hollands, sýndu þessir harðsnúnu menn tennurnar.  Það hefði átt að vera ljóst að svona gerðist ekki baráttulaust, ef menn vildu halda sínu máli til streitu.  En aftur var lyppast niður og skriðið skjálfandi til baka heim.   Ekki nenna þessu lengur, heldur bara lúffa og gera eins og kúgunaraðilarnir vildu.  Nýr samningur um algjöra uppgjöf settur saman, þvingað gegnum alþingi með að mig minnir 2ja atkvæða mun, með skyldujátun sumra og brotthlaups annara. 

Þá var það sem eiginlega enginn hafði búist við, upp reis alda í samfélaginu, fólk var búið að fá nóg, og yfir 60.000 manns skrifaði forsetanum til að biðja hann um að hafna lögunum.  Ég get sagt að ég þorði ekki að hlusta á útvarpið þegar forsetinn hélt fundinn, ég var svo fullviss um að hann myndi skrifa undir, en fannst svo mikið í húfi.   Ég var því afskaplega glöð að heyra að hann synjaði undirskrift.  Það var þungu fargi af mér létt, og ég sá að það voru margir sem þannig hugsuðu.

Síðustu og stærstu mistök ríkisstjórnar Steingríms og Jóhönnu og sennilega þau sem eyðileggja hana eru samt sem áður þau að þau hafa algjörlega snúið baki við þjóðinni í baráttunni um Icesave.  Í stað þess að hlusta á fólkið sitt og hefja baráttu fyrir betri samningum, héldu þau sér fast í að troða þessum beint ofan í kokið á okkur.  Og þegar Eva Joly og fleiri þungaviktarmenn tjáðu sig og töldu að við gætum gert betur, voru allar slíkar raddir gagnrýndar.   Þau gengu meira að segja svo langt að hafa samband við kvalara okkar og fullvissuðu þá um að þessu yrði troðið ofan í kokið á okkur hvað sem tautaði og raulaði. 

Nú sitja þau rúin traust fólks, nema hörðustu stuðningsaðila, sem reyna að halda í þá mítu að allt fari í kaldakol ef við látum ekki segjast, ganga jafnvel svo langt að ímynda sér að hér komi hafnarbönn eða jafnvel innrásarherir og ég veit ekki hvað ef þetta gangi ekki eftir.   Sífellt fleiri tjá sig erlendis frá, sem benda á þá augljósu staðreynd að við gætum ekki borgað skuldina þó við reyndum.  En það er jafnharðan slegið á þær hendur, og nú er svo komið að fólkið í landinu hefur það á tilfinningunni að Jóhanna og Steingrímur gangi beinlínis erinda breta og hollendinga. 

Það er synd að svona er komið.  Því ég veit að meiri hluti þjóðarinnar vill í raun og veru að þessi ríkisstjórn haldi velli.   Ekki af því að hún standi sig svona vel, heldur af því að menn óttast meira en allt annað að Sjálfstæðismenn og Framsókn komist aftur til valda.   Svo virðist vera að gullfiskaminni þjóðarinnar sé á undanhaldi, sennilega er það bloggi og netumræðum alamennings að þakka.  Það er ekki lengur hægt að stóla á fréttamiðla sem draga taum þessa eða hins.  Það er farið að sjást í gegnum spillinguna, sjálfselskuna og löngunina í völd og hræðsluna við að sannleikurinn komi upp á borðið. 

Það er því spurning hvort réttlætanlegt sér að ríkisstjórn sem er illa skárri en aðrir kostir, og sem þar að auki hefur fyrirgert traust sínu með því háttarlagi sem hér er lýst, eigi að fá að sitja bara af þvið við viljum ekki hina aðilana að völdum. 

Þess vegna verðum við að krefjast þess að hér komi á fót utanþingsstjórn fólks sem ekki er tengt pólitískum hópum.  Stjórn sem er ekki bundin af vinaböndum, sérhagsmunaklíkum og feluleik með hrikalega sjálftöku klíkna á auðlindum þjóðarinnar. 

Við getum það ef við viljum.  Við höfum sýnt það almenningur í landinu fyrst með baráttunni á Austurvelli, og síðan með undirskriftalista til forsetans um að neita undirskrift.  Ef við tökum okkur saman og krefjumst þess að fá réttlætinu fullnægt, þá getum við það.  Vilji er allt sem þarf. 

Oft var þörf en nú er nauðsyn.  En til að svo megi verða, megum við ekki fara ofan í skotgrafir og berja hvort annað niður og norður.  Samstaða er það eina sem getur hjálpað íslenskri þjóð að standa á rétti sínum.  Láta ekki kúga sig til að borga hæsta verði þjófnað örfárra manna, sem ennþá halda sínu fyrra líferni eins og ekkert hafi í skorist.  Eins og þetta komi þeim bara ekkert við.  Þeir eru ennþá að gambla með þjóðarauðinn, og ekkert eða sára lítið gert til að stoppa þá af.

Svona horfir málið við mér.  Ég er bara gömul kerling úti á landi, en ég á börn og barnabörn sem ég vil ekki að standi með bogið bak alla sína tíð til að þræla fyrir þjófa og þjófsnauta.  Og heldur ekki fyrir hégómagjarna stjórnmálamenn sem hafa persónugert vandann og vilja fyrir hvern mun gera allt hvað sem er til að þurfa ekki að skammast sín fyrir frammistöðu sína.